Een korte vraag voor jou. Over het algemeen zullen er verschillende zijn, maar in wezen zal er één vraag zijn. Is het mogelijk een kind alleen op te voeden op basis van beloningen en zonder transparante en specifieke straffen? Is het mogelijk om personeel uitsluitend te beheren op basis van een systeem van incentives en bonussen, zonder functieomschrijvingen en sancties voor het overtreden ervan? Is het mogelijk dat een wettelijke wet uitsluitend op basis van rechten bestaat, maar zonder gebruik te maken van verantwoordelijkheid? Met deze formulering wordt het antwoord duidelijk. En nu stel ik voor om over te gaan naar het onderwerp man-vrouwrelaties. En stel een soortgelijke vraag. Namelijk: moet je de criteria voor scheiding kennen als je begint aan het opbouwen van je relatie? En hier lijkt het antwoord voor de hand te liggen. Ja nodig. Alleen als je de grens kent die niet kan worden overschreden, kun je immers duidelijk en consequent stappen zetten in de richting van het opbouwen van je relatie. Wat gebeurt er als je in het echte leven relaties opbouwt? Mensen zijn gefixeerd op: - de keuze van een partner, de aanwezigheid van enkele positieve overeenkomsten met het beeld binnen hun idee van een ideale soulmate - het plezier van het vervullen van hun behoeften (en bijna elke relatie begint hiermee) - hypothetische vooruitzichten voor een relatie - een boeket van hun fantasieën, dromen en emoties. En ze vergeten echt de beschermende lont in te schakelen voor het geval de partner niet geschikt is voor de toekomst. Het is moeilijk om hierop aan te dringen als alles nog maar net begint. Vooral als de levenservaring niet belast wordt met een reeks kwellingen en lijden als gevolg van relaties. Daarom is het de moeite waard om specifieke situaties te benadrukken waarin het de moeite waard is om de lont in te schakelen. Dus. Een reeks situaties waarin u de criteria voor scheiding MOET onthouden: Het kiezen van een partner is niet de eerste keer (dat wil zeggen, een schat aan negatieve ervaringen bij het opbouwen van relaties). samenwerking tot nu toe) Chronische conflicten van welke intensiteit en onderwerp dan ook (wat op zichzelf al duidt op een bepaald pathologisch proces binnen het gezin) Iemand had gedachten over echtscheiding/iemand heeft dit idee geuit of heeft er zelfs op aangedrongen. Een van de partners lijdt in de relatie. Relaties bloeien en ruiken naar manipulatie en chantage. Waarom willen mensen in dergelijke situaties niet nadenken over de criteria voor scheiding. Want: Een probleem door de vingers zien is veel gemakkelijker dan het vooraf vergeven, je partner een kans geven is een goede manier om jezelf van de verantwoordelijkheid te ontlasten. Bovendien is dit een kans om je BOVEN je partner te voelen. Bovendien is dit haar gevoel een GOED persoon te zijn. Ze denken dat hun partner veranderd kan worden. Het besef dat dit een spel is dat gebaseerd is op de eigen honger naar macht en avontuur komt meestal niet voor. En weinig mensen beseffen zelfs dat dit spel voor de categorie 18+ met een onbekend einde en een megaton verspilde energie de basis kan worden van neurosen, verslavingen en depressies. Bovendien beschouwen velen het over het algemeen als hun plicht om hun partner te “verbeteren”!!! Wraak is ook leuk. Wraak (in het breedste scala van opties) is immers een manier om de aandacht te verleggen van de pijn die in jezelf gebeurt. Helaas is dit een effectieve manier. Je kunt naar een familiepsycholoog gaan. En hij zal (vaker) uitzoeken wat er met mijn partner aan de hand is. Of wat er mis is met ons (minder vaak). Of wat er mis is met mij (heel, heel zelden). Maar als je besluit een reeks criteria voor scheiding op te stellen, dan zijn kant-en-klare ideeën verraad. Uiteraard met uitleg over wat het is. Seks, communicatie, flirten, proberen samen te trekken met een andere partner, of (en dit gebeurt) een zijdelingse blik op een schattige voorbijganger. - schending van beloften. Opnieuw met verduidelijking van de mate van betekenis van deze communicatie. Maar toch: “Ik heb de vuilnis niet buiten gezet” of ik heb geen ketchup gekocht – dat is één ding. Maar emotionele nabijheid, vloeken, lage kritiek of steun in een moeilijke situatie is compleet anders. En hier is alles niet zo eenvoudig. Bijna iedereen speelt vals met een benijdenswaardige regelmaat. Een andere vraag is wat de mate van bewustzijn, mondialiteit en potentieel is: