Van de auteur: Hoe je kunt praten zodat kinderen niet alleen naar je luisteren, maar ook naar je kunnen luisteren, en hoe je zelf kunt luisteren Naarmate uw kind ouder wordt, wordt u steeds vaker geconfronteerd met het probleem dat hij u niet lijkt te horen... en als hij u hoort, neemt hij wat er wordt gezegd vaak vijandig op. Maar we moeten praten. Dus hoe bouw je een gesprek correct op?! Laten we het uitzoeken. Om te beginnen, praat gewoon. Neem minstens 30 minuten per dag de tijd om gewoon te praten... bespreek met uw kind wat er vandaag is gebeurd, wat hem blij maakte, aan het lachen maakte, of hem misschien verdrietig en boos maakte. Praat vaker over hem. Wees je bewust van de ervaringen van je kind, zowel positief als negatief. Als een kind naar je toe komt om je iets te vertellen, zet dan alles opzij wat je ervan weerhoudt om te luisteren. Geef niet te snel advies, maar luister eerst. Praat minder en luister meer. Wees geïnteresseerd in waar hij over denkt... en bied een onderwerp voor reflectie aan... kijk tijdens het gesprek in de ogen, raak het kind aan, knuffel. Maar vergeet niet over jezelf te praten: hoe was je dag, wat was interessant, opmerkelijk, wat over het algemeen werd onthouden. Nooit Vergelijk het met niemand en gebruik niemand als voorbeeld, zelfs niet met jezelf. Als het kind deze zin steeds opnieuw hoort, zal hij het gevoel hebben dat hij niet aan zijn ouders voldoet en nooit slim, succesvol, sterk, enz. zal worden. Onthoud dat u uzelf bent en dat hij/zij hij/zij is. Bespreek alle vragen die zich voordoen privé, zonder dat er iemand bij betrokken is die geïnteresseerd is en bereid is om te helpen met advies. Bespreek het gewoon, en geef niet de schuld of schaamte. Anders zal het kind zichzelf alleen maar verdedigen. En het is niet nodig om zo te schreeuwen! Praat wat zachter. Weet je zeker wat je zegt?! Er hoeft dus niet geschreeuwd te worden. Bij het horen van een schreeuw raakt een kind (en ook een volwassene) gespannen, alsof hij zich in een ‘schelp’ verstopt. Schreeuwen veroorzaakt altijd onbewuste angst. Als u begrijpt dat u op dit moment niet rustig kunt praten, kunt u beter een pauze nemen en ‘afkoelen’. Zodra u klaar bent om rustig te spreken, ga dan verder. Wees oprecht in uw relatie met het kind en in uw uitdrukkingen. Soms kunt u helemaal niets met woorden zeggen, maar laat u door uw voorbeeld het gedrag van het kind zien dat voor u wenselijk is. Ondersteun de inspanningen van uw kind, dit zal zijn zelfvertrouwen versterken. Uw zoon of dochter wordt meegesleept door wat u een onrealistisch idee lijkt. Stel niet teleur door te zeggen dat dit idee, ‘op zijn zachtst gezegd’, niet erg goed is. Het is beter om te ondersteunen, vertel me hoe ik dit idee het beste in realiteit kan omzetten. En zelfs als het niet werkt (en misschien wel zal werken), zal het kind weten dat hij niet alleen staat met zijn gedachten, dromen en ideeën, dat zijn ouders hem altijd zullen steunen als daar behoefte aan is en daardoor , jouw Het vertrouwen van het kind in zichzelf en zijn capaciteiten zal toenemen, en er zullen nog meer interessante gedachten in zijn hoofd verschijnen, die hij in de toekomst in de praktijk zal kunnen brengen. Weet, beste ouders, dat er zeker resultaat uit zal komen het accepteren, begrijpen en ondersteunen van het kind. En al snel zul je de vruchten van je daden beginnen te plukken: het kind zal niet alleen naar je luisteren en horen, maar ook advies inwinnen, waarbij hij zijn toevlucht neemt tot jouw mening. U bent verzekerd van vreugde, trots en zelfvertrouwen. Veel succes bij het opbouwen van harmonieuze relaties met uw kinderen!!!