Ken je dit als je met passie iets begint te doen, maar je interesse verliest en het niet meer kunt afmaken? Misschien heb je al veel geleerd, verschillende beroepen verworven, maar er is geen gevoel van zelfrealisatie, werk brengt geen vreugde en plezier. Hoe kun je je interesse niet verliezen en jezelf vervullen, niet langer voortdurend naar jezelf zoeken? Wat moet er worden opgelost zodat het bedrijf dat u kiest u blij maakt? Om van het werk een plezier te maken, begint de ochtend met het vooruitzicht op een goede dag, en eindigt de dag met een gevoel van diepste voldoening in de ziel. We verliezen deze vaardigheid in de kindertijd om twee redenen: als we iets doen en we worden bekritiseerd , schold erom. Een kind hield bijvoorbeeld van tekenen en belichaamde ooit zijn creativiteit op nieuw behang in de woonkamer. Waarvoor hij een flink pak slaag kreeg en voor altijd tot de conclusie kwam dat tekenen beslist niets voor hem was. Er is een sterke neurale verbinding gevormd: tekenen = pijn. Hetzelfde geldt voor kritiek. Het overstemt gemakkelijk creatieve impulsen.2. Of de tegenovergestelde situatie. Een kind doet iets, en zijn ouders bewonderen hem en prijzen hem voor alles. Het kind valt in de oxytocineval. Voor hem verliest het proces zelf, wanneer hij iets doet, zijn betekenis. De focus gaat terug naar het verdienen van complimenten en het weer cool voelen. Zo'n kind groeit op en blijft goedkeuring najagen, en ziet het nut van het werk zelf niet in. Hij raakt de juiste richtlijnen kwijt en kan zichzelf vervolgens niet begrijpen. In beide gevallen is het belangrijk om neurale verbindingen te ontwikkelen die de productie van plezierhormonen uit het werkproces zelf activeren. Als ik hier en nu ben in het moment, genietend van wat ik doe. Als onderdeel van het programma ‘Geluk om jezelf te zijn!’ We lossen dit probleem met succes op als we leren de focus te veranderen en pijn te vervangen door plezier. Als je onbewuste geen levendige ervaring heeft wanneer je iets doet en een goed resultaat behaalt, een doel bereikt, dan geloven de hersenen eenvoudigweg niet dat er iets goeds uit je inspanningen zal voortkomen. Hij ziet geen heil in het verspillen van energie. De taak van de hersenen is om energie te besparen en deze niet aan kleinigheden te verspillen. Daarom zet hij de weerstand aan, trapt op de rem of trekt gewoon opzij, ervan overtuigd dat niets toch zal lukken. Ontwikkel duidelijke neurale verbindingen: ik plande en deed het, ik kreeg het resultaat. We leren dit ook als onderdeel van het programma in het dagelijkse, consistente werk. We moeten interactie met anderen opbouwen vanuit een positie van gelijken, wanneer alles goed gaat met mij en alles goed gaat met jou. Zonder deze vaardigheid zal veel energie worden verspild aan angsten, irritatie, woede, ontevredenheid, confrontaties, verslavingen. Er zal geen energie meer over zijn voor werk. Het zal ook lijken alsof er iets mis is, sindsdien is het verkeerde pad gekozen er is geen lont. Maar in werkelijkheid is de oplossing om emotioneel volwassen te worden en geen giftige relaties aan te gaan. Het innerlijke kind is dat meisje of die jongen in ons die wacht op liefde, zorg en erkenning. Dit deel van ons dat een enorme creatieve energie, nieuwsgierigheid en potentieel heeft. Als het kind niet depressief is, kunnen we onszelf goed horen en ons echte leven leiden. Maar in het proces van zelfrealisatie moet het kind de dominante plaats afstaan ​​aan de volwassene. Als we vanaf een kind werken, zijn we in eerste instantie gepassioneerd door werk, alles is interessant, spannend en inspirerend voor ons. En dan branden we op en verdwijnt de interesse. Als een volwassene zich er niet mee bemoeit en het gewoon gaat doen omdat het nodig, winstgevend en nuttig is, dan geven we alles op en gaan we opnieuw op zoek naar onszelf en nieuwe inspiratie.2. Iedereen houdt er altijd van dat een kind streeft. En soms moet je, om een ​​goed resultaat te geven, iets doen wat niet altijd prettig is en bestaat het risico dat je een fout maakt en een negatieve beoordeling krijgt. Daar is hij het niet mee eens. En als het niet de volwassene, maar het kind is die de beslissingen controleert, wordt de zaak onmiddellijk verlaten. Het kind blijft liever goed voor iedereen dan als incompetent, egoïstisch, etc. te worden bestempeld. 3. Het kind weet niet hoe hij zichzelf en zijn werk moet scheiden. Neemt werkevaluatie waar.