"Hoe je kunt leren om rustig een conflict aan te gaan. Echt kalm, constructief. Ik heb twee uitersten. Ofwel word ik heel boos, verlies mijn geduld, raak van streek. Of ik heb het gevoel dat Ik ben een verward klein kind en wil conflicten vermijden. Ik wil leren hoe ik weerstand kan bieden, mijn standpunt op een intelligente en constructieve manier kan verdedigen, hoe en waar ik moet beginnen.’ Ik wil het hier beantwoorden. Als we zwijgen over waar we het niet mee eens zijn, in plaats van onze gevoelens en gedachten te uiten, accumuleren we negativiteit in onszelf. Het komt voor dat we met de beste bedoelingen, om iemand niet te beledigen, de echt belangrijke momenten voor ons verzwijgen. Door over onszelf heen te stappen, vernietigen we onszelf keer op keer van binnenuit (psychosomatiek mag niet worden afgeschreven). En het is een kwestie van tijd voordat deze dam breekt en je wordt overspoeld door een golf van alles wat stil is gehouden. Het is niet nodig om dingen op te potten waar je het niet mee eens bent. Een ander punt is dat er iets soortgelijks als liegen gebeurt als we onze gedachten niet uiten. Uiterlijk maken we duidelijk dat we het eens lijken te zijn, maar in feite zijn we het intern niet eens. En deze ‘leugen’, een understatement, blijft groeien als een sneeuwbal. En op een gegeven moment ontdekken we misschien een compleet gebrek aan wederzijds begrip. Hoe kun je constructief conflicteren om relaties te behouden? Er zijn hier verschillende belangrijke punten. Als je in een gesprek zegt: ‘Ik heb een mening, en die is de enige juiste’, dan is er geen sprake van constructief gedrag. Je bent eerder geneigd om te bewijzen dat je gelijk hebt. Als relaties belangrijk voor je zijn, dan is het zinvoller om tot een oplossing te komen die min of meer bij beide partijen past. Je kunt je perceptie van de situatie veranderen. En de nadruk ligt niet op confrontatie, maar op actieve discussie, de wens om het standpunt van een ander te achterhalen. Het is nuttig om het idee in gedachten te houden dat het belangrijk voor je is om normale relaties met je tegenstander te onderhouden. Als dit echt het geval is, en er geen reden is om ruzie te maken. Het is beter om over jezelf te praten, niet over een andere persoon. Niet ‘je praat onzin’, maar ‘ik denk het wel…’. Als uw gesprekspartner zegt dat hij het niet met u eens is, dat dit onzin is, etc. Zeg zoiets als dit: "Dit is mijn mening, u bent het er misschien niet mee eens, maar laat mij spreken zonder u te onderbreken. Als u spreekt, zal ik u ook niet onderbreken." Laat de ander aan het woord, toon respect. Bijvoorbeeld: “Ik waardeer onze relatie, ik wil dat we een oplossing vinden. Het is belangrijk voor mij om te weten wat je hiervan vindt.” Om je zelfverzekerder te voelen, moet je je schouders strekken, je voeten op de grond zetten en je stabiel voelen. Haal rustig adem, houd je adem niet in. Als het conflict alleen maar bedoeld is om stoom af te blazen, dan is dit niet de beste manier. In dit geval is sport nuttiger. Als een familieconflict neerkomt op het vertellen wie de beste jaren voor wie heeft verpest, is het nuttiger om naar een gezinspsychologisch consult te gaan om met deze omstandigheid te werken. Omdat er met een dergelijke houding geen constructieve houding zal zijn. Als er sprake is van fysieke agressie van de kant van je tegenstander, verlaat dan zijn gezelschap. Als dit niet mogelijk is, bel dan de politie. Ik wens je constructieve dialogen die het wederzijds begrip zullen verbeteren!