Wij creëren geen relaties zodat deze snel instorten. En het is des te pijnlijker om te zien hoe pogingen om ze te behouden vaak tevergeefs blijken... Natuurlijk hebben mensen in bepaalde stadia geen langdurige, serieuze verbinding nodig. Maar nu hebben we het niet over dergelijke gevallen. In dit artikel zullen we praten over hoe je een relatie met een partner kunt onderhouden, gebaseerd op kennis van bepaalde patronen volgens welke ze zich ontwikkelen. Volgens systemische gezinspsychotherapie is een getrouwd stel (en niet eens noodzakelijkerwijs een getrouwd stel) een systeem. Wat betekent het? Dat we, door ons als koppel te verenigen, laten we zeggen een nieuw ‘organisme’ creëren. Dat wil zeggen, we blijken niet slechts twee mensen te zijn, die elk afzonderlijk leven en zich ontwikkelen volgens hun eigen individuele wetten. We blijken ook deel uit te maken van één systeem dat leeft terwijl we samen zijn en sterft als we uit elkaar gaan. [Het voorbehoud hier is dat deze scheiding niet altijd samenvalt met fysieke afstand nemen. Vaak behouden mensen, nadat ze een scheiding hebben aangevraagd en gescheiden zijn, een psychische verbinding met elkaar - en dan blijft het paar als systeem in leven. En we kunnen ook nog een voorbehoud maken - dat in sommige gevallen het omgekeerde proces plaatsvindt: fysiek zijn mensen nog steeds dichtbij, maar van binnen zijn ze al zo afgekoeld naar elkaar toe dat het paar ophoudt te bestaan.] Dit systeem heeft zijn eigen ontwikkelingsstadia. Als een koppel zich als systeem niet ontwikkelt, houdt het na enige tijd op een koppel te zijn. Het verandert bijvoorbeeld in het naast elkaar bestaan ​​van twee mensen die geen ‘man-vrouw’-relatie hebben, noch ‘geliefden’ met elkaar hebben. Of eindigt zijn verhaal in een andere vorm. Dat wil zeggen, ik herhaal, om het leven van een paar te behouden, is de constante groei en ontwikkeling ervan noodzakelijk. Er bestaat een model dat de stadia van de ontwikkeling van relaties beschrijft, dat ik nu heel kort zal presenteren. Fase 1. “Fusie”. De partners zijn met elkaar versmolten. Ze idealiseren elkaar. Dienovereenkomstig communiceren ze niet met een echt persoon, maar met hun geïdealiseerde fantasieën over hem. Duurt doorgaans ongeveer 1 jaar. Fase 2. “Teleurstelling/verzadiging.” De partner wordt een vreemde en op de een of andere manier zelfs ‘dom’. Wederzijdse claims verschijnen in de categorie: “Je doet me pijn! Je bent veranderd!" Er worden eisen gesteld dat de partner ‘dezelfde wordt’. Grenzen beginnen te verschijnen. Volgens de norm gaat het 2…3 jaar mee. Fase 3. “Agressie”. Er is een gevoel dat de partner is misleid. Er ontstaat een verlangen naar wraak, wat dienovereenkomstig vaak tot verschillende manifestaties leidt. Inclusief bedrog. Alle conflicten uit de persoonlijke geschiedenis van elke partner worden geactiveerd. Alle conflictonderwerpen uit de relatie van de ouders van elke partner, evenals conflicten uit de persoonlijke ervaring van de relatie van elke partner met eerdere partners, komen aan bod. Partners kunnen elkaar niet horen. Meestal vinden in deze fase echtscheidingen plaats. Volgens de standaard duurt het 3...4 jaar (zoals je kunt zien "kruipen" de grenzen van de fasen naar elkaar toe, aangezien er hier geen duidelijke scheiding kan zijn). Fase 4. “Concurrentie”. Partners beginnen zich van elkaar te distantiëren, grenzen op te bouwen en zich ‘met hun eigen zaken te bemoeien’. Ze beginnen vaak met elkaar te concurreren – wie ‘cooler’ en succesvoller is in de samenleving. Duurt meestal 3...4 jaar. Het is ook een vrij serieuze test voor de kracht van een relatie: ‘vastlopen’ in dit stadium leidt tot het uiteenvallen van het paar. Fase 5. “Verzoening.” Verschillen tussen elkaar kunnen als verrijkend worden ervaren. Verzoening begint met!