Gevoelens zijn ons meest kwetsbare en kwetsbare gebied. Zijn zij niet de eersten die lijden als we communiceren met mensen die giftig voor ons zijn? Zijn het hen die we beschermen als we onszelf verbieden opnieuw verliefd te worden op de verkeerde mensen? Is dit de reden waarom we onszelf vreugde ontzeggen, zodat we niet langer de bitterheid van melancholie ervaren? Om onze gevoelens te beschermen, zijn we eraan gewend de strategie te kiezen om onaangename ervaringen niet te voelen of te proberen ze te vervangen door aangename. En we oefenen dit al sinds onze kindertijd. Bedenk hoe je tijdens een vakantie verdrietig of verveeld was, maar de mensen om je heen dwongen je letterlijk om plezier te hebben, of hoe je veel pijn had, je wilde huilen van wrok, maar volwassenen niet accepteer je tranen. We moesten kiezen: ons inhouden of de halve dag gestraft in de hoek doorbrengen. Of we kregen uit emotie ruzie en moesten daarna lange tijd luisteren naar verwijten en lezingen van de leraar en ouders. Het was ons verboden boos, hebzuchtig of opschepperig te zijn. Ze hebben bijgebracht dat jaloezie slecht is, en ze dragen water over de beledigden. Aan dit alles zullen we verschillende instructies toevoegen: • denk met je hoofd; • tranen zullen je verdriet niet helpen • gevoelens zijn de tederheid van een kalf; sonisch, je moet sterk zijn; alleen zwakkelingen zijn bang. En uiteindelijk, tegen de tijd dat je de bewuste leeftijd bereikt, kom je tot de conclusie dat emoties en gevoelens alleen maar problemen veroorzaken. Ze lijken niet op hun plaats. En als je ze vertrouwt, brengen ze je naar de verkeerde plek. We willen ons op de een of andere manier van ze isoleren, ze onderdrukken, ze overstemmen. We zijn bang dat de gevoelens die we ervaren ons als persoon definiëren. Als ik aan mezelf toegeef dat ik jaloers ben, betekent dat dan dat ik jaloers ben? Maar dit is slecht. En als ik jaloers ben, zal ik uiteindelijk met rust worden gelaten. En als ik van geld geniet en kansen zie om het voortdurend te ontvangen, ben ik dan hebzuchtig? En als ik openlijk mijn emoties uit, dan zal iemand dat doen hij mij zwak vindt en hiervan profiteert? Vanwege de angst om een ​​‘verboden’ emotie te ervaren en te uiten, vertrouwen we onszelf niet meer. En dat allemaal om succesvol te zijn of op zijn minst geaccepteerd te worden in de samenleving. Maar hoe hard je ook probeert, emoties zijn er nog steeds. En hoe meer je ze onderdrukt, hoe gewelddadiger ze op het meest ongelegen moment uitbreken. En vaak heeft dit een destructief effect op onze relaties en maakt het zelfs de prestaties en verdiensten teniet waar we zo lang en hard voor hebben gewerkt. Helaas wordt ons in de kindertijd alles geleerd, maar het belangrijkste wordt ons niet geleerd: de juiste houding tegenover onze ervaringen. Het is tenslotte een integraal onderdeel van onszelf, zoals een deel van het lichaam, een orgaan. En er is geen ontkomen aan. Het ontkennen en onderdrukken van emoties is een directe weg naar zenuwinzinkingen en ziekten. Dwaze gehoorzaamheid daaraan is de weg naar conflicten, eenzaamheid en verwijten. Helaas begrijpt niet iedereen welke rol emoties en gevoelens in ons leven spelen, maar dat is waar ons leven uit bestaat. Ja, ze zijn irrationeel van aard en ontstaan ​​soms op ongepaste wijze. plaats. Zij zijn echter degenen die ons leven betekenis geven. Dit is precies de reden waarom het belangrijk is om te leren omgaan met uw aandoening.