HOE WOEDE TE LEVEN ZONDER SCHADE AAN JEZELF EN ANDEREN Opgedragen aan volwassenen en hun kinderen... In het licht van de recente gebeurtenissen hoor ik niet alleen over angst en ongerustheid, maar ook over woede. Soms verdoezelt deze woede machteloosheid, angst, pijn. Dus dit is hoe je ermee om moet gaan, zodat niemand gewond raakt. Als vuisten binnenkomen, is dit haar reactie. Dus. Ontdek eerst, stel vast dat het woede is, beantwoord de vragen: "Op wat of op wie ben je boos? Wat veroorzaakte de woede?" Hoe voel je het in je lichaam? Als het moeilijk is om dit zelf te doen, komt een psycholoog te hulp. Je kunt zeggen: “Nu ben ik boos op... of omdat...”. Om zo te zeggen: legaliseer woede. Je kunt een ander aantrekken, hem vragen om te luisteren. Als dit tijdens een conflict gebeurt, spreek dan, gebruik 'ik-boodschappen': 'Ik ben hiervoor boos op je.. of ik ben boos..', d.w.z. praat over jezelf, voorbijgaand. de uitdrukkingen: “Je bent zo en zo...” Conflicten kunnen in dit geval absoluut niet worden vermeden. Het is noodzakelijk om over uw gevoelens en emoties te praten om aan te geven hoe u zich in deze situatie voelt. Als de woede niet weggaat, kun je deze energie (en dat is er veel!) richten op sporten, dansen, zingen, je kunt gewoon met je voeten stampen, schreeuwen. Je kunt ook tekenen, beeldhouwen (kunstmatige therapie komt hier van pas) en mediteren. En tranen zullen hier ook op hun plaats zijn! Kinderen vormen een speciale categorie, en hoe kunnen ze daarmee leven zonder het op zichzelf of anderen te richten? Kinderen leren begrijpen dat ze dit te danken hebben aan hun ouders/andere mensen die hen vervangen, die moeten roepen wat het is: “Je bent nu boos...” (ook met andere emoties). Kinderen moeten begrijpen wat er met hen aan de hand is. Maar soms doven ouders het om de een of andere reden in de kiem; misschien is het voor hen moeilijk om de woede van een ander te weerstaan, dus doen ze er alles aan om het kind te voorkomen, en dan heeft het kind hier geen toegang meer toe; , vandaar andere problemen voor het kind. Het is moeilijk om alleen met woede om te gaan; ouders, opvoeders, opvoeders en psychologen komen te hulp. Het gebruik van dezelfde methoden die ik hierboven voor volwassenen schreef, is ook van toepassing op kinderen, alleen hier is de hulp van een volwassene vereist. Stappen: • help het kind de agressie in een aanvaardbare richting te sturen: stampen, schreeuwen, papier scheuren, etc. Belangrijk! verbied niet 'je kunt niet slaan'. • Laat het kind niet alleen met je gevoelens, wees dichtbij. Als het kind natuurlijk alleen wil zijn, geef hem dan de kans om te vertrekken en terug te keren. • Praat met het kind over wat hem van streek maakte en deed lijden. • toon medeleven en spijt: “Het spijt me dat het niet is gegaan zoals je wilde.” Geef het kind de kans om verdrietig te zijn en naar hartenlust te huilen. • Wanneer de emotionele piek afneemt, bedenk dan samen met hem welke acties hij kan ondernemen om zijn behoefte te bevredigen. Richt zijn aandacht en energie op stappen en acties. BELANGRIJK! -Accepteer het kind niet alleen als flexibel en 'goed', maar ook in verschillende toestanden en gevoelens. -Sluit alle labels uit - 'huilbaby', 'vechter', 'dader'. Etiketten zorgen ervoor dat het kind zich eraan conformeert. - Benadruk de kracht en vaardigheden van het kind. -Geef het kind de kans om agressie te tonen in het spel - jagers, roofdieren, enz. Bij expressief spel wordt agressie niet aangewakkerd, maar uitgespeeld. - Laat het kind zichzelf en zijn grenzen verdedigen, communiceren wat niet bevredigend is in de acties jegens hem, of het nu volwassenen of andere kinderen zijn het kind. • Laat een voorbeeld zien van hoe JIJ met je woede en agressie omgaat. Agressie is kenmerkend voor alle levende wezens. De energie van agressie is nodig om de eigen verlangens te verwezenlijken en zichzelf te beschermen. Onderdrukte agressie berooft niet alleen het leven van vreugde en moed, maar vormt ook een gevaar vanwege de verborgen ‘radioactieve straling’.».