Van de auteur: Reflectie op de crisis van de adolescentie Crisis van de adolescentie Voor een aanzienlijk deel van de leraren die met tieners werken, is het typisch om leerlingen van deze leeftijd als potentieel “moeilijk” te beschouwen. Klachten van leraren (en ouders) over de ‘onbeheersbaarheid’ van tieners, hun gebrek aan sociaal belangrijke doelen en interesses, hun neiging om ‘tijd te verspillen’ en afwijkend gedrag komen vaak voor. - zeggen ouders en leraren, vooral op oudere leeftijd. Laten we, nadat we een heleboel objectieve redenen voor een dergelijk oordeel terzijde hebben gelegd, aandacht besteden aan de sociale context waarin de vorming en ontwikkeling van de persoonlijkheid van een tiener vandaag de dag plaatsvindt iemands leven. Strikt genomen is elke periode een overgang naar de volgende. Maar alleen de adolescentie wordt eigenlijk ‘transitioneel’ genoemd. Gedurende deze leeftijdsperiode verandert de hele persoon kwalitatief, fysiek, emotioneel, intellectueel en moreel. Van bijzonder belang is de vorming van een systeem van morele richtlijnen, het plannen van een levenspad en het creëren van een beeld van de toekomst. Deze veranderingen zijn kenmerkend (in verschillende mate van ernst) voor elke tiener. Met andere woorden: we waren allemaal tieners, we hebben allemaal de overgang van onze eigen status meegemaakt. Maar de vorming van ons systeem van morele richtlijnen en waarden vond plaats binnen de grenzen van een samenleving waarin er een vrij duidelijk begrip bestond van ‘goed’ en ‘fout’, goed en kwaad. En dit bood een soort startpunt voor de vorming van het eigen wereldbeeld, het eigen systeem van referentiepunten. De tieners van vandaag zijn sociaal en moreel gedesoriënteerd. (sterren, politici, zakenlieden) Om ervoor te zorgen dat het levenspad van een tiener niet verandert in een chaotisch dwalen door een donker bos, heeft hij (de tiener) HET RECHT OM TE WETEN. Een tiener HEEFT HET RECHT OM TE WETEN dat zijn leeftijd vruchtbaar is tijd waarin zijn essentiële krachten kunnen worden onthuld. Maar deze openbaring vindt plaats in een spirituele zoektocht, met een soms pijnlijke zoektocht naar het eigen pad. Een leraar en ouder kunnen een vertaler van deze ervaring voor een kind worden en de sleutel geven tot het ontcijferen van de levenscode zonder 'sociale steun'. in de vorm van opgroeirituelen die aanvaardbaar zijn voor de samenleving en het individu, herschept een tiener ze zelf - op basis van tekenen van opgroeien in de samenleving. Ze zijn geïnteresseerd in externe manifestaties, en niet alleen in diepe motieven in de vorm van verantwoordelijkheid, wijsheid, enz. Ze zullen volwassenen worden voor zichzelf en hun leeftijdsgenoten omdat ze hun eigen beslissingen nemen, hakken en verboden kleding dragen, een seksueel leven leiden, vloeken en roken als hen geen alternatief kan worden geboden... Ze hebben een volwassen idee nodig, een doel, een richtlijn - zoals de Komsomol vroeger bijvoorbeeld was, alleen misschien in de gezins- en schoolversie. Op onze school hebben volwassen middelbare scholieren bijvoorbeeld dienst in de kantine, organiseren ze vakanties, overnachten ze tijdens kampeertrips... Maar hoe kun je thuis vaststellen dat je al volwassen bent? (waarschijnlijk luieren, tot laat voor de tv en computer zitten, bier drinken en roken...) Jongens moeten een persoonlijk leven hebben, geld, het recht om te kiezen en te spreken. Ze moeten uit je gesprekken met andere volwassenen, die ze toevallig hebben afgeluisterd, een sterke mening hebben dat volwassenen aan de toekomst moeten denken, zich moeten inspannen, verantwoordelijkheid moeten dragen en niet een sereen bestaan ​​moeten voortslepen, zoals een baby naast zijn moeder. Deze veroordeling kan in het bijzijn van een kind worden geuit over tv-personages, sommige zogenaamd 'kennissen', maar niet hun leeftijdsgenoten, maar veel oudere mannen en vrouwen. Vroeger was de overgang naar volwassenheid ritueel, het was duidelijk in de tijd georganiseerd. Het werd uitgevoerd in de periode voorafgaand aan de daadwerkelijke overgang naar de wereld van volwassenen, en stopte toen de tiener, na het voltooien van het eerste ritueel, de bevestiging kreeg van zijn nieuwe sociale leeftijdsstatus. Het is ook erg belangrijk om te bedenken dat de rituele procedure zelf, de specifieke kenmerken van de rituele handeling, een krachtige impact hadden op de persoonlijkheid van de ingewijde. IN.