Hoe raakt de psyche gefixeerd in trauma - de fase van 'zindelijkheidstraining' - van één tot drie jaar en de 'oedipale' fase - de fase van verliefd worden op een ouder van het andere geslacht van drie tot vijf jaar. En als ons in een van deze perioden van het leven een ongeluk overkomt - moeilijke levensomstandigheden, verdriet, stress, BLIJFT onze psyche daar voor altijd. We bevriezen onder die omstandigheden omdat we gefixeerd raken op de blessure en de leeftijd waarop deze zich heeft voorgedaan. En zelfs als je je geen blessures herinnert, betekent dit niet dat ze er niet waren. Het is de psyche die zo goed voor haar bescherming en overleving zorgt. We groeien op en herinneren ons veel omstandigheden niet, maar om de een of andere reden voelen we een interne dissonantie: hier ben ik een volwassene, ik ben 35/40/50 jaar oud, en soms voel ik me hulpeloos angst en angst, overwonnen door een gevoel van eenzaamheid, verlatenheid en angst voor verlies. Ik bevind me in een codependente relatie, ik heb zelf last van verslaving (eten, alcohol, tabak, gamen, enz.). Ik concentreer me op mijn negatieve ervaringen en gevoelens. depressief. Het is moeilijk voor mij om te communiceren met ouders, partners, kinderen, of, omgekeerd, ik heb de beste moeder ter wereld, maar er is geen man of kinderen. Ik ben afhankelijk van de mening van anderen en zoek voortdurend de goedkeuring van andere mensen en mezelf opofferen. Ik verwacht altijd dat ze me zullen helpen, ze zullen me iets geven, of ik ben al wanhopig om te wachten, en toch denk ik dat iemand 'zou moeten' Ik voel me onzeker tussen andere mensen. Ik voel me hulpeloos en kan niets veranderen... Deze lijst kan nog lang worden voortgezet. Door ons te fixeren op trauma ervaren we onbewust dualiteit: ik ben zowel hier als daar - in het verleden tegelijkertijd. Stel je nu eens voor hoeveel traumatische gebeurtenissen er in je hele leven zijn geweest. En waar ben je nu? Bestaan jullie überhaupt? Trauma splitst de psyche in fragmenten. Het is onmogelijk om hier en nu te zijn als de fragmenten van je ziel ergens in het verleden voor altijd bevroren zijn. En dan is je fysieke lichaam hier, maar mentaal, in je innerlijke beeld, sta je nog steeds bij je trauma, dat je je niet eens herinnert. 'Maar hoe moet je het onthouden?' taak om letterlijk te onthouden In zekere zin is het hier belangrijk om verbinding te maken met gevoelens, oorzaak-en-gevolgrelaties te realiseren en ervaringen vanuit je volwassen positie te integreren. Therapie is gericht op het herstellen van de integriteit van een persoon, zijn individualisering, het vinden van zijn eigen Zelf, wanneer de geleefde ervaring zinvol en geïntegreerd is, wanneer men erop kan vertrouwen als basis om een goede toekomst voor zichzelf op te bouwen integreer je geleefde ervaring, groei door de pijn van ervaren trauma's in je volwassenheid, je kunt interne steun, interne waarde vormen, verantwoordelijkheid leren nemen voor je leven en daarin bewuste keuzes maken door deel te nemen aan de cursus “Finding Yourself” http:// quantpsi.ru/kurs-obreteniya-sebya Deze cursus is gemaakt voor degenen die bereid zijn hard te werken om de Schepper van hun prachtige leven te worden. Iedereen die reageert is welkom! Als het bericht nuttig voor je was, like het dan, deel je mening in de reacties, wat je al in jezelf hebt gerealiseerd en wat je wilt bereiken.?