Van de auteur: Drie jaar geleden gaf ik een rapport over gokken, waarin ik de aard van het voorkomen ervan onderzocht en de manieren om het te bestrijden. Er werd vastgesteld dat gokken een psychische aandoening is, genetici bewezen dat het een erfelijke ziekte is, en er werden behandelmethoden voorgesteld, zoals therapie (individuele, groep en groep anonieme gokkers) die in 55% van de gevallen effectief is, gedragstherapie en zelfs medicatie. behandeling werden tot 60% als effectiever beschouwd. Toen ik het rapport bestudeerde, kon ik geen bewezen, werkelijk effectieve methoden vinden om deze ziekte te genezen. En nu, drie jaar later, nadat ik het probleem in de praktijk heb gezien, wil ik er wat kleine gedachten aan toevoegen. Als er iets gebeurt, betekent dit dat het iemand ten goede komt, en in dit geval moet je altijd zoeken naar wie er precies van profiteert it! We zullen het hebben over gokken, en eigenlijk over de mensen rondom de spelers zelf. Er is veel gezegd over gokken, er is zelfs nog meer werk gedaan om manieren te vinden om de noodlottige ziekte te genezen. Zowel psychologen als genetici werken aan dit probleem en proberen het erfelijkheidsgen te vinden. Door gezamenlijke inspanningen zijn veel factoren geïdentificeerd die bijdragen aan de ontwikkeling van ziekten. Spelers werden geïdentificeerd en onderverdeeld in typen. Maar op de vraag waarom gokken voor sommige mensen alleen maar entertainment is, terwijl anderen een pijnlijke, pathologische aantrekkingskracht hebben die het leven vernietigt, is er geen duidelijk antwoord. Er zijn niet zo veel bekende, echt nuttige methoden van 'behandeling', en in de regel dit zijn trancetechnieken die de ware oorzaak van verslaving naar boven kunnen halen. Maar in de regel kunnen familieleden de gokkers niet zelf overtuigen om specialisten te bezoeken; als gevolg daarvan blijven gokkers gokkers, vrouwen zijn slachtoffers en alles blijft zoals het is, wat de gokker zelf voelt, kan helemaal niet worden geïnterpreteerd; het spel is daar tevreden. Het spel vervangt seks, communicatie en alle vormen van entertainment. In werkelijkheid wordt iemands verlangen om IEMAND te zijn bevredigd, terwijl voor anderen integendeel NIEMAND!!! En hoe kun je door zoveel plezier ‘behandeld’ willen worden? Dit is geen wodka, waar je hoofdpijn van krijgt, en het is ook geen medicijn dat ontwenningsverschijnselen geeft. Dit is maar een spel, we spelen als kinderen, en we spelen nu! Dit spel is gewoon duur en er is meer risico. Bovendien merkte ik dat gokkers dit soort stereotypen hebben: ze moeten beslist hun winst met iemand delen, en ze betalen, alsof ze betoverd zijn, altijd iemand als ze winnen, en betalen iedereen die in de buurt komt - een bewaker, een kassier, of een man die altijd in de buurt stond en om de een of andere reden suggereerde welke knoppen ik moest indrukken, over het algemeen maakt het niet uit met wie, maar ik moet het delen. Op de vraag WAAROM? - het antwoord klinkt ZO NOODZAKELIJK... en voor de rest van de winst kun je nog steeds spelen, uiteindelijk komt hij nog steeds zonder geld thuis, maar hij zal iedereen vertellen hoe hij gisteren heeft gewonnen en zal nog een aantal jaren in euforie zijn dagen. En op de vraag WAAROM SPELEN? – geen van de spelers zal het antwoord kunnen geven, maar ze zullen gemakkelijk de vraag WAAROM beantwoorden! En hier zijn er een groot aantal mogelijke antwoorden. Een bezoek aan vrouwen, meestal de vrouwen van gokverslaafden, zette me aan het denken, en de verhalen over hoe het geld van het gezinsbudget wordt uitgegeven en hoe moeilijk het leven voor hen is, zorgen ervoor dat iedereen om hen heen zich ongemakkelijk voelt. En onvermijdelijk rijst de vraag: waarom leven met zo'n vreselijk persoon? De antwoorden zijn meestal standaard: "Ik hou van maar ik kan niet", "Hoe zit het met kinderen zonder vader" en dat soort dingen... Maar hier zou ik willen zeggen dat het niet de speler zelf is die hulp nodig heeft , die geweldig speelt en voelt, maar vooral voor degene die om hulp kwam... En daarvan was ik overtuigd bij de volgende sessie met een vrouw die lijdt aan een verslaafde echtgenoot, toen ze, in reactie op een hulpvraag, kreeg haar man een ‘holotropische ademhalingstraining’ aangeboden als een manier van verlichting. – Natuurlijk kon ze haar man niet overtuigen, en misschien heeft ze het ook niet echt geprobeerd, maar tijdens een uitgebreider gesprek kwamen ze tot de conclusie dat ze begon te twijfelen aan wat hij nodig zou hebben nadat hij was gestopt met spelen. En of het wel goed zou gaan kijk dan eens dieper….