Categorie: Familiecode van een nieuw gezin Alles in ons leven is tijdelijk en tijdelijk, er is niets dat voor altijd kan worden bewaard. Waarom zeggen ze dan dat ware liefde eeuwig is? Omdat het in onze kinderen leeft en van generatie op generatie wordt doorgegeven, in het gezin wordt gevormd en gecultiveerd. Alleen liefde als een vorm van energie is eeuwig en ondergaat zijn eigen evolutie, het leeft in onze kinderen, en daarom kunnen we het alleen in het gezin begrijpen. Ieder van ons is de belichaamde liefde van onze vader voor onze moeder, dit is het grenzeloze kracht die inherent is aan de golvende aard van ons DNA en dit is een kans om het model van gezinsrelaties via onze kinderen over te dragen en te verbeteren. Wanneer een kind in een gezin verschijnt, streeft elke ouder ernaar zijn nakomelingen zo te voeden, te beslaan en op te voeden dat ze niet ten onder gaan in de wereld en kunnen functioneren. Deze vaardigheden zijn de minimale behoefte die een ouder aan zijn kind moet bieden: hem leren zichzelf te dienen, voor zichzelf te zorgen en vervolgens zijn persoonlijkheid te ontwikkelen, zodat deze met succes in wisselwerking staat met de wereld van mensen. Familie-opvoeding is het moeilijkste aspect menselijke relaties, omdat we nergens van onze dierbaren kunnen weglopen totdat we het probleem waarmee we worden geconfronteerd hebben opgelost, en vaak worden deze problemen erger en kunnen we niet verder gaan en gelukkig leven. Hoe we een harmonieus gezin kunnen opbouwen en tegelijkertijd de fouten van onze ouders, waar we zelf onder hebben geleden, niet herhalen, en hoe we het opvoedingsproces niet op zijn beloop kunnen laten, misschien zal een goed persoon doorgaan en opgroeien, overhandigen over de teugels van de opvoeding naar sociale instellingen: school, kleuterschool en de straat. Er verschenen drie kinderen in mijn leven. Elk van hen leerde mij hoe ik met hen om moest gaan en ik liet mij uiteraard leiden door de modellen van mijn familie. Moeder, conservatief en pedant, eiste altijd hoogwaardige uitvoering van haar taken. Ze was streng en hield afstand van mij, omdat ze dacht dat we geen vrienden konden zijn, er moest ‘het spreekwoordelijke respect’ tussen ons zijn. Ik heb altijd het gevoel gehad dat ik haar aandacht en liefde miste, ik gaf haar hiervan de schuld, maar als volwassene zag ik dat mijn moeder simpelweg geen tijd had, omdat ze op het werk moest werken en daarna thuis moest werken en voor ons moest zorgen . Ze had praktisch geen tijd voor zichzelf, laat staan ​​voor gesprekken en overreding. Daarom is mijn moeder altijd streng en veeleisend voor mij geweest. Zij communiceert, net als de meeste vrouwen die van 's morgens tot' s avonds moeten werken, met kinderen in de vorm van een verslag van de afgelopen dag. En elke keer dat er simpelweg geen tijd is om je kind genegenheid en liefde te geven, worden kinderen vaak ziek, eisen ze aandacht en liefde op via het mechanisme van zelfmedelijden en willen ze niet volwassen worden; Papa daarentegen was iemand die alles toestond, omdat hij ook geen tijd had, hij was liever aardig en goed en zei vaak: "Kom op..." en dit gaf hem een ​​gevoel van vrijheid en situaties loslaten die hij niet wilde veranderen: op tijd huiswerk maken, eten koken, enz. Deze twee modellen vormden mijn persoonlijke gezinsmodel en idee van hoe ik me met kinderen moest gedragen. We kenden onze dierbaren simpelweg niet, omdat ze allemaal een ‘mooie toekomst’ bouwden en lang en hard in de productie werkten. En onze generatie van vandaag kan gedeeltelijk een verloren generatie worden genoemd, omdat veel waarden niet werden bijgebracht en gevoed, hun vorming werd overgedragen aan de samenleving, spirituele waarden die alleen in het gezin worden gecultiveerd door persoonlijk voorbeeld en door direct onderwijs. Onze generatie heeft grote moeite met het opbouwen van een gezin, en zwangerschapsverlof wordt een test voor jonge moeders en een ondraaglijke tijd voor vaders. Moeders, die op de leeftijd van anderhalf jaar, en sommigen zelfs eerder, naar de kleuterschool werden gestuurd, leerden vanaf hun kindertijd hoe ze onder mensen moesten functioneren, terwijl het persoonlijke individuele aspect van de ontwikkeling van het kind niet aan de orde kwam. De samenleving vervangt het gezin niet; ‘het gezin is de eenheid van de samenleving’ is de meest verschrikkelijke vervorming van het politieke systeem uit het verleden van ons land. Wat moeten we nu doen, degenen die het nog steeds proberen, maar niet weten hoe en wat ze met kinderen moeten doen? Hoe les te gevenliefde, hoe je een kind correct kunt opvoeden, alle systemen uit het verleden hebben hun relevantie al verloren, aangezien de wereld nu is veranderd van een industriële samenleving, we scherp een informatiemaatschappij zijn binnengegaan en hier compleet andere wetten heersen. Dit probleem deed zich eerder voor toen ik beviel van mijn derde kind en huizen in mijn gezin zag, wat er verzakt in mijn relaties, of beter gezegd, dat ik niet weet hoe ik deze relaties moet opbouwen, ik weet niet hoe, en meestal wil het gewoon niet. Ik heb geen tijd om het uit te leggen, te overtuigen, en mijn energie te verspillen aan alle kinderen die, nadat ze nauwelijks het ene schandaal hebben afgerond, een ander schandaal beginnen. Tijd is het enige dat waardevol is en wat ons ernstig ontbreekt. Veel ouders hebben waarschijnlijk in deze situatie gezeten, omdat wanneer we kinderen baren, ze al onze tekortkomingen weerspiegelen, al onze onvolkomenheden ons lijken te bespotten, en alles dat we ijverig voor anderen verbergen tot ongelooflijke afmetingen vergroot. Het universum is echter briljant en geeft ons daarom deze ervaring, helemaal niet om ons uit te lachen en te straffen, maar zodat we het innerlijke kind in onszelf kunnen laten groeien en werkelijk volwassen individuen kunnen worden, mensen die het evolutionaire plan van onze wereld hebben geperfectioneerd. de aarde. Het universum en de natuur zijn altijd een leraar voor ons geweest, de mensen die erop leven; alle evolutionaire plannen van de aarde zijn erin vastgelegd. Een primitieve samenleving kopieert het levensmodel van primaten, een meer ontwikkelde, agrarische samenleving kopieert het levensmodel van bijenkolonies. Waar halen we het model van de informatiemaatschappij vandaan en hoe kunnen we daarin een succesvolle persoonlijkheid vormen? Het universele model zelf laat ons enkele nieuwe wetten en principes zien die we kunnen observeren als we naar het werk van de kosmos kijken. Om een ​​nieuw model te vormen kost het wat tijd en de intentie om het leven in je gezin te veranderen en dit moet worden opgeschreven , omdat wat we schrijven en realiseren de patronen verandert die onbewust zijn vastgelegd in de gelijkenis van de stereotypen van het verleden en ons gezin waarin we leefden. Nadat ik herhaaldelijk mijn educatieve ervaringen had veroordeeld, realiseerde ik me verschillende principes waardoor het universum met ons als onze ouders in wisselwerking staat, waardoor we op aarde worden gevormd als ontwikkelde wezens die kunnen denken en daardoor ons leven kunnen veranderen.1. Het unieke karakter van de schepping. Ieder van ons is uniek, wat betekent dat er niets veranderd hoeft te worden aan de neigingen en kenmerken van uw kind. Hij moet geaccepteerd en geliefd worden om wie hij is. Want alleen door naar zijn sterke punten te kijken, kunnen we hem ontwikkelen en verbeteren, terwijl zijn tekortkomingen geleidelijk zullen afnemen als we er niet te veel aandacht aan besteden. Waarom is het andersom? In de psychologie bestaat er een fenomeen dat ‘doelfixatie’ wordt genoemd, wanneer een persoon in een stressvolle situatie zijn aandacht op een probleem vestigt en dit daardoor versterkt en onoplosbaar en zelfs nog onheilspellender maakt. Dus tijdens de opvoeding bloeit alles wat we als ouders versterken met onze aandacht in prachtige kleuren. Alle negatieve aspecten van het kind en zijn slechte gewoonten. Het eerste dat we leren is ons te concentreren op de kracht van het kind en te proberen zijn tekortkomingen niet op te merken, door er privé over te praten, wanneer het kind kan horen en begrijpen. Maar het is belangrijk om te onthouden dat uw kind een evolutionair meesterwerk is; hij hoeft niet gebroken en opnieuw gemaakt te worden, maar alleen begeleid en verzorgd te worden.2. De keuze ligt op zielsniveau. Het kind koos jou als zijn ouder en de situatie waarin hij en jij zich bevonden, hij koos ook, het universum heeft het zo besteld, en dit betekent dat we stoppen met onszelf te beoordelen op onze onnodige invloeden, op de fouten die we hebben gemaakt en vergeven onszelf. Anders is ontwikkeling onmogelijk. Als het schuldgevoel ons leven dicteert en het kind een gijzelaar wordt van onze schuld, moet hij ons dankbaar zijn en boeten voor wat we ooit voor hem hebben gedaan. Doe er alles aan om gelukkig te zijn en het kind zal hierdoor gelukkig zijn. Hieronder vallen ook alle adviezen van onze ouders over hoe we correct moeten handelen en hoe we moeten handelen. Je bent misschien een heel ander persoon en de methoden van je ouders werken misschien niet altijd voor jou. Ik bijvoorbeeld nietIk kan de zwaarste straffen uitvoeren, omdat ik me herinner hoe ze mij hebben gestraft en ik wil dit niet op mijn kinderen toepassen. Ik heb het recht om mijn kinderen uit liefde op te voeden en voor ze te zorgen zoals ik dat nodig acht, al was het maar omdat ik ze het leven heb gegeven, en niet iemand die advies geeft. De basis van uniciteit is ook een unieke levenservaring en het pad van de ziel, dat het kind intuïtief zelf moet vinden. Wanneer we hem proberen te helpen bij het kiezen van een beroep, maken we vaak fouten, omdat het aan hem is om te kiezen en te leven deze ervaring. De enige echte manier is om nieuwe dingen te proberen en niet bang te zijn; zelfs een negatieve ervaring zal hem het beste idee geven over een bepaalde actie.3. Vrijheid en zelforganisatie. Als u uw kind toestaat te doen wat hij wil (binnen redelijke grenzen), bijvoorbeeld spelen wat hij wil, eten wat hij wil, dan zult u verrast zijn te merken dat het kind zichzelf zal tegenhouden als hij moe wordt, maar dat zal hij wel doen. tot het einde toe tevreden zijn met zijn verlangen en het niet langer nodig hebben. Onbevredigde verlangens in de kindertijd zullen op volwassen leeftijd uitgroeien tot manisch ongepaste gewoonten, dus velen zijn nu afhankelijk van computerspellen omdat ze zelf weinig speelden, geen speelgoed hadden en dergelijke kansen vaak eenvoudigweg niet zagen. Als een kind de hele dag een computerspel speelt, zal hij zelf iets anders willen doen, en dan moet je hem uitnodigen voor een activiteit die nuttig is voor het gezin en waar je kind dol op is. Als u bijvoorbeeld een hond na een wandeling wast, grondig inzeept en afspoelt, en vervolgens droogt en zelfs droogt en krabt, zal dit een kind dat graag met dieren speelt, veel plezier bezorgen. Je moet ze niet dwingen iets te doen waar het kind niet tegen kan, aangezien alle protesten die in de kindertijd worden geuit, op volwassen leeftijd zullen worden uitgeleefd, wat betekent dat het kind er later onder zal lijden, dat willen we niet. Een persoon is een zelforganiserende structuur en daarom voelt hij zelf hoeveel en wat hij wil ervaren. U mag alleen de neigingen en capaciteiten van uw kind observeren en bestuderen. Het is ook belangrijk om te onthouden dat deze wereld niet is geschapen om een ​​gevangenis te zijn en dat je kunt kiezen tussen een gendarme en een mentor, die rol die je niet doet lijden onder de pijn die je je kind aandoet.4. Onvoorwaardelijke liefde. Het manifesteert zich in situaties waarin we fouten maken en ons vervolgens bekeren. Soms herhalen we dezelfde negatieve ervaring opnieuw, waardoor we onszelf en anderen pijn doen, maar God blijft van ons houden en geeft ons altijd een tweede kans. Een God die straft en straft is te wreed om een ​​god te zijn, en daarom is het de moeite waard om het recht op genezing en vernieuwing te geven, en te leren vergeven. Op dezelfde manier moeten we leren van een kind te houden als hij fouten maakt, het hem uit te leggen en hem de kans te geven deze te corrigeren. Straf hem niet te hard, aangezien de straf automatisch door het leven zelf wordt uitgevoerd. Het kind moet leren inzien dat de woede, haat en wrok die hij uit, hem doen lijden, dat hij niet door anderen wordt geaccepteerd en dat er onaangename momenten ontstaan ​​in zijn leven. zijn leven. Een kind is een bewust wezen; hoe eerder je hem leert zien als een volwassene, die nog niet ontwaakt is, hoe gemakkelijker het voor je zal zijn om relaties met hem op te bouwen. Door liefde voor hem te ervaren, leer je hem eeuwige waarden die niemand behalve zijn ouders hem kan bijbrengen. Bewustzijn van alle dingen. Door jou manifesteert het universum zijn bewustzijn, door jouw werk met dierbaren, met jouw gezin word jij een verbeterde versie van het universum en jouw kinderen, die met liefde en bewust zijn opgevoed, verbeteren ook het hele universele plan. Kinderen zijn een evolutionaire versie van jou en je partner. Als je dit potentieel ontketent, zul je versteld staan ​​van de pracht van het universum. Het neemt alles weg wat het beste is en wist alles uit wat ineffectief en onvolmaakt is voor de wereld en een gelukkig leven. in het. Bewustzijn veronderstelt iemands eigen ervaring, het vermogen om te leren en zijn eigen weg te gaan, waarbij hij zich concentreert op zijn persoonlijke ervaring. Maar zelfbewustzijn omvat altijd het behoren tot de eigen familie en vervolgens tot de mensen, de eigen familie.