Gesprekken over therapie, deel 3 (Zo werkt therapie, deel 3) Hallo, Beste vrienden! Vandaag publiceer ik het derde deel van het artikel ‘Zo werkt therapie’. Het eerste deel is hier, het tweede is hier In het vorige deel zijn we gestopt bij het feit dat de deelnemer vroeg hoe om te gaan met het feit dat de steun die de cliënt krijgt tijdens de therapie niet identiek zal zijn aan de steun die hij had kunnen krijgen. van hun ouders in hun kindertijd. De deelnemer voerde ook aan dat dit een zeer negatieve invloed zou hebben op de uitkomst van de therapie. Deelnemer: Dergelijke interne beelden (interne beelden van een ander, die de cliënt in het verleden of heden ondersteunen: de moeder van de therapeut, enz.) moeten sterk genoeg zijn, alleen dan kunnen ze de rol van hulpmiddel en steun voor de cliënt spelen. Maar wie zei dat ze sterk zouden zijn? In plaats daarvan zullen ze, in vergelijking met het afwijzende beeld van de moeder, zwak zijn en daarom niet nuttig zijn. En ik ben hier erg geïnteresseerd in: hoe sterk is het beeld van de cliënt van een afwijzende moeder? Over de negatieve invloed zal ik zeggen dat de cliënt vervolgens dezelfde steun van anderen zal gaan zoeken, vergelijkbaar met die welke hij in de therapie heeft gekregen. En omdat hij het niet ontvangt, begint de klant het te eisen, met alle negatieve omstandigheden van dien. En als de vraag mislukt, zal de cliënt zich terugtrekken, asocialiseren en depressief worden. De verdere ontwikkeling van dit scenario is niet moeilijk voor te stellen. V.M. (Vladislav Mashi): Als de relatie met de psycholoog zich ontwikkelt, vertrouwend blijkt te zijn, belangrijk, dan zal het ondersteunende beeld van de psycholoog dat de cliënt na voltooiing van de therapie verder in het leven zal dragen, sterk zijn wat betreft het verlangen om ondersteuning te krijgen van anderen: kunnen anderen het hem niet geven? Waarom niet? Door een relatie met een psycholoog aan te gaan, krijgt de cliënt immers niet alleen “vis, maar leert hij ze ook vangen”, d.w.z. leert steun te ontvangen. Een psycholoog is over het algemeen ook dezelfde persoon als ieder ander, en als er een relatie met hem is ontstaan ​​en hij wil steunen en dat ook doet, waarom zouden anderen dan niet hetzelfde voor de cliënt willen doen? Natuurlijk is zo'n, laten we zeggen, omvangrijke steun niet altijd mogelijk om te vinden, maar als vrienden, kennissen en collega's je een beetje steunen, dan is dat goed! In de therapie leert de cliënt constructievere relaties met andere mensen op te bouwen, en het werkt! Ondersteuning – deze komt niet alleen van je moeder of psycholoog! Deelnemer: Ik denk dat het een illusie is. Hoeveel jaar heeft het beeld van een afwijzende moeder aan kracht gewonnen? Ja, bovendien moet de auteur een beeld hebben van een denkbeeldige, accepterende moeder, in tegenstelling tot een afwijzende moeder. V.M.: In de therapie wordt trouwens ook de relatie met de moeder uitgewerkt, waardoor het beeld van de cliënt daarover ontstaat. ze kan heel veel veranderen. En laten we niet vergeten dat we op zoek kunnen gaan naar andere ondersteunende figuren uit het verleden. De auteur (ik herinner je eraan dat je een artikel schrijft over een onderwerp op het forum dat de auteur heeft gemaakt) noemde trouwens een zeer ondersteunend beeld van de grootmoeder met wie hij veel tijd doorbracht. De relatie met haar, haar steun kan in de therapie worden herinnerd en versterkt. Ja, en de therapie duurt niet één dag, maar vaak behoorlijk lang. Wordt vervolgd! PS Maar je kunt niet op jezelf vertrouwen, je kunt alleen vertrouwen op de steun van anderen, die nu is of vroeger was, en als het ware een deel van ons is geworden - zie de discussie hieronder in de reacties