Moet u uw kind leren speelgoed te delen? Moet ik een lepel eten voor mijn vader? Diezelfde Britse wetenschappers (en niet alleen zij) kwamen tot de conclusie dat mensen die vatbaar zijn voor pijnlijke relaties met voedsel een aantal gemeenschappelijke karaktereigenschappen hebben, en een daarvan is pleaserisme, dat wil zeggen een verlangen om de behoeften van anderen te bevredigen ten koste van zichzelf. Met koorts naar je werk gaan, je geld, tijd, kracht, enz. opofferen - dit zijn allemaal eigenschappen van een pleaser. Zo iemand vervreemdt zijn behoeften, dat wil zeggen de signalen van zijn lichaam, in het belang van andere mensen, dag na dag, en wijst daarbij steeds meer zijn lichaam en zichzelf af. Pleaser voelt eenvoudigweg niet dat hij waarde heeft en dat zijn ‘legitimiteit’ van het bestaan ​​van anderen belangrijker is; Pleaser is ervan overtuigd dat hij, omdat hij zelf geen waarde heeft, elke minuut erkenning en bestaansrecht moet verdienen door anderen te plezieren. Als dit niet gebeurt, ontstaat er een schuldgevoel (een van de meest pijnlijke en moeilijk te verdragen gevoelens), maar als de behager toch zijn behoeften opoffert, ontstaat er, tegen zijn wil, woede in het lichaam, omdat de behoeften zijn afgewezen. (om te visualiseren hoe deze woede ontstaat: gehoord hoe schreeuwt een kind boos als hij niet het juiste krijgt?) Maar volgens de wetten van het leven van de pleaser wordt de woede niet geuit en blijft deze binnenin. Ongezond eetgedrag is bedoeld om deze woede te overstemmen bij dwangmatig overeten (eten is immers het eerste genot) of om schuldgevoelens te ondersteunen bij weigering van voedsel. En soms verschijnt er een scenario ‘in een cirkel’: woede, schuldgevoel, woede, schuldgevoel. Dit is hoe boulimische spectrumstoornissen ontstaan. Wat u eraan kunt doen: Als u een ouder bent, leer uw kind dan beleefd maar resoluut zijn belangen te verdedigen; het recht geven om weigering te kiezen en te respecteren, inclusief voedsel; Verleg geen grenzen en breek je persoonlijkheid niet door te roepen: “Ik zei het!” en soortgelijke technieken; leer voor jezelf te zorgen en jezelf en andere mensen te respecteren; help uw kind zijn uniciteit te ontmoeten. Als u een pleaser bent, zoek dan een manier om uw lichaam te horen, uw schuldgevoelens en woede onder ogen te zien en er doorheen te werken, zowel fysiek als mentaal; een goede ouder worden (zoals in de paragraaf hierboven); Geef jezelf niet de schuld dat je een pleaser bent, probeer ook een pleaser voor jezelf te zijn.