Hoe u de 'innerlijke signaalgever' kunt gebruiken Als u het niet eens bent met uw kind, uw 'innerlijke signaalgever', wordt u zich nu steeds meer bewust van uw eigen ervaringen van angst, irritatie en woede gedurende de dag. Hoogstwaarschijnlijk komen ze naar je toe in de vorm van gedachten als deze: - Ik haat dit. Ah! – 0, genoeg! Deze ervaringen zijn signalen van je innerlijke Zelf; het probeert je te vertellen: “Ik heb pijn! Help me!" Laten we nu eens kijken naar wat u gewoonlijk doet als dergelijke ervaringen u beïnvloeden. U kunt een gewoonte ontwikkelen die als volgt werkt: Er gebeurt iets negatiefs in uw leven, bijvoorbeeld: u heeft het gevoel dat u hoofdpijn heeft. U herinnert zich dat wanneer u thuiskomt. u zult met het kind moeten communiceren. U beseft dat u bent misleid. Iemand geeft u een berisping. Het wordt u duidelijk dat wat er is gebeurd negatief voor u is, omdat uw seingever dit meldt met een pijnlijk signaal, in de betekenis van “Ik heb pijn!”.3. Razendsnel verplaats je je aandacht van je seingever naar iets in de buitenwereld en begin je dat iets te bestrijden. Je denkt (of zegt): Wat is de reden van wat er is gebeurd? Dit is verschrikkelijk! Je bent slecht; je moet dit niet doen; Stop ermee! Ik zit in de problemen en het is hopeloos.4. Heel vaak gaan de zaken dan van kwaad tot erger. Dus ook al heb je een duidelijke boodschap van je seingever gekregen (“Ik ben gewond!”), dan heb je je aandacht verlegd van de zorg om hem en in plaats daarvan je aandacht erop gericht. aandacht voor iets anders waarvan u denkt dat het uw onaangename gevoel leek te bepalen, was de oorzaak ervan: het weer, uw kind, de ondragelijke hoofdpijn, de persoon die u uitschold. Toen begon je je energie te gebruiken om erachter te komen waarom deze oorzaak zich op deze manier manifesteert en wat deze manifestaties van je vereisen, hoe je ze kunt stoppen of weerspiegelen, veranderen of afwijzen. Merk op dat al deze gedachten jou definiëren als een product van iets buiten jou. En – nog belangrijker – deze gedachten hebben niets te maken met wat jij wilt. Je hebt pijn en je wilt je beter voelen, maar toch zullen geen van deze gedachten, geen van deze overwegingen je het gewenste gevoel geven. Hoogstwaarschijnlijk zullen ze de situatie waarschijnlijk nog erger maken, maar door uw aandacht af te wenden van de pijn die uw seingever u heeft beschreven, laat u hem daardoor in de steek. Je bent als een kapitein wiens schip een rots onder water heeft geraakt, en hij begint plotseling uit te zoeken hoe deze rots hier terecht is gekomen, of deze nu van ijs of graniet is, en bespreekt hoe dit incident zijn professionele vaardigheden kenmerkt. Deze kapitein zal een echte zeeman zijn en een betere overlevingskans hebben als hij zich in plaats van dit alles concentreert op de effectieve zorg voor zijn schip in gevaar. Ook jij zult het beter doen als je, wanneer je een signaal ontvangt, je aandacht richt op het zorgen voor je eigen lijdende zelf, in plaats van je aandacht te richten op een gebeurtenis daarbuiten. Door je aandacht op je eigen innerlijke zelf te houden, kun je ermee overleggen, ontdekken wat er moet gebeuren om het beter te laten voelen, en hoe je ervoor moet zorgen. Het liet hem weten dat hij pijn had. Doe zoals je zou doen met een goede vriend die je over zijn pijn vertelt, en vraag je innerlijke zelf: “Wat kan ik voor je doen? Wat zal uw pijn verzachten en betere omstandigheden voor u creëren? Wat wil je echt en hoe kan ik het voor je laten gebeuren?” Dus je nieuwe gewoonte zal als volgt werken: er gebeurt iets negatiefs in je leven. Iemand waarschuwt u. Uw seingever vertelt u dit door u een pijnlijk signaal te sturen. U blijft de seingever vasthouden en richt uw aandacht op hem en vraagt hem wat hij wilje innerlijke zelf van jou, wat moet er gedaan worden om het beter te laten voelen. Wat wil ik nu doen? 3. Vervolgens wacht je een tijdje, waarbij je je aandacht niet richt op de gebeurtenis die je van streek heeft gemaakt (de persoon die je heeft gewaarschuwd), maar op dat in jou dat communiceert wat je leuk vindt en wat je niet leuk vindt. Als je een redelijk goede relatie hebt, goed contact met deze autoriteit, dan zullen er gedachten bij je opkomen over wat er moet gebeuren. Ze kunnen wel of niet iets te maken hebben met wat je van streek maakte: ik heb het nu warm en ik wil gaan douchen. Ik wil een goede relatie hebben met de persoon die me heeft verteld, en dat zou ik graag willen weet waarom hij dit teleurgesteld deed. Ik zal hem dit vertellen. Ik wil weg zijn van deze man. Dus ik kan beter de kamer verlaten. Ik heb pijn, en uit eten gaan zal me helpen herstellen. Dus ik ga weg. Het grote voordeel van wachten tot je innerlijke zelf communiceert voordat je handelt, is dat je nu, wat je ook doet, handelt in overeenstemming met je eigen keuze en verlangen, in plaats van automatisch te reageren, zoals een robot daarna Tijdens de eerste paar van dit soort tests kunt u het gevoel hebben dat de resultaten nogal onaangenaam zijn en dat u zich er niet beter door voelt. In dit geval moet je weten dat je niet goed genoeg naar je innerlijke signaalgever hebt geluisterd. Hij weet wat je echt wilt, en hij zal je signalen geven dat je je ongemakkelijk voelt bij elke reactie of handeling die niet goed voor je is. Je hoeft je er alleen maar bewuster van te worden en meer toewijding aan je innerlijke zelf te tonen. Hier is nog een voorbeeld: je zoon scheldt je uit. Je overlegt met je seingever wat je moet doen om je beter te voelen, en het eerste antwoord dat je krijgt is: “Raak hem!” - of: “Sla hem!” Je slaat je zoon - en dan voel je je slechter, niet beter; je hebt deze schermutseling gewonnen, maar je voelt je schuldig en depressief over de situatie als geheel. Als je nu weer naar het antwoord ‘Sla hem!’ kijkt, besef je dat dit gepaard ging met een aanhoudend gevoel dat het niet helemaal klopte; je was niet helemaal ontspannen en was niet helemaal zeker van dat antwoord. De moeilijkheid hier is om te wachten op verdere antwoorden. Het is volkomen acceptabel om helemaal niets te doen totdat je een duidelijke boodschap van jezelf hebt ontvangen. Kalmeer jezelf en wacht op een antwoord dat voor jou goed en correct zou voelen in een rustige toestand en stemming. Maar wat als er geen antwoorden volgen? Soms is het luisteren naar jezelf, naar je innerlijke stem, zo vreemd voor ouders dat ze zeggen: ‘Ik weet niet wat ik wil doen’, ‘Ik hoor geen enkel antwoord.’ In dit geval raden wij u aan uw seingever te trainen, zodat hij op u kan reageren. Als u weet dat de situatie zich kan herhalen, moet u van tevoren doelbewust alle mogelijke manieren van uw gedrag doordenken en deze aan uw innerlijke zelf presenteren, zodat deze elk van de opties kan accepteren of afwijzen. Bedenk hiervoor tientallen opties. Wat als je deze persoon uitscheldt? Wat als je hem of haar negeert? Wat als je iets te drinken gaat halen? Wat als je naar boven gaat en deze persoon omhelst? als je een vriend belt en over skiën praat? Wat als ik de politie bel? Wat als ik nu wegga en in een hotel overnacht? Wat als ik mijn favoriete bezigheid ga doen? En zo verder. Je signaalgever zal je vertellen in welke mate hij het eens of oneens is met elke keuze, en je kunt dan voor jezelf de optie accepteren die het meest acceptabel bleek te zijn. Vrienden, in het verleden heb je misschien het innerlijke Zelf verwaarloosd , negeerde het, gaf er niet om, en ging uiteindelijk dingen doen die resultaten opleverden waar je niet echt naar op zoek was. Beloof jezelf nu dat je elke keer dat je een signaal voelt, kalm zult blijven en je best zult doen om daarin te voorzien.