Ik had erg veel medelijden met deze man. Deze arme man werd naar mij verwezen door mijn collega, een psychiater. De jongen leed aan een angstfobische stoornis en zijn angsten waren zo irrationeel dat er aanvankelijk een vermoeden van psychose bestond. Maar na een grondig onderzoek vond de dokter geen schizofrenie bij hem, dus verwees ze hem naar mij voor een cursus psychotherapie. De avonturen van de ongelukkige jongeman begonnen op oudejaarsavond. Matvey zat met vrienden in een café, het was leuk, de stemming was goed en zijn gedachten waren ver weg, op het vliegveld van Sint-Petersburg, waar zijn vriendin Oksana op haar vlucht wachtte. Ze zou naar hem toe vliegen, naar Moskou, om samen het nieuwe jaar te vieren. Maar door hevige sneeuwval werd de vlucht voortdurend uitgesteld, wat Matvey een beetje begon te irriteren het werd duidelijk dat de geliefden elkaar dit jaar niet meer samen zouden ontmoeten. Er klonk een bel, het gerinkel van glazen, en het hele gezelschap rende onder enthousiast geschreeuw de tuin op. De jongens sprongen, schreeuwden, zwaaiden met sterretjes, en Matvey stond alleen met een onafgemaakte fles wijn, en de feeststemming smolt voor zijn ogen. En plotseling trok een enorme sneeuwpop zijn aandacht. Hij stond in het midden van de binnenplaats en keek Matvey aan met zijn bodemloze donkere ogen. Hij keek uitdagend en glimlachte onbeschaamd met zijn tandeloze mond. Alsof hij de spot dreef met het ongeluk van een teleurgestelde jongeman die op deze magische feestavond niet op zijn vriendin had gewacht. 'O jij sneeuwachtige dwaas,' zei Matvey droevig en goot de resterende rode wijn over het hoofd van de sneeuwman. Vervolgens plaatste hij met een behendige beweging de lege fles op de plaats van de neus van de sneeuwman, bleef daar een tijdje staan, maakte een paar foto's en stuurde ze naar Oksana. Om haar op de een of andere manier aan het lachen te maken, om haar af te leiden van het vervelende wachten op het instappen. Maar Oksana hield niet van de grap: 'Je had de sneeuwpop niet moeten beledigen', schreef ze. 'Hij zal wraak op je nemen.' Matvey hechtte geen enkel belang aan deze boodschap. Hij wist dat Oksana graag zulke grapjes maakte. Maar toen hij de ingang naderde, ontweek hij ternauwernood een enorm stuk ijs dat vlak voor hem viel. De ijspegel was zo groot dat als hij het doel had geraakt, een traumatisch hersenletsel gegarandeerd zou zijn geweest. Het jaar is goed begonnen, dacht Matvey. “De nutswerkers willen helemaal niet werken.” Thuis, in een leeg appartement, voelde hij plotseling een onbegrijpelijk ongemak en angst. Het leek hem dat de kamer op de een of andere manier ongewoon koud was. Matvey ging naar het raam om het raam te sluiten en was plotseling verbaasd - onder zijn ramen zag hij diezelfde sneeuwpop, besmeurd met rode wijn. De sneeuwman grijnsde brutaal, zijn onheilspellende grijns wekte afgrijzen op. En hoe hij onder Matvey's raam belandde, was helemaal niet duidelijk. Het werd walgelijk en eng, zoals in zijn kindertijd, toen Matvey 's nachts bang was om de gang in te gaan. Maar de kindertijd was allang voorbij en een gevoel van onverklaarbare afschuw nam opnieuw bezit van zijn bewustzijn. En hij wist niet hoe hij ermee om moest gaan. De komst van Oksana leidde hem echter snel af van deze onaangename episode. De sneeuwpop verscheen niet meer onder het raam en een week later gingen ze naar de bergen om te skiën zon deed zijn werk, Matvey voelde zich geweldig. En ik vergat na te denken over enkele naïeve angsten. Op de laatste avond voor vertrek besloot hij 's nachts te rijden. Hij hield van nachtelijke tochten, als er niemand op de baan was, en hij kon volledig ontspannen en genieten van een veilige afdaling. Maar deze keer voelde Matvey zich niet veilig op de top van de berg, hij had plotseling het gevoel dat iemand nauwlettend in de gaten hield Het duurde niet lang voordat Matvey afdaalde. En plotseling hoorde hij een luid gerommel van achteren dat hem volgde. Bij de bocht minderde hij vaart en keek achterom. Een enorme sneeuwmassa rolde van bovenaf recht op hem af, rolde onverbiddelijk, won aan kracht en veegde alles op zijn pad weg. Hij werd wakker in de EHBO-post. Zoals het hoofd van de bergreddingsdienst hem uitlegde, was er een kleine lawine, een laagje sneeuw, en hij had gewoon geluk en ontsnapte met schrik en flauwvallen. Oksana was blij dat alles goed was verlopen, maar Matvey wist het al zeker dat de sneeuwman wraak op hem nam voor de schade die hij had veroorzaakt..