Van de auteur: Een slachtoffer zijn, zeggen dat iets voor mij ontoegankelijk is, of dat alles slecht is vanwege iets , en vooral - voor iemand is het ongelooflijk leuk. Hier heb je lauweren van sympathie van de mensen om je heen, hier heb je warmte voor de verschoppelingen, de verslagenen. Kortom, op het slachtofferveld kan het zelfs heel gezellig zijn met daarnaast veel voorzieningen en lekkers. Maar het ergste aan deze slachtofferrol is dat hij er eigenlijk één begint te worden. Als u een slachtoffer bent, is de houding ten opzichte van u immers passend: ze zullen medelijden met u hebben, maar zullen niet bijzonder rekening met u houden, omdat ze uw kenmerken kennen. En jij, precies jij, zal simpelweg niet zichtbaar zijn. 'Ze wilde heel graag slachtoffer zijn in deze situatie. Dan zouden ze tenslotte medelijden met haar hebben, ze zouden zeggen dat ze nog steeds geweldig was, het belangrijkste is om in zichzelf te blijven geloven. Ze zouden haar vertellen dat ze van haar houden, dat ze trots op haar zijn. Ze zou de warmte voelen die ze nu echt nodig had. Ze moest de rol spelen van een sterk persoon die alles aankan. En dit is best lastig. Maar aangezien ze zich van de kant van een indringer toonde en, hoewel terecht, ontving wat iemand anders had kunnen krijgen, hoorde ze niet veel lof, aangezien helden niet vaak worden geëerd. En ze moest kijken, toeschouwer zijn en zich schuldig voelen, in een voorstelling genaamd "En nu zullen we sympathiseren ..." Ik weet niet hoe ik aangename woorden moet zeggen en mijn gevoelens lange tijd aan mensen moet bekennen. Daarom ben ik in sommige opzichten jaloers op degenen die deze gave hebben. Of misschien wil ik deze gave niet hebben. Slachtoffer zijn en zeggen dat iets niet voor mij beschikbaar is, of dat alles slecht is vanwege iets, en vooral vanwege iemand, is ongelooflijk prettig. Hier heb je lauweren van sympathie van de mensen om je heen, hier heb je warmte voor de verschoppelingen, de verslagenen. Kortom, op het slachtofferveld kan het zelfs heel gezellig zijn met daarnaast veel voorzieningen en lekkers. Nou, je kunt altijd op je rug vallen, je buik laten zien, je poten overgeven en zeggen: "Oh, dat kan ik niet... ik ben een slachtoffer... De vragen zijn niet voor mij bedoeld." Het gemakkelijkste wat je kunt doen is tegen de wereld, en vooral tegen jezelf (maar je moet er ook in geloven) te zeggen: “Ik moet op zo’n vreselijke plek werken omdat ik geen andere baan kan vinden, en al het goede plaatsen zijn al lang weggenomen, en in het algemeen “Het draait allemaal om verbindingen, en ik ben een van de gewone stervelingen.” Het is gemakkelijker om tegen jezelf te zeggen: "Ja, ik ben dik, omdat ik geen tijd heb, omdat mijn tijd wordt ingenomen door werk dat ik niet leuk vind, en huishoudelijke klusjes die ik haat...". Er zijn veel van dergelijke uitspraken over het ongelukkige lot van de slechterik. En niemand ontkent het glazen plafond dat op veel gebieden bestaat en aanwezig is, maar daar komt ook een einde aan. Als je over zo'n ongelukkig lot hoort, wil je opstaan, de persoon omhelzen en hem een ​​paarse opdracht geven voor het harde leven dat de arme man moet verdragen. Ik ben het ermee eens dat er momenten in het leven zijn waarop je wilt zeuren en zegt dat alles verschrikkelijk is - en dat is normaal. Het leven is cyclisch: er kan niet altijd een witte streep zijn, de zwarte moet ook een plek krijgen. Maar als je het gevoel hebt dat je een bord om je nek kunt hangen met de inscriptie 'Het belangrijkste offer', dan is het tijd om na te denken: heb ik het wel nodig? Of beter gezegd: waarom heb ik het überhaupt nodig? Wij zijn sluwe wezens. Ons onbewuste is sluw en slim - voordeel komt van alles, en niets wordt zomaar gedaan, als ik er niet iets voor neem, krijg ik niets. Het ergste in deze rol van slachtoffer is eigenlijk beginnen één zijn. Als u een slachtoffer bent, is de houding ten opzichte van u immers passend: ze zullen medelijden met u hebben, maar zullen niet bijzonder rekening met u houden, omdat ze uw kenmerken kennen. En jij, precies jij, zal gewoon niet zichtbaar zijn. Wie is eigenlijk slachtoffer? 'Opoffering' betekent volgens Ozhegovs verklarende woordenboek van de Russische taal iets dat aan een godheid wordt gebracht als een geschenk (een levend wezen, welk object dan ook) of een offer van een geschenk aan de goden. Dan rijst de overeenkomstige vraag: waarom doe je dit, wat bied je aan als geschenk, dat wil zeggen vrijwillig geven? In de therapeutische ruimte, als je werkt met mensen die een actieve rol als slachtoffer spelen, ontstaan ​​er verschillende gevoelens. Aanvankelijk ontstaat er een gevoel van sympathie en medelijden, dat geleidelijk verandert.