Ik dacht na over de kwaliteit van het leven volgens het anti-scenario en toen bedacht ik dat het sprookje over Koloboks korte en tragische reis eenvoudigweg een ideale metafoor is voor het anti-scenario en een uitstekende demonstratie van hoe verraderlijk zo’n ogenschijnlijk Een voordelige keuze is voor het lot. Wat is een anti-scenario? Allemaal heel simpel: “Ik zal nooit zijn zoals mijn ouders...Ik zal hun complete tegendeel zijn.” Ik zal precies het tegenovergestelde doen.” “Ik zal nooit een beroep, een lot, een echtgenoot kiezen zoals mijn ouders hadden, ik zal precies het tegenovergestelde doen.” het toekomstscenario van iemands volwassen leven met het scenario dat hij in zijn kindertijd leeft. Welk verband is er met Kolobok? Ja, heel triviaal: nadat hij heeft voorkomen dat hij door zijn grootouders wordt opgegeten, wordt Kolobok uiteindelijk opgegeten, maar door een sluwe, manipulatieve vos... Wat is hier het addertje onder het gras? Hoe Kolobok, nadat hij de vensterbank had verlaten, dezelfde Kolobok bleef als hij oorspronkelijk was (voor welke doeleinden werd hij geschapen door een grootmoeder in een sprookje), en een volwassen kind dat, gelukkig eenvoudigweg, handelingsbekwaamheid heeft verworven? fysiek een disfunctioneel ouderlijk gezin achterlatend, blijft hetzelfde getraumatiseerde kind dat mentaal gevangen zat door de beledigende behoeften van zijn ouders. Welnu, zoals ze zeggen, rent de jager naar het beest (van het veranderen van de plaatsen van de voorwaarden verandert de som niet En zoals het wijze, hoewel eenvoudig op het eerste gezicht, verhaal over Kolobok ons ​​laat zien, is er een vanger, en niet slechts één, maar een school van letterlijk hongerige misbruikers die de geest aanvallen die voor hen aantrekkelijk is net als in het leven van een getraumatiseerd persoon - keer op keer valt hij in dezelfde strikken, waarbij hij zich doelbewust ervan verwijdert. De saaie reproductie van een plot in een sprookje is een andere metafoor voor het opnieuw beleven van een traumatisch scenario in het leven - hetzelfde lijden wordt eindeloos gereproduceerd. Waarom zeg ik dringend over het feit dat psychotrauma's serieus moeten worden behandeld, punt Ja, want als psychotrauma schreeuwt (en soms in een megafoon schreeuwt, over het algemeen de acties van een persoon aanstuurt), hebben we het daar niet over? Ik herhaal: ALLE gezonde gedachten, keuzes, daden en gedrag werken niet a priori. Het enige wat een psychotraumatist uiterlijk kan doen, is een sociaal goedgekeurd masker op zijn innerlijke hel plaatsen om op de een of andere manier sociaal gepast te kunnen bestaan, geld te verdienen en te overleven. , zoek op zijn minst een soort relatie (helaas, voordat we nadenken over de kwaliteit van zo'n leven, komt het soms erg laat). verwachte vruchten van sociale interactie, die de sleutel zullen zijn tot nieuwe teleurstellingen. Denk je dat het schip tijdens een storm netjes en nobel in de gekozen haven kan bewegen? Nauwelijks. Ik zie noch de weg, noch mezelf, noch obstakels, noch hulpbronnen, noch de omgeving, verwoed ergens heen gaan en ergens heen gaan, en als ik mezelf in het volgende gat bevind, ben ik zeer onaangenaam verrast... Keer op keer wordt de haas, de wolf en de beer vertellen Kolobok dat ze hem willen opeten. En ondanks deze uitspraken van iedereen die hij tegenkomt en oversteekt op het gekozen pad, blijft Kolobok er koppig langs rollen, zonder ergens heen te gaan, ‘gelukkig’ de andere kant op. van de grootouders, maar zonder het gebied te veranderen! Begrijp je de essentie van het anti-scenario als de vader een alcoholist was en de zoon besloot een bevooroordeelde geheelonthouder te zijn, waardoor dit op de voorgrond van zijn leven kwam te staan, helaas en helaas? , beiden zijn stevig gefixeerd op het onderwerp dronkenschap. Slechts de een is op zoek naar iets om te drinken, en de ander denkt erover om nooit te drinken en niet dronken te worden in de staat van een zorgeloze voorouder. Hij is dezelfde alcoholist, maar "droog", vaak trouwens een niet-alcoholist is ook een shopaholic, een workaholic... over het algemeen is hij nog steeds een soort aholic, omdat, helaas, de scenario's van zowel verslavingen als wederzijdse afhankelijkheid intern voor hem zijn geschreven, maar ze uiteraard van buitenaf worden onderdrukt. En de getraumatiseerde psyche heeft eenvoudigweg geen gulden middenweg, evenwicht. Er is alleen zwart, waar het in geen geval onmogelijk is en 'wit' - waar absoluut noodzakelijk. 2024