We bekijken de mogelijkheden aan de hand van het voorbeeld van een steen die vastzit in een schoen. (dit komt overeen met het feit dat je aan de verkeerde instelling bent gaan studeren, met de verkeerde man bent getrouwd, tegen je hebt geschreeuwd en het hebt volgehouden, op de verkeerde plek een baan hebt gekregen, enz.) Iemand stopt onmiddellijk en gooit de steen weg . Aangezien dit een metafoor is, gaat ‘weggooien’ over het wegnemen van het ongemak, zodat de situatie bevredigend wordt – begin er meteen mee. Iemand gaat verder en zegt: "Nou, verdorie, er is een steen in de schoen gevlogen en zit in de weg", maar stopt nog steeds niet, houdt vol totdat de pijn volkomen ondraaglijk wordt. En pas als het been al bloederig is ingewreven, gooit hij de steen weg. Hier komt soms de elementaire hoop om de hoek kijken: "Wat als het vanzelf wegvliegt, waarom zou ik dan stoppen voor een steen." Iemand herinnert zich de woorden van ouders, belangrijke volwassenen: "Wij allemaal, en onze grootouders, liepen altijd mee stenen in onze schoenen, en niets - levend, zoals je ziet", "Het is jouw kruis om met een steen in je schoen te leven", "Als je niet zonder stenen in je schoenen hebt geleefd - er is niets om te beginnen", "Goed meisjes (jongens) gedragen zich geduldig en letten niet op de steen in een schoen, en buigen zich zeker niet om hem weg te gooien.” Iemand zou kunnen denken dat het leven hem op de proef stelt. 'De hemel' stuurde me deze les (in de vorm van een steen), die met waardigheid moet worden doorgegeven, zonder te huiveren van de pijn. Iemand begint naar iemand anders te kijken (man, vrouw, ouder, kind) en denkt: 'Nou, Waarom ziet hij/zij niet dat ik een steen in mijn schoen heb? Begrijpt hij/zij niet wat mij dwars zit en wat ik daarbij nodig heb. Waarom biedt hij/zij niet aan om te stoppen en deze steen weg te gooien? van mijn schoen?” Iemand begint met zichzelf in conflict te komen: “Ja, wat voor zeurder ben ik? Nou, een steen heeft me geraakt, nou, wat, ik kan er niet tegen?', 'Stop met zeuren, ik moet mezelf bij elkaar rapen, mijn vader had gelijk met wat hij over mij zei - ik ben een zwakkeling. Nou, de steen is verpletterend, maar daar houdt het leven niet op”, “Ik moet volhouden, hiermee leren leven”! Als je een liedje zingt, zul je niet veel pijn voelen. Een andere pijn kan je helpen af ​​te leiden van de pijn in je been - je kunt jezelf knijpen, jezelf onderdompelen met koud water, een vinger aan je hand breken, je zorgen maken over stenen in de schoenen van kinderen in Afrika. “We leven allemaal met stenen in onze schoenen, het leven is zo”, “Al het leven is één massieve steen in een schoen.” Begint rond te kijken en te zien hoe anderen omgaan met hun stenen in hun schoenen. In zijn houding ten opzichte van de steen in de schoen is hij gelijk aan anderen. Iemand begint boos te worden op het leven, op stenen, dat ze altijd onderweg liggen en in schoenen springen. Dat de ruitenwissers het niet goed doen, de wegdiensten de wegen niet onderhouden, daarom liggen er zoveel stenen. Mensen en het leven zijn een complete beerput, is het mogelijk om in zulke omstandigheden te lopen zonder stenen in je schoenen?! Hij is boos, maar blijft met een steen lopen, omdat de aanwezigheid van een steen in zijn schoen zijn kijk op de wereld en de mens als een beerput bevestigt. En als je een steen weggooit, zal je wereldbeeld moeten veranderen... Kan iemand bedenken hoe de steen in de schoen terecht is gekomen? Misschien sleep ik mijn voeten over de grond en schuifel ik met mijn schoenen over de stenen, en vliegen ze daarom naar binnen? Misschien staan ​​mijn schoenen gewoon zo open, wat betekent dat ik mezelf op geen enkele manier tegen stenen kan beschermen, ik moet gewoon geduld hebben om constant te stoppen en stenen weg te gooien, of mijn schoenen te veranderen, of de weg waarop ik loop? Op deze manier kun je je eigen auteurschap in het uiterlijk van stenen bepalen en een strategie bedenken om ervoor te zorgen dat stenen niet meer in je schoenen vallen, of er veel minder vaak in terechtkomen onderzoekt het. Oh, de kiezelsteen is interessant, de vorm is grappig, de kleur is aantrekkelijk. Als je het niet in een schoen draagt, maar meeneemt in mijn stenencollectie, zal het geweldig zijn. Je kunt er ook een gaatje in maken en dan krijg je een superduper kraal, ondanks dat er iemand blijft rondlopen met een steen in zijn schoen. Uit wrok tegen ouders, leraren op school, de publieke opinie: “Nou, uit wrok gooi ik geen steen en dat is het dan!?