LANDVERRAAD. Mee eens, wat een onaangenaam en zelfs eng woord is het. Veel mensen zijn waarschijnlijk bekend met de sensaties die het veroorzaakt: een lichte koude rilling op de huid, zwakte of zwaarte in de benen. Waarom is dit precies zo, want als we vals spelen, is het alsof de “grond onder onze voeten” verdwijnt en de warmte uit de relatie verdwijnt. Vreemdgaan is een bepaald punt in een relatie, en het betekent altijd één ding: dat zal nooit gebeuren weer hetzelfde zijn! Onverwachts is alles rondom “veranderd” " Plotseling stopt de zon met schijnen zoals voorheen, mensen lijken je niet op te merken, het eten smaakt niet lekker, je humeur verandert ten kwade, niets maakt je meer gelukkig en het lijkt alsof hier geen limiet aan zit. Er is een gevoel dat het nooit meer goed zal komen. Was het vroeger goed? Het is bijvoorbeeld merkwaardig dat er aan het begin van een relatie, tijdens de periode van zogenaamde verliefdheid, in de regel geen sprake is van verraad. Natuurlijk zit dan de hele wereld in één persoon, alles is voor hem, niemand kan in wat dan ook met hem vergeleken worden, en de derde is hier altijd overbodig. Na verloop van tijd, vaak na het formaliseren van een relatie, neemt deze vurigheid af en doen we niet langer ons uiterste best om onze partner te ‘behagen’. We voelen en begrijpen zijn behoeften en verlangens niet meer zo scherp. We verliezen de aandacht, en daarmee de waakzaamheid, en proberen de geleidelijke afkoeling in de relatie niet op te merken. Het lijkt ons immers dat de gevestigde intimiteit en het vertrouwen eeuwig zullen duren. Alles stroomt, alles verandert. Mensen veranderen dus in de loop van de tijd, en daarmee veranderen ook hun verlangens, gewoonten en gedrag. Dit betekent niet dat je voor harmonie in een relatie je voortdurend moet aanpassen aan de andere partner, maar je moet er wel rekening mee houden in je leven. 99,99% van de gevallen van verraad heeft een goede reden, namelijk een schending van het wederzijds begrip tussen partners. Wat de rest betreft, hoewel vrij zelden, gebeurt het dat “de duivel mij op een dwaalspoor heeft gebracht.” Waarom gebeurt het dat we elkaar plotseling niet meer begrijpen? Misschien omdat we niet meer luisteren of de ander horen. Het is erg belangrijk om de dialoog in een relatie voortdurend te onderhouden. Dan zal er sprake zijn van een relatie wanneer beiden actief “deelnemen” aan de opbouw ervan. Er is niets onveranderlijk en eeuwig. Er is een Spaans spreekwoord: “Er zijn er twee nodig voor de tango.” Relaties moeten aan beide kanten voortdurend worden onderhouden. Het blijkt dat verraad een zekere indicator is voor de kwaliteit van de relatie en onze rol daarin. Wie is schuldig? De eeuwenoude vraag. In de regel spelen beide partners vals. Het maakt niet uit wie meer is en wie minder. Dit is niet het belangrijkste punt bij het begrijpen van verraad; het belangrijkste is om de reden te vinden die tot de ‘veranderde relatie’ heeft geleid. In het echte leven zit er altijd enige waarde achter onze acties. Natuurlijk is verraad op zichzelf niet zo, maar wat iemand in de ene relatie niet ontvangt, probeert hij in andere te vinden, hij heeft het nodig om zogenaamd psychologisch comfort te behouden. Vreemdgaan is altijd het resultaat van een soort interne zoektocht, een gebrek aan emoties of gevoelens. Helemaal aan het begin, wanneer we worden geconfronteerd met verraad, worden we blootgesteld aan zeer sterke emoties: woede, woede, wrok. Dit is normaal, omdat onze gebruikelijke staat van ‘homeostase in relaties’ is veranderd. Dit veroorzaakt ernstig ongemak, dat op welke manier dan ook moet worden aangepakt en geëlimineerd. Een dergelijke emotionele verdediging van de psyche maakt het moeilijk om de redenen voor verraad duidelijk te begrijpen, dus degene die het verraad heeft gepleegd, zal in eerste instantie altijd schuldig zijn. In feite is het gemakkelijker een ander de schuld te geven dan je schuld toe te geven, vooral in een toestand van wanhopig en blind verzet tegen veranderde relaties. Dit alles moet met elkaar worden opgelost om tot een echt begrip te komen van wat er is gebeurd. Het komt voor dat mensen, zonder de ware reden te ontdekken, een compromis sluiten en elkaar 'vergeven', ter wille van het mooie dat hen te wachten staat. , in hun ‘nieuwe’ relaties.” Wat zou er uiteindelijk kunnen gebeuren? Een echtgenoot die zich ‘bekeerd heeft’ blijft bijvoorbeeld in het gezin. Dan verschijnt er een andere veel voorkomende tactiek om grieven te uiten: wraak. “Er zijn niet méér noodzakelijke meubels in huis dan een schuldige echtgenoot.” Op elk geschikt en.