Ze weet precies wat ze moet zijn. Dit werd in haar gehamerd, zelfs als de melk op haar lippen niet was opgedroogd. Ze had niet eens de tijd om geboren te worden, en ze heeft al zoveel schulden: ze moet haar vader en moeder gehoorzamen, ze moet haar grootouders plezieren, ze moet haar leraren respecteren, en ze moet ook: goed, slim, netjes zijn. , atletisch, attent, aardig... En wat wilde ze? Wat, hebben ze haar tevergeefs ter wereld gebracht? Maar over het algemeen hadden ze een abortus kunnen plegen... Hoewel ik nog maar een dochter, kleindochter en student was, slaagde ik er op de een of andere manier in om me om te draaien en in het beeld te passen. Toen ik ook echtgenote, schoondochter, moeder en werknemer werd, werd de last volkomen ondraaglijk. Er zijn ook nog veel meer Moeten-Moeten-Moeten toegevoegd. Over zichzelf weet ze nog precies één feit: ze voldoet altijd net iets minder aan het ideaalbeeld dat ze zou moeten zijn. Ik weet het niet, maar zulke schulden zorg ervoor dat ik mezelf omhoog wil trekken😡. En zij ook, trouwens. Maar ze weet niet hoe ze werkelijk is. En hoe het is om jezelf te zijn, weet alleen een mens (imperfect, teder, gevoelig, met het recht om moe, verdrietig, boos, enz.) te zijn. Omdat ze een Automaton is die aan iedereen iets verschuldigd is...Jezelf zijn betekent kiezen voor wat goed is voor jezelf, ondanks het feit dat het voor anderen misschien lastig is. Dit is het risico dat het niet langer voor iedereen handig is. Als je voor jezelf gaat kiezen, zal iemand zeker je leven verlaten. Ja, laat ze misschien gaan. De last zal lichter worden, dat is zeker. De enige echte plicht die we hebben is tegenover onszelf. Het is tegenover onszelf dat we eerlijk moeten zijn, we moeten onszelf begrijpen, we moeten trouw zijn aan onszelf, en we moeten alleen met onszelf omgaan als we de behoefte aan verandering voelen. Wij zullen zelf gelukkig zijn, de mensen om ons heen zullen gelukkiger worden. Ik ben mijn ouders, leraren en mentoren eenvoudigweg dankbaar met heel mijn hart voor het baren, opvoeden en lesgeven. Voor kinderen geldt: ja, ze moeten ze opvoeden, leren en loslaten (duw ze eruit als ze ze niet willen laten gaan). Een relatie met een echtgenoot is een contract, alles is daar volwassen. Dit is een heel ander verhaal. Ik kies ervoor om Mij te zijn. En jij? Een collectief beeld. Heeft niets met mijn klanten te maken.