Hoe kun je niet teleurgesteld worden in jezelf en je toekomst? Hoe kan ik dat gemakkelijk en eenvoudig doen, zonder de nadruk te leggen op het idee dat iets misschien niet lukt? Hoe kan ik stoppen met bang te zijn voor falen, falen, verliezen, enz. In de praktijk kom ik vaak een verborgen angst voor een nederlaag tegen. Darling komt naar de bijeenkomst - ze spreekt prachtig, vloeiend, slim, levenservaring is aanwezig, ze zet alles op zijn plaats en noemt zelfs de redenen voor haar gedrag, vormt duidelijk het verzoek, MAAR! er zijn basisblokken: 1 - komt met het gevoel dat hij alles weet, dat wil zeggen, laat niet eens de optie van oplossing toe, weet dat er absoluut geen deur is - maar zoekt intens 2 - komt met conclusies en redenen die dat wel zijn; handig voor de geest om de comfortzone van de geest te behouden, dit is het syndroom "Ik heb het gevonden - ik deed wat ze zeiden, ik wachtte - maar het werkt niet" 3 - komt met de overtuiging dat je dat zeker nodig hebt verander omwille van je verlangens en verander juist de basis van je aard, karakter, waarden; je moet je waarden, wat belangrijk is, opofferen ter wille van wat ook belangrijk is. Dan komt de onbewuste keuze voor de meest fundamentele waarden. En dit alles houdt verband met de angst voor teleurstelling, zoals je zult zien. Vandaag hebben we het over een aantal waanvoorstellingen, valse conclusies en echte eenvoudige redenen, die de geest vaak uitsluit als een heel eenvoudige verklaring, terwijl hij zichzelf in de jungle begraaft. Laten we bij het begin beginnen: wat is teleurstelling? Teleurstelling is de discrepantie tussen verwachting en realiteit. Hoe kun je teleurstelling en de mogelijkheid zelf vermijden? Dit is de paradox: teleurstelling is een toestand die nu geaccepteerd moet worden - ook al is het een reactie op één gedachte of idee, anders zul je in het echte leven teleurgesteld moeten worden. De reden voor de verwachtingen die teleurstelling vormen? we moeten er meer in detail naar kijken. Er wordt altijd geleend van de aard van verwachtingen. We worden niet geboren met verwachtingen over onszelf - we worden puur geboren, en zelfs als we rekening houden met het feit dat we geboren zijn met karmische taken, het pad van de ziel, voor evolutie enzovoort - beweegt een niet-verstopt brein zich gewoon door leven in overeenstemming met zijn interne zelfgevoel. Dat wil zeggen: het verwachtingsprogramma zelf wordt altijd gevormd vanwege het feit dat het kind in de kindertijd teleurstelling van buitenaf in zichzelf ervoer. En hier zijn er honderd variaties: - Ik heb het gedaan, maar niet goed genoeg - Ik heb het niet gedaan, maar ik had het moeten doen; - elke vorm van vergelijking met een min- of plusteken: jij bent beter..., jij bent slechter..., hier is Masha..., en jij...; alle kinderen zijn als kinderen, en die van ons... er zit een zwarte vlek in het gezin... Bovendien wordt dit hardop gezegd - alles is hiermee duidelijk, onthoud, train, demonteer, begrijp de reden en ga leven zoals je leven. Er is ook een verborgen vorm van verwachting, die het kind vervormd waarneemt. Een kind wordt geboren met het gevoel dat het leven liefde, vreugde en feest is, een spannende reis, waar alles nieuw en interessant is, van een worm tot de sterren... en dan bevindt hij zich tussen mensen die ontevreden zijn, die verdrietig zijn , bezorgd, vervormen gevoelens en gedachten - de antennes van het kind blijven steken, hij begrijpt helemaal niets, MAAR hij vat veel dingen persoonlijk op. En als de ouders het kind niet uitleggen dat hun gevoelens, toestanden en emoties niets met het kind te maken hebben, beschouwt het kind zichzelf automatisch als schuldig, omdat meestal alle interne negativiteit als een veilige bron op het kind wordt gegoten. Soms proberen de verstandigste ouders het kind te beschermen tegen schandalen, tegen tranen, tegen pijn, tegen verklaringen, tegen hun eigen zwakheden en angsten - en laten daarmee het kind opnieuw het programma zien 'dat dit slecht is, dit is niet mogelijk, dit is verboden. ' Al deze onderdrukte emoties, gedrag, de inconsistentie van gevoelens en woorden vormen programma's in de hersenen van het kind over wat ik zou moeten zijn en wat ik niet zou moeten zijn. En met zo'n regime van verwachtingen over zichzelf groeit het kind op en blijft het ontdekken deze wereld, consolideert deze programma's op persoonlijke ervaring, waardoor overtuigingen de wet van het leven beperken... en na... in een prachtige periode van het leven raakt het geduld opHet grenspunt is bereikt en we gaan op zoek naar een uitweg uit onze eigen conclusie. Laten we nu eens kijken hoe de geest programma's van teleurstelling en verwachting verbergt, hoe dit interfereert en wat we eraan kunnen doen. Hoe richt de geest de pijlen op onnodige redenen ? Hoe ziet het bewustzijn de ware reden niet? Een voorbeeld van een relatie: Masha komt en zegt dat alles in orde is, vader, moeder zijn goed, accepteerden het gezin, vergaven, hielden van..., de eerste echtgenoot was goed, maar het gebeurde zo. dat hij wegging, blijkbaar heb ik iets verkeerd gedaan, ik heb het vergeven, de tweede echtgenoot is ook goed - maar nogmaals, blijkbaar geef ik niets - hij brengt geen geld mee. En de Vrouw somt trainingen, cursussen, namen van beroemde psychologen, boeken op... - over het algemeen werk ik al 5 jaar aan mezelf - ik weet alles, mannen letten op - maar zoiets als dit. Tegelijkertijd is er een staat van ontevredenheid over jezelf, een zekere teleurstelling in jezelf, zij het verborgen of impliciet. Het good girl syndroom, perfectionisme en de diagnose ‘Ik moet altijd alles perfect doen’ zijn evident. En het lijkt erop dat wat daar mis mee is? Aspiratie, zelfverbetering, vastberadenheid, verlangen om zich te ontwikkelen... Maar de reden die deze vrouw ertoe aanzet om te vergeven, te accepteren en aan zichzelf te werken - het doel 'goed te zijn zodat anderen het zullen waarderen en liefhebben' - is onbewust en onbereikbaar, terwijl het doel afhankelijkheid veroorzaakt – en de andere pool is het vermijden van afhankelijkheid. Na verloop van tijd zal het enthousiasme afnemen, zal de ambitie plaats maken voor teleurstelling en zullen de pogingen eenvoudigweg stoppen. Ik benadruk dat wanneer je aan jezelf werkt, je niets mag opgeven of op de een of andere manier het verlangen naar enige troost moet negeren of een oogje moet dichtknijpen voor enig ongemak, maar dat je tot het einde en de oorzaak moet komen. Het is als een ui: totdat je het midden bereikt, zul je niet weten dat daar alleen maar leegte is; Hetzelfde geldt in het leven, totdat je de dood bereikt - je zult niet beseffen dat de betekenis in het proces zat, en niet in een of ander doel. Laten we naar de wortel van de oorzaak, motivatie en gedrag gaan. Laten we niet vergeten dat het zeer hartstochtelijke verlangen (we hebben het over die verlangens die afhankelijkheid, bitterheid, twijfels, angsten en onwerkelijkheid veroorzaken) naar iets in de toekomst hetzelfde is als het corrigeren van iets uit het verleden. Wij houden geen rekening met verlangens die buiten twijfel staan. We kennen het verleden - daarom is het gemakkelijker om daarheen te gaan dan naar de onbekende toekomst. Waarom zou je zelfs maar rekening houden met je verlangens en afhankelijkheden en werken met het programma van verwachting en teleurstelling? Voor vrijheid van handelen en voor het voltooien van lessen, anders zal de Mind hier voortdurend de aandacht op houden en tegelijkertijd terzijde schuiven, je lijkt te zien, je lijkt te willen... maar je lijkt er de hele tijd aan voorbij te gaan , ze zeggen dat ik klaar ben, ik weet het, er is geen haast... ik doe het morgen... ik heb het morgen druk... dan. Tegelijkertijd draaien de gedachten rond en keert de aandacht terug naar verlangen, in ons voorbeeld rond relaties en rond het idee: “Ik ben nog niet goed genoeg om een ​​gelukkige en geliefde vrouw te zijn… maar ik leer.” Je kunt natuurlijk gewoon leven en het leven zelf zal je alles leren door middel van realiteiten - je kunt het proces versnellen en je bewustzijn en hersenen gebruiken, die feitelijk het landschap reproduceren voor de ervaring van je lieveling Ik doe iets verkeerd, of ik doe het op de een of andere manier niet. Deze bevat al een korreltje teleurstelling. Het hele idee dat ik mezelf op de een of andere manier zou moeten veranderen voor relaties, voor geld, voor kansen, voor vervulling, voor het vervullen van een missie – het hele idee is verkeerd. Om te veranderen, veranderen we natuurlijk elk moment, maar om onszelf te corrigeren - nee, om onszelf te accepteren en onze essentie, onze natuur te kennen - eerder, om onszelf te corrigeren om te voldoen aan een bepaald beeld, standaard, norm - nee de conclusie die aan al dit verbale voorspel voorafging. Het verlangen, het idee in jou om iemand anders te zijn, jezelf op de een of andere manier te corrigeren, jezelf op de een of andere manier te verbeteren, enzovoort, wordt veroorzaakt door de angst teleurgesteld te worden in jezelf. Op het eerste gezicht komt deze angst naar voren als een teleurstellende moeder, vader, oom, man, God, baas - elke persoon (beeld, idee) die een gevoel van behoefte of zorg geeft. Als gevolg hiervan dreigt de angst voor teleurstelling met ontkenning van liefde. Dat wil zeggen, in het onderbewustzijn zit het idee dat als ik teleurstel, ik het niet zal rechtvaardigen,!