De kunst van snelle verandering Gegroet, Alexey Karev is weer bij je. Het onderwerp van het artikel van vandaag is 'verandering'. Het komt voor dat er een moment komt waarop we begrijpen dat het simpelweg onmogelijk is om te blijven leven zoals voorheen. Bovendien verstrijkt hierna nog wat tijd en weten we misschien zelfs wat we moeten doen of veranderen. Maar hoe verander je snel of langzaam? Ik zou je dit willen vertellen, het is een feit dat wanneer we iets in onszelf veranderen, dit niet alleen ons beïnvloedt, maar ook onze omgeving. Tegelijkertijd ‘trekt’ het positieve niet altijd het positieve met zich mee. U besloot bijvoorbeeld te stoppen met roken of drinken, of omgekeerd besloot u een eigen bedrijf te starten. Het lijkt erop dat het idee goed is en je zegt tegen je vrienden: "Vanaf morgen ga ik niet meer roken" of "Ik heb besloten een winkel te openen." En wat zul je als antwoord horen? Steun? Of verhalen over hoe je dit niet moet doen “Ik heb het al honderd keer geprobeerd”…. En jij verliest, met een beetje weerstand, óf je vorige vriendenkring (in het geval van het starten van een succesvol bedrijf), óf, vaker, ‘glijdt’ terug naar je vorige toestand (een treffend voorbeeld is proberen te stoppen met roken in een rookruimte). groep). Waarom zeg ik dit? Het is simpel: jij bent niet alleen jij, maar ook je omgeving. En de mensen om je heen moeten jouw veranderingen ook accepteren, zodat het makkelijker is voor de mensen om je heen als je langzaam verandert, en niet ‘vanaf morgen’. Of de tweede optie: je hele omgeving 'aansteken' om met je mee te veranderen. Laten we nu eens ingaan op de veranderingen in onze persoonlijke perceptie. Bedenk hoe we in de kindertijd, wanneer een melktand al los zit maar niet uitvalt, twee opties hebben (het laten zoals het is is vreselijk lastig, dus deze optie verdwijnt onmiddellijk). Dus de eerste is zwaaien en uitscheuren; de tweede is om een ​​draad aan de tand te binden, een draad aan de deurklink, en dan aan de deur te rukken om het vervelende, ronduit kinderlijke attribuut, de melktand, kwijt te raken. Loslaten is pijnlijk, langdurig, lastig - hoewel het resultaat er zeker zal zijn. Maar de deur is snel, je hebt niet eens de tijd om te begrijpen wat er is gebeurd - precies goed, beslissen kinderen vaak. Ik ben bijvoorbeeld geen uitzondering. Ik herinner me nu hoe ik leed onder deze “deur” “snelle” optie. Als je de vaardigheid niet hebt, is het moeilijk om een ​​lus om de gewenste tand te binden, zodat deze niet losraakt en zelfs ‘wegvliegt’. Het gebeurde dat ik aan de andere kant van de deur stond (ik stond daar, gespannen, sloot mijn ogen, verzamelde mijn wil tot een vuist - ik duwde tegen de deur en deze ging "naar mij toe" open, al mijn zorgen waren tevergeefs ). Wat een spelbreker! Of er bleef een fragment over, en dan moest alles met nog grotere moeite herhaald worden. Als gevolg hiervan veranderde de snelle optie de hele dag in ‘entertainment’. Gelukkig hadden de meesten van ons in onze kindertijd ervaren mensen naast ons die klaar stonden om ons te helpen: zet de deur aan de rechterkant, leg een "dode" knoop op onze ongelukkige tand, en toen duurde deze procedure eigenlijk maar een paar minuten. minuten... Of een ander voorbeeld is wanneer we in water duiken. Als we soepel het water in gaan, lijkt het ons kouder, het duurt lang voordat we eraan gewend zijn, maar we bewegen met een snelheid die alleen voor ons acceptabel is, omdat we begrijpen wat voor soort bodem er onder onze voeten ligt. En als we duiken, duurt het letterlijk een halve seconde om eraan te wennen - goed, maar in deze situatie kennen we misschien niet de diepte en obstakels op de bodem, en als we niet eerder hebben leren duiken, kunnen we het volledig verslaan uit de "buik" - dit is niet erg prettig.... Waarom al deze allegorieën? Ja, het is heel eenvoudig: alle veranderingen in ons leven kunnen slechts op twee manieren worden aangebracht. De eerste is om soepel, voorspelbaar en zonder haast te veranderen - in je eigen en alleen je eigen ritme (een tand verliezen of langzaam het water ingaan), het resultaat zal zijn; de tweede is om snel, snel en onherroepelijk te veranderen (een tand uittrekken met een deur of in water duiken), maar je moet niet vergeten dat het gevaar bestaat dat je de "buik" afstoot. Daarom is het altijd beter om iemand “die al op deze plek heeft gezwommen en gedoken” te vragen hoe je dit effectief en veilig kunt doen. Op deze manier kunnen we veel tijd en moeite besparen en niet ‘op de hark van iemand anders trappen’. Samenvattend zou ik willen zeggen dat wanneer u een verandering in uw leven overweegt, uw kracht moet worden geëvalueerd. Denk er over na