..." Hoe kun je slagen weerstaan, hoe kun je je tranen tegenhouden? Hoe kun je wilskracht verzamelen, hoe kun je niet wegrennen van de menigte? Hoe kun je niet schreeuwen van woede, hoe kun je niet op je lippen bijten totdat ze bloeden? Hoe kun je angst verbergen? , om geen zwakte te tonen. Omringd door een waanzinnige menigte barbaren, bedekt met mishandeling, stromend bloed en verbrand met kolen. Niet als een rechter, hij is anders, en hiervoor wordt hij geslagen dood Een zielige, zwakke verschoppeling Alyosha Tikhy Een gewoon verhaal: iemand in de publieke ruimte uitte een mening die het ‘progressieve’ publiek niet leuk vond. En nu gaan we: emmers vuil en beledigingen worden uitgestort, iedereen komt met zijn eigen versie van wat de auteur van de verklaring motiveert - en natuurlijk kunnen de motieven van de auteur a priori niet eerlijk en nobel zijn, dat is hij noodzakelijkerwijs gedreven door ‘egoïstische’ belangen, is zeker aan iemand uitverkocht, liegt zeker, enz. En het gaat niet eens om hoe goed of fout de persoon is die wordt veroordeeld. Zelfs als hij geen gelijk heeft (hoewel wie kan als criterium voor de waarheid fungeren?)! Hij gaf een mening. Heeft hij geen recht? “Ja, dat is zo”, zal ieder weldenkend mens zeggen. Maar wat zien we in werkelijkheid? Zelfs als de actie plaatsvindt in de virtuele ruimte, is het mechanisme hetzelfde: de collectieve vervolging begint, waar iedereen (inclusief, vanochtend, de ‘gezonde mensen’) het als hun plicht beschouwt om verfijnd te worden. in nare humor en harder 'geslagen'. Het trieste is dat deze agressieve reactie niets te maken heeft met het denken en uiten van een persoonlijk standpunt. Het syndroom van een boze menigte, die maar door één ding wordt gedreven - het uiten van wrok op een voorwerp in de buurt - dat is alles wat er is. De menigte heeft een 'slachtoffer' gevonden, en nu zal het er met alle passie tegenaan trappen en plezier totdat alle enthousiasme opdroogt. Maar waarom beginnen volkomen normale, verstandige, niet zo slechte mensen zich zo beestachtig te gedragen? De verklaring hiervoor is monsterlijk banaal: mensen moeten het gevoel hebben dat ze tot een groep behoren. En natuurlijk - voor de groep ‘rechtsen’ (d.w.z. degenen die correct denken). Alle angst en ongerustheid over de mogelijkheid om afgewezen, weggegooid of geïsoleerd te worden, resulteert in agressie tegen de 'vreemdeling'. De agressie is trouwens sterker, hoe sterker de twijfel - twijfel is tenslotte heel moeilijk volhouden, je moet het verpletteren. Bij zo’n ‘verraad’ aan zichzelf ontketent de gemiddelde mens zijn woede nog heviger op de ‘schuldige’ van zijn twijfels en aarzelingen. Een bekend fenomeen trouwens: je kunt je herinneren dat de meest kwaadaardige en furieuze fascisten in de tijd van Hitler halfbloed-joden waren – het was vooral belangrijk voor hen om te laten zien hoe hevig ze de joden haatten. Of iets dat ook historici vaak verbaast: het blijkt dat tijdens pogroms en massamoorden vooral de aardige en lieve buren en vrienden – gisteren nog – het meest in opkomst zijn. Het plezier van collectief pesten wordt vergroot doordat niemand in de massa individuele verantwoordelijkheid draagt ​​voor wat er gebeurt. Het ernstigste probleem van een persoon is om ECHT zijn eigen mening te kunnen hebben, om zichzelf twijfels toe te staan, en om geen reflector en woordvoerder (soms hondsdolle, onnadenkend) te zijn van de meningen van zijn referentiegroep. Misschien is dit wat hem maakt een persoon een PERSOON, en niet een ‘volks’-element van de menigte.