Wat is volwassen liefde? Hoe is het om een ​​psychologische volwassene te zijn? Hoe kan iemand het proces van psychologische rijping starten vanuit karmische relaties? Ik zal nu proberen al deze vragen voor je te beantwoorden. Heel vaak vraag je mij: “Heb ik al genoeg pijn meegemaakt? Heb ik genoeg geleden? Weet jij hoe je karmische relaties kunt onderscheiden van andere relaties? Door hunkering, door de aantrekkingskracht die we hebben op een persoon. Liefde voor volwassenen is nog steeds een geleidelijke zaak. Houd je zomaar van hem of om iets? Eens stelde mijn vriend me een vraag: "Waarom hou je van hem?" Ik had een nogal gecompliceerde, moeilijke relatie en op dat moment wist ik nog niet wat verslaving was. Ik was erg verrast door deze vraag en zei: "Is het mogelijk om ergens van te houden, maar zomaar." Ze hield vol: “Waarom werd je verliefd op deze man?” Ik kon haar geen antwoord geven en vond deze vraag over de liefde onjuist. Mijn vriendin vervolgde haar toespraak: "Ik hou van mijn Borya hiervoor, hiervoor, hiervoor en daarvoor. En ik heb niemand anders nodig." Nu, na vele jaren, waarin veel dingen heroverwogen en veranderd zijn, begrijp ik waar ze het over had. Toen had ik een karmische relatie, ik was gewoon voor niets dol op deze persoon. Hij onderscheidde zich door niets bijzonders, bezat geen waanzinnig coole menselijke eigenschappen en leverde geen enkele prestatie. Over het algemeen was hij helemaal niet opmerkelijk. Maar ik had een gevoel voor hem. Dit is een karmische relatie. Bovendien ontstond dit gevoel onmiddellijk. Vanaf de eerste minuut dat ik hem zag, voelde ik dat hij van mij was. Is dit waar deze ‘mijn’ vandaan komt? Vanaf de eerste minuten is de persoon een vreemde, toch? Hoe kan hij van ons zijn? Wij kennen hem niet. Ons onbewuste kent hem omdat hij ons interne introject is. Het kan worden onderdrukt en we vermoeden het nooit. Maar wanneer tijdens de communicatie met een persoon het gevoel van ‘mijn’ ontstaat, betekent dit dat het echt van mij is. Dit is een aangeboren deel, maar het bevindt zich in onze innerlijke wereld. En ik herhaal: het is hoogstwaarschijnlijk gedwongen te verdwijnen. Wat is dit aangeboren deel? Onze ouders zijn onze interne introjecten. Een persoon met wie we lange tijd omgaan, wordt onderdeel van onze innerlijke wereld. Als we veel tijd bij onze grootmoeder doorbrengen, zal onze grootmoeder deel uitmaken van onze innerlijke wereld. Als ze met broers en zussen zijn, zullen ze deel uitmaken van onze innerlijke wereld. Op dezelfde manier zullen zowel moeder als vader deel uitmaken van onze innerlijke wereld, dat wil zeggen dat alle mensen met wie we heel nauw hebben samengewerkt, een deel van onze innerlijke wereld zullen zijn. Maar als we met een extern object, bijvoorbeeld met onze moeder, er zelfs in onze kindertijd een aantal zijn binnengegaan soort diep conflict? Als we de principes ervan, de houding ten opzichte van ons, de houding ten opzichte van mensen, niet accepteren? Als haar idee van het leven, de wereld, enzovoort niet bij ons past? Uiteraard zal tegen de achtergrond van dit conflict ook de innerlijke moeder, net als ons introject, worden onderdrukt. Omdat we er niet mee in aanraking willen komen, met dit introject. Sommige van de manifestaties en acties ervan zijn vreemd en onaangenaam voor ons. Dit deel is daar, binnen. En hier lopen we allemaal mooi door de straat, merkte de man op. En letterlijk na 5-10 minuten communicatie lijkt het ons dat hij dierbaar is, alsof we hem al 100 jaar kennen. We hebben het gevoel dat we hem ons hele leven al kennen. Dat klopt, ons hele leven - dit is ons innerlijke deel. Het is goed als er geen conflict en pijn was in de relatie met je familie. Als alles daar zo veilig en gezond is, zullen we, als we een geliefde ontmoeten, op goede voet met hem kunnen komen. Dan is alles in orde, mensen leven gelukkig. En als er met deze geliefde daar, in onze kindergeschiedenis, veel pijn, zorgen en lijden was, konden we geen liefde krijgen, we kregen niet genoeg, we voelden ons beroofd, en dit dierbare deel is niet erg goed gerelateerd aan ons, dan zal deze geliefde in de externe realiteit al onze gevoelens reproduceren die toen waren. We bevinden ons weer in onze vertrouwde kwekerijeen verhaal waarin we niet gelukkig waren, waar we niet in gelukzaligheid en emotionele verzadiging verkeerden. Wij voelden ons niet gelukkig. Karmische relaties zijn pijnlijke relaties die de bekende kinderpijn reproduceren. Wat gebeurt er als we bij het aangaan van karmische relaties niet weglopen, maar correct met deze gevoelens omgaan? Trouwens, in augustus heb ik een cool programma, kort maar intens . Het heet ‘Psychologische rijping’. Kijk wanneer het begint en je kunt zelf voelen hoe je uit karmische relaties kunt komen. Laten we terugkeren naar het onderwerp. Als je, terwijl je in een karmische relatie zit, deze pijn op de juiste manier ervaart, dan kun je uit de relatie komen, en dan bedoel ik niet een fysieke uitweg, heel anders. Al wat ouder. Natuurlijk kost het tijd om een ​​megavolwassene te worden, het is geen snelle weg. Maar toch kun je er een beetje anders uitkomen. Als we iemand ontmoeten als we vanbinnen oud genoeg zijn en onze onderdelen op een rij hebben gezet, dan voelen we ons misschien niet langer aangetrokken tot die vertrouwde delen. Omdat ze niet langer de ankers van onze pijn zijn. En dan zal liefde niet hetzelfde zijn als aantrekkingskracht. Volwassen liefde en sterke aantrekkingskracht op het eerste gezicht zijn in de regel niet hetzelfde. Karmische mensen ontmoeten elkaar vóór de leeftijd van 40 jaar en er ontstaat onmiddellijk en snel een sterke aantrekkingskracht. Daarom is het idee verankerd geraakt dat liefde ontstaat wanneer je je onmiddellijk tot een persoon aangetrokken voelt. Het lijkt ons dat wanneer we een persoon ontmoeten en zo'n onmiddellijke aantrekkingskracht niet ontstaat, dit geen liefdesverhaal is oud genoeg, heb al veel meegemaakt, als de structuur van 'ik' intern echt is veranderd, en als we iemand ontmoeten, corrigeren we deze aantrekkingskracht niet en jagen we deze aantrekkingskracht niet na. Maar als we hem leren kennen, ontwikkelen we interesse, respect en bewondering en ontstaat er een gevoel. Ik wend me vaak tot hem. Fragment wanneer Goga in de trein zit. Voelde de heldin zich onmiddellijk tot hem aangetrokken? Absoluut niet. Ze zag de vuile schoenen en de eenvoudige uitstraling. Weet je nog wat voor minnaar ze had? Een redelijk sociale, succesvolle, interessante jongeman. En deze Goga, ook bekend als Gosha, was absoluut niet de held van haar roman. Maar toen hij hem begon te leren kennen, nadat hij had geleerd hoe zijn vrienden over hem spraken, hoe hij zijn dochter hielp, hoe hij zich verhoudt tot het leven, tot mensen, tot haar, voelde de heldin een mannelijke kern in hem, ze had een gevoel Volwassen liefde is geen aantrekkingskracht. Als er meteen aantrekkingskracht ontstaat, is dit een kinderverhaal. Wat te doen als er geen aantrekkingskracht ontstaat? Ik zeg altijd: laat gewoon een man in je leven toe, begin hem te leren kennen. Misschien zal dit gebeuren, na een tijdje zul je iets anders in hem gaan zien. Er zal een kalm, vriendelijk, goed en comfortabel gevoel in je beginnen te ontwaken. Of misschien is dit liefde. Geen krachtige aantrekkingskracht, geen vlam, maar een kalm, goed en warm gevoel, als een vuur in een open haard. Er was een man in het leven van mijn cliënt. Ze lette helemaal niet op hem. Nadat ze afscheid had genomen van haar karmische mannen, veel had meegemaakt en deze man in haar ruimte had toegestaan, begon ze een gevoel voor hem te ontwikkelen en zelfs een seksuele aantrekkingskracht die er voorheen niet was. Daarom gaat volwassen liefde niet over verlangen, het is niet duidelijk waarop het gebaseerd is. Maar als je nadenkt over waarom je van een man houdt, wat is het dan aan hem dat jouw bewondering en respect oproept? zijn aangekomen in een totaal onbekende stad. Je stapt uit het vliegtuig en zegt: “Oooh, ik hou van deze stad.” Maar nee! Je kent deze stad niet. Nadat je daar een aantal dagen hebt gewoond, rondgelopen, door de straten dwaalt, lokaal eten hebt geprobeerd, naar sommige plaatsen bent gegaan, met mensen hebt gepraat, begin je van deze stad te houden. Je wilt teruggaan. Je vond hem leuk, je voelde iets van jezelf in hem. Warmte, cultuur, snelheid... Het maakt niet uit. Hetzelfde geldt voor een man. Als we uit het vliegtuig stappen en, terwijl we de stad niet kennen, zeggen dat we van hem houden, betekent dit dat er iets uit onze kindergeschiedenis is verankerd. Dit betekent dat de verbinding met deze stad karmisch is. En liefde voor volwassenen komt met de tijd... Ik hoop dat je dankzij dit artikel je karmische aard zult begrijpen.