Van de auteur: Dit is geen echt verhaal, maar een synthese van velen. De namen daarin zijn ook willekeurig gekozen. Maar ik denk dat dit verhaal voor velen bekend zal zijn. Er was eens een meisje en haar naam was Irina. Ze was zogenaamd ‘actief op zoek’ omdat ze al zes maanden geen man had gehad. En het is niet zo dat Irina onaantrekkelijk is. Nee, ze is erg mooi, het kost alleen tijd om een ​​man te vinden, en dan is er werk, een deadline, vriendinnen, vermoeidheid, rij- en naaicursussen, over het algemeen is alles hetzelfde als dat van iedereen. Maar ze wilde romantiek, ze wilde thuiskomen en iemand laten vragen hoe haar dag was en ontbijt op bed klaarmaken…. Ik wilde tenslotte fysiologie. En dus kwamen hij en zijn vrienden op een avond bijeen in de club. Na een paar glazen verdween de vermoeidheid en lonkte het avontuur. Over het algemeen ontmoetten ze Igor die avond. Middenmanager, autolening, maar huisvesting van moeder. We gingen naar hem toe en de volgende ochtend serveerde hij haar ontbijt op bed. ‘Hmm,’ dacht Irina, ‘dat is al iets interessants.’ We ontmoetten elkaar de volgende dag, gingen naar de bioscoop,... kortom, we gingen samenwonen. Na een paar maanden begon Irina te begrijpen dat ontbijt op bed steeds minder gebruikelijk werd en dat herensokken steeds vaker in hoeken verschenen. Maar ze vocht met zichzelf. En toen nodigden haar vrienden haar uit oude gewoonte uit voor de club. Maar Igor nam het aan en stond het niet toe. “Oké,” dacht Irina, “maar we gaan binnenkort naar Egypte.” Maar na een paar dagen gaf Igor toe dat ze hem nooit op vakantie lieten gaan... Maar Irina's vriendin ging naar Egypte en haar nieuwe vriend kocht een bontjas voor haar. "Oké, ik verdien wel geld voor mijn eigen bontjas", besluit Irina en begint harder te ploegen. Ze komt thuis en Igor is, in plaats van te vragen hoe haar dag was, beledigd omdat ze meer aandacht aan haar werk en vrienden besteedt dan aan hem. ‘Verdien dan zelf meer’, zegt ze tegen hem en sluit zichzelf op in de slaapkamer. Maar Irina gaat niet wachten op een stijging van de inkomsten van Igor (je weet maar nooit, misschien ook niet) en blijft hard werken. Hij komt thuis en zit op de bank tv-series te kijken. En dit is waar het keerpunt plaatsvindt. Igor begrijpt dat de tijd die hij eerder aan zijn geliefde besteedde aan hem wordt overgelaten, en besluit die ergens door te brengen. Voor sport, voor vrienden, voor vissen, voor “tanks”, voor werk. Irina komt op een verschrikkelijke dag thuis, maar Igor is er niet. Ze belt hem - hij kan niet praten (zoals: "Sorry schat, Pasha moest dringend naar zijn familie in de buitenwijken, ik stemde ermee in hem mee te nemen, ik zal er morgen zijn"). Morgen komt hij aan - Irina gooit zo'n schandaal naar hem toe: "Ik ploeg hier voor twee mensen, en voor jou zijn allerlei soorten pasja's belangrijker dan ik." Hij blijft niet achter - antwoordt hij - "ja, je bent al vergeten hoe het is om normaal te praten, we maken voortdurend ruzie, zeuren voortdurend, het enige wat je nodig hebt is geld...!" Igor vertrekt. Irina is overweldigd: “Ik werk hier al twee jaar voor de VS tot laat in de avond, en toen tolereerde ik zijn sokken in de hoeken, en hij zegt dat ik alles zelf heb verpest. En ik heb hem zelf gemist. Wat voor pannenkoeken heeft hij gemaakt voor het ontbijt!?” Maar hun vrienden zijn er al aan gewend dat Irina hen niet gezelschap houdt en haar niet uitnodigt. 2 jaar voor een hond onder een gastheer. Er is nog maar één baan over. Voor wie is dit allemaal?! Klinkt bekend? Het schema is als volgt: 1) we vinden een man die zich niet langer ongemakkelijk voelt; 2) kiezen zonder keuze; 3) we voelen ons ergens beter dan hij; 4) we isoleren onszelf; 5) de man gaat weg; 6) we voelen eenzaamheid; 7) we leiden tot een schandaal; 8) de man vertrekt; 9) we zijn overweldigd door hoeveel moeite, tijd en geduld we hebben besteed aan deze relatie, die op niets uitliep. Fouten in elke fase.