Een 24-jarige man kwam naar mij toe op advies van zijn vriendin. Feit is dat hij de afgelopen zes maanden last kreeg van ernstige angst en dat er onredelijke angsten verschenen. De onaangename sensaties worden voortdurend intenser, dus werd besloten om naar een psycholoog te gaan. In principe is alles normaal in zijn leven, hij is onlangs afgestudeerd aan de universiteit en heeft een baan gekregen. De familie is vriendelijk, er zijn ook geen problemen in de relatie met het meisje. We zijn begonnen met het werk met professionele diagnostiek. Uit tests bleek niets verschrikkelijks, de resultaten lagen binnen het normale bereik. Het enige dat echt werd bevestigd voor de jongeman was hoge angst en sterke emotie volgens de Accent 2-90-test. Dit betekent dat hij een vrij heldere/hoge emotionaliteit en een rijke verbeeldingskracht heeft, en dit kan een uitstekende basis zijn om op te blazen interne angsten. Met behulp van MAC (metaforische associatieve kaarten) gingen we op zoek naar triggers die deze angsten konden veroorzaken. Het bleek dat de angst vooral in het donker/nacht toeneemt. In eenvoudige woorden: er is angst in het donker. Een jonge man is gewoon bang om zelfs maar een donkere kamer binnen te gaan. Tijdens een sessie van emotioneel-fantasierijke therapie en in een staat van oppervlakkige trance, begonnen we associatief te zoeken naar momenten in het verleden die verband hielden met duisternis en een angstige toestand. Als resultaat kwamen we verschillende jeugdherinneringen tegen. Het bleek dat toen de jongen klein was (5-6 jaar oud), zijn broer hem 's nachts heel graag enge verhalen vertelde. De familie was vriendelijk en er zat geen spottende karakter achter. Gewoon kindervermaak dat we allemaal wel eens zijn tegengekomen. Toen het gezin op een gegeven moment ging ontspannen in de datsja, liep de jongen een kamer binnen met een open kelder. De oudere broer besloot een grap uit te halen en nodigde hem uit om naar de kelder te gaan, waarna de lichten daar uitgingen. De grap was dat de tienerbroer liet doorschemeren dat de enge ogen van andere mensen vanachter een donkere hoek naar de jongen keken. maar in feite werd er gewoon licht weerkaatst door potten augurken. Het kind begon te huilen en zelfs te schreeuwen van angst. Hij moest snel en door aanraking de kelder uit, omdat de lichten in het hele huis uitgingen van angst en het luide gelach van zijn oudere broer waren in het onbewuste van de jongen ingeprent. De ouders reageerden kalm op deze situatie en zeiden dat hij al een volwassen jongen was, en dat het stom was om in allerlei 'bubbelverhalen' te geloven. het donker. Als gevolg hiervan werden de bovengenoemde onaangename gevoelens ook toegevoegd aan een gevoel van wrok en schaamte, omdat niemand hem begreep of steunde, en iedereen lachte alleen maar om zijn angsten. Dit verhaal ondermijnde het vertrouwen van de jongen in zijn familie en de mensen om hem heen enorm. Daarom, vele jaren later, als er onzekerheid in het leven van mijn cliënt verschijnt, beginnen er onmiddellijk vaag rondzwervende angsten te verschijnen, die in de duisternis worden geactualiseerd. De man herinnerde zich deze situatie, maar dacht nooit dat deze van zo'n groot belang was. Als gevolg hiervan werkten we met deze herinnering en overtuigingen die verband hielden met zijn familieleden en gevoelens van schaamte en wrok veroorzaakten. We ontwikkelden ook een succesvolle strategie om met onze emoties om te gaan. Emotionaliteit is immers aangeboren en als je deze onderdrukt, kun je de zaken alleen maar erger maken. In dit geval zijn oefeningen op het gebied van zelfbeheersing en zelfregulering geschikter. Er waren slechts vier sessies nodig om te werken, waardoor de angsten niet meer terugkeerden en de cliënt zich veel beter begon te voelen. Dankzij dit verscheen er meer energie en een verlangen om vooruit te komen en zich te ontwikkelen