Laten we, voordat we verder gaan met de instrumenten, eerst een kleine parallel trekken, zodat duidelijk zichtbaar is hoe trauma uit de kindertijd verschilt van andere omstandigheden. Laten we zo'n gevoel nemen als wrok, en veelvoorkomende uitdrukkingen die verband houden met de kindertijd en ouders: 'Het is infantiel om beledigd te worden door ouders' 'Ouders moeten vergeven worden' 'Laat de wrok tegen ouders los, dit is waar alle problemen komen van” Deze loze opmerkingen zijn hetzelfde als wat je tegen iemand zegt als je een ernstige depressie hebt: “Wees niet verdrietig.” Feit is dat grieven en trauma’s twee verschillende dingen zijn. Het kind kan de ouder niet actief weerstaan, zijn verlangens en zijn mening verdedigen. Het enige wat hij kan doen is beledigd zijn. En het is heel normaal dat de meningen en verlangens van kinderen en volwassenen vaak niet samenvallen - ze kunnen niet samenvallen: kinderen en volwassenen hebben verschillende ervaringen en verschillende ontwikkelingsniveaus. Wrok wordt uiteindelijk vergeten. Dat wil zeggen, de situatie was onaangenaam, maar de persoon beschikt over voldoende middelen om ermee om te gaan. En trauma is een situatie die de diepe lagen van de persoonlijkheid aantast. Trauma heeft triggers. En vervolgens kan een getraumatiseerd persoon op elk moment worden overspoeld met gevoelens die geen verband houden met de werkelijkheid, maar simpelweg omdat iets hem aan een traumatische situatie doet denken. Trauma's hebben een destructief effect op het leven en veranderen iemands ontwikkeling en zelfrealisatie alle gebieden. Daarom kunnen trauma's niet worden vergeleken met gewone grieven (andere gevoelens). Een gewone situatie bijvoorbeeld: een moeder kan vanwege geldgebrek geen rok voor haar dochter kopen. Deze locatie kan eindigen in simpele wrok of in trauma. De dochter zal een beetje beledigd zijn als haar moeder tegen haar zegt: 'Ik begrijp alles, jij wilt deze rok. Maar nu kan ik het niet kopen. Sorry.” De situatie eindigt in een trauma als de moeder haar dochter begint te vernederen als reactie op een verzoek om een ​​rok: “Waar doe je dit, heb je je kromme benen gezien?” Of hij zal zijn dochter gaan schamen: "Schaam je!" Een moeder heeft drie banen om haar gezin te voeden, maar ze vraagt ​​om een ​​rok! Kijk eens wat een prinses ze is!' Het meisje maakte zich niet zozeer zorgen vanwege de weigering, maar vanwege de inadequate reactie op het verzoek: ze vroeg om een ​​rok, maar werd onmiddellijk egoïstisch, ongevoelig en gewetenloos dat al haar verzoeken iets onaanvaardbaars zijn. En dan zal ze ondraaglijke schaamte ervaren, zelfs als ze iemand om iets onbeduidends moet vragen. Maar de maatschappij veroordeelt juist het feit dat kinderen negatieve gevoelens jegens hun ouders kunnen ervaren: 'Als je niet van je ouders houdt, ben je een slecht mens . Welke andere verwondingen heeft u? Hoe teder we ook zijn, je kunt ons niet aanraken!’ Als gevolg daarvan onderdrukken veel mensen de wrok en woede jegens hun ouders, in een poging ‘de grieven uit hun kindertijd los te laten’. En dit leidt alleen maar tot verergering van de situatie. Iemand die negatieve gevoelens ontkent, gaat niet om met zijn trauma, hij probeert eraan te ontsnappen, probeert het te negeren. En ze blijft zijn leven vernietigen. Wat te doen met jeugdtrauma's? Ik zal mijn algoritme in de toekomst aanbieden voor zelfstudie; je kunt deze functionaliteit uitbreiden door samen te werken met een psycholoog.1. Erken dat negatieve gevoelens jegens je ouders er gewoon zijn. Boos zijn, zelfs op je ouders, is volkomen normaal. Een persoon kiest zijn emoties niet; ze ontstaan ​​zonder zijn wil. Maar een persoon kiest zijn reacties op deze emoties. Emoties en reacties op emoties zijn niet hetzelfde. En wanneer mensen de schuld krijgen van woede, vindt er een samensmelting van deze concepten plaats: alsof woede zelf hetzelfde is als destructief, onecologisch gedrag. Alleen al de aanwezigheid van woede maakt van niemand een slecht of onwaardig persoon. Je hoeft jezelf alleen maar toe te staan ​​boos te zijn.2. Geef jezelf niet de schuld dat je boos bent op je ouders. Een kind is een canvas waarop ouders schrijven wat ze zelf weten. Als een kind opgroeit met woede jegens zijn ouders, is dit zijn verantwoordelijkheid.3. Kwel jezelf niet met vragen: “Waarom doen ze dat?Is dat bij mij het geval?” In de meeste gevallen is het nutteloos om de redenen voor dergelijk ouderlijk gedrag te begrijpen. Het maakt niet uit waarom ze zich zo gedroegen dat het kind letsel opliep. Er kunnen duizend redenen zijn. En velen van hen zijn onbewust. Een vader was bijvoorbeeld dol op zijn dochter en de moeder was hier onbewust jaloers op. Haar afgunst en jaloezie resulteerden in voortdurende giftige kritiek op haar dochter: "Wat voor incompetent ben jij, wie zal zo met je trouwen?" Of het kind was nodig zodat de man het gezin niet zou verlaten, maar de man vertrok toch. En dan wordt de moeder boos op het kind: “Je hebt je lot niet vervuld. Je bent nutteloos! Je hebt gewoon alles verpest!” Bovendien, als je ouders rechtstreeks vraagt ​​naar de redenen voor dit gedrag, zullen ze hoogstwaarschijnlijk zeer verrast zijn: de herinnering verbergt zorgvuldig de herinneringen aan de gebeurtenissen die het kind hebben getraumatiseerd, omdat het herinneren ervan betekent dat je ondraaglijke schaamte ervaart. Of de ouders begrijpen het gewoon niet: over welke andere trauma's hebben we het, omdat ze zelf in geweld zijn opgegroeid en het als volkomen normaal beschouwen. Het is beter om jezelf af te vragen: hoe hebben traumatische gebeurtenissen mijn volwassen leven beïnvloed? Hoe voel ik precies hun invloed? Wat kan ik er nu aan doen? 4. Geloof dat de gevolgen van een trauma gecorrigeerd kunnen worden. Voor getraumatiseerde mensen lijken alle pogingen om hun leven te verbeteren vaak hopeloos. Dit is een van de gevolgen van trauma. Maar veranderingen ten goede zijn heel reëel! Om uit een trauma te komen, moet je de mogelijkheid van herstel op geloof accepteren. Maar niet alleen. Je moet ook een doel stellen om de blessure te genezen en jezelf en kracht op dit pad niet te sparen, geef nooit op. Structureer je leven zoveel mogelijk Mensen die zich sinds hun kindertijd onbemind hebben gevoeld, zijn vaak erg angstig. Dagelijkse routine, voorspelbaarheid en zelfs een soort routine bestrijden angst. Je moet je tijd goed plannen. Stabiliteit is iets dat onbeminde kinderen in hun kindertijd zo vaak misten. Het is noodzakelijk om dit tekort op volwassen leeftijd te compenseren.6. Train om vertrouwensrelaties te creëren Getraumatiseerde mensen vinden het moeilijk om anderen te vertrouwen, ze zijn bang om dicht bij iemand te komen en zijn daarom vaak eenzaam. En dit is ook het effect van trauma. Om het te helpen genezen, moet je leren warmere en hechtere relaties op te bouwen in een veilige omgeving. U kunt bijvoorbeeld proberen uw relatie met een collega uit te bouwen tot een vriendschappelijke relatie.7. Neem contact op met een specialist om de blessure te verwerken. Zelfstandig werken is mogelijk, maar het kost veel tijd en is erg moeilijk en onveilig. Dit is hetzelfde als proberen zelf een blindedarmontsteking te verwijderen, zonder zelfs maar een chirurgische opleiding te hebben gevolgd. Ten eerste is het ongemakkelijk, ten tweede is het erg pijnlijk en ten derde is de kans op succes uiterst klein. Maar een specialist zal dit moeilijke pad zo kort en eenvoudig mogelijk (mogelijk) maken. Hij zal de belasting van de psyche reguleren tijdens het werken aan een trauma, helpen begrijpen wat er precies met een persoon in het algemeen en op elk moment gebeurt, en een individueel plan selecteren om aan het trauma te werken. Bovendien zal de specialist letterlijk klaar zijn wat de ouders vele jaren geleden niet op tijd hebben afgemaakt, zal iemand leren op de juiste manier met zijn emoties om te gaan: herkennen, uiten, concentreren, sturen8. Maak je lichaam wakker Getraumatiseerde mensen hebben een verdediging: om geen mentale pijn te voelen, worden alle sensaties afgestompt. Daarom merken ze vaak geen ongemak, honger, vermoeidheid en lijden ze aan ziekten aan hun voeten. Maar het lichaam is een krachtig kanaal om met trauma te werken. We kunnen zeggen dat zonder met het lichaam te werken het effect minimaal zal zijn. Daarom is het belangrijk om alle activiteiten die de gevoeligheid van het lichaam opwekken in uw leven op te nemen: massage, yoga, aromatherapie, enz.9. Plannen voor de toekomstPlannen voor de toekomst geeft een persoon het inzicht dat hij zelf zijn leven kan beheren. Hierdoor kun je begrijpen dat niemand verantwoordelijk is voor hoe iemand als volwassene leeft, behalve hijzelf. Zolang iemand anderen de schuld geeft van zijn problemen, ziet hij geen mogelijkheid om met de problemen om te gaan zodra iemand dit vertelt zichzelf dat hij de meester van zijn leven is, en niet sommige mensen, krijgt hij de kans om invloed uit te oefenen op wat er gebeurt. Het is waarschijnlijk dat hij zal vergeven: 8-918-253-73-83