“Ik ben op zoek naar een salaris. Bied geen baan aan” is een oude grap. Grappig? Misschien. Zou. Als het maar niet zo relevant en actueel was. Zozeer zelfs dat deze grap geleidelijk een soort sociaal spel wordt, een algemene drift. En waar we vijf tot tien jaar geleden hartelijk om lachten, wordt vandaag de dag ‘de realiteit van het leven’. En morgen? Hoe zit het over 5-10 jaar in de toekomst? Wie zal werken, geliefden? Waar komt het salaris vandaan? Dat is een goede vraag! De werkgever zorgt voor het salaris. En we hebben niet veel opties voor werkgevers: de staat of de eigenaar van een particulier bedrijf. Merk op dat de staat als werkgever elk jaar zijn positie steeds meer verliest. Aan wie? Bedrijf. Bovendien zijn de basiscapaciteiten van deze twee groepen werkgevers aanvankelijk zeer verschillend. Hoe zit het met de eisen van de huursoldaat? Ook anders. Alleen met het tegenovergestelde teken. Wat niet van de staat kan worden geëist (of wel kan worden geëist, maar nutteloos is, omdat deze groot, sterk en... gezichtsloos is), wordt actief en schuimend van de eigenaar-werkgever geëist. En voor iedereen die minstens één keer te maken heeft gehad met het aannemen, organiseren van werk en financiële verplichtingen met ten minste één ingehuurde werknemer, is het duidelijk dat dit zoiets is als een aap met een granaat. Het is nooit mogelijk om te voorspellen wat er door uw hoofd gaat en welke invloed dit heeft op uw werk. En als er tientallen, honderden, duizenden van zulke “apen” zijn?.. Het leven op een kruitvat is waarschijnlijk rustiger en stabieler dan zakendoen in dergelijke omstandigheden Theoretici uit de wetenschap, demagogen uit de analyse en andere pseudo-experts met een claim tot kalmte en betekenis in de zakenwereld noemen ze het de menselijke factor, de Slavische mentaliteit, het ontbreken van een goed motivatiesysteem, zwakke teamgeest en andere overdreven diagnoses. In zulke ‘zeepbellen’ kun je lang en duister naar oplossingen zoeken. En hoe langer en slimmer, hoe duurder het uiteraard is. Maar hoe zit het met de huidige eigenaar-werkgever? Vooral als hij geen megabedrijf heeft, maar een middelgroot bedrijf. Of zelfs minder. En mensen blijven mensen. Het principe van het “kruitvat” is niet geannuleerd! Laten we eens kijken naar WIE de eigenaar gewoonlijk als zijn werknemers zoekt. Bij de training ‘Technologie voor volledige controle over je eigen bedrijf’, bij adviesprojecten en businesscamps, vragen we direct: wie wil je in je bedrijf zien? Jarenlange ervaring leert dat op één punt het toeval bijna 100% is. Dit punt is het hoger onderwijs. Gewoon een soort kwaadaardig gedachtevirus! Bovendien beantwoordde de overgrote meerderheid de vraag: waarom? – ze kunnen niets begrijpelijks beantwoorden. Bovendien zijn ze het er actief over eens dat het nog steeds nodig is om te trainen of om te scholen, dat er met diploma's meer aanspraken op leven zijn - geld, voorwaarden, positie, enz. Zij zijn het eens. En in de vacatures schrijven ze nog steeds: verplichte voorwaarden - VO. Het rapport "False Universities" op de Russische tv-zender bevestigde onze jarenlange observatie. Ik zal de inhoud ervan niet opnieuw vertellen. Welke van de werkgevers-eigenaren geïnteresseerd is, zal het zelf moeten zien. En tegelijkertijd zal hij eerlijk een aantal eenvoudige vragen beantwoorden: 1. Wat levert het hebben van een diploma hoger onderwijs voor uw werknemer u persoonlijk en uw bedrijf op? Welk kennis- en vaardighedenniveau heeft u nodig voor een bepaalde functie en kunnen DEZE “gecertificeerde specialisten” aan dit niveau voldoen? En als het niveau hoog is, WIE zal dan over 3-5-10 jaar voor jou werken? Waar vindt u de programma's die u nu voor uw bedrijf plant (of al heeft ontwikkeld)? Wat kunt u vandaag of in de nabije toekomst doen, zodat uw bedrijf niet afhankelijk is van de “aap met een granaat”? En zelfs met de totale dominantie van de arbeidsmarkt door ambitieuze 'lege nesters' met een hogere opleiding, heeft je bedrijf gewerkt en de verwachte inkomsten binnengebracht. En als je hoopt dat Rusland ons niet is en deze beker onze kant op zal waaien, dan durf ik teleurstellen jij - bij ons zal het sneller en verdrietiger zijn. Omdat de miljoenen werkende en intelligente bevolking van Oekraïne het land verlaat op zoek naar fatsoenlijke omstandigheden. Voor een lange tijd of voor altijd. In ieder geval naar hetzelfde Rusland. Deze keer. En we hebben er geen naast de deur