Van de auteur: Vaders gedrag in moeilijke gevallen Ideale vader Ik zal je een echte casus uit mijn praktijk vertellen. Dit was een aantal jaren geleden. Een vader en een 6-jarige jongen kwamen naar de receptie. Laten we de jongen Nikita noemen. Het kind werd aangevallen door de hond van een grote buurman en gebeten. Hij werd behandeld op de eerste hulp en naar een psycholoog gestuurd. De jongen had echte angsten. Hij verliet het huis niet meer, huilde vaak, was zelfs bang voor de aanblik van honden op foto's of op tv. Natuurlijk heb ik hieraan gewerkt. Wat is er gebeurd? Meer details.... De jongen is erg zelfstandig, hij mocht alleen in de tuin lopen. Nikita is erg vriendelijk, sociaal, houdt van dieren. Hij speelt altijd vrijuit met alle honden van de buren. Natuurlijk is alles in orde met zijn kinderen. Op deze noodlottige dag sprong de hond alleen de ingang uit, Nikita kwam naar hem toe om te spelen en de hond snelde op hem af. De positie van Nikita's vader is buitengewoon interessant en bewonderenswaardig. Hij vergezelde zijn zoon overal en steunde hem. Ik praatte voortdurend met hem op een rustige, zakelijke toon. Weet je hoe hij de agressie van de hond verklaarde? Papa zei dat de hond in een niet erg vriendelijk gezin leeft, waar ze die dag beledigd was. En toen ze de tuin in rende en Nikita naar haar toe kwam, werd ze gewoon bang en viel de jongen uit angst aan. Kunt u zich voorstellen dat de vader het gedrag van de hond zo uitlegde dat het kind geen woede jegens deze hond voelde, maar sympathie opwekte. Nadat we met hem hadden gewerkt, kalmeerde de jongen merkbaar, maar er was nog steeds angst. Ik heb zijn volgende les over drie dagen gepland. Ze komen in dezelfde samenstelling aan. Ze melden dat Nikita met zijn vader naar buiten de tuin in begon te gaan. Ze spelen samen voetbal en nemen andere kinderen mee in hun spel. En ze sloten vrede met de hond. Nikita leek me totaal anders: kalm, opgewekt en opgewekt als voorheen. Papa was er de hele tijd. Ik nam vrij van mijn werk en besteedde veel tijd aan mijn zoon. Gedurende deze periode leefden ze zoals gewoonlijk, alleen met wat meer zorg. Vader praatte voortdurend met Nikita over alles. Na het tweede bezoek aan mijn klas vertelde ik ze dat ze met zo’n vader geen psycholoog meer nodig hadden. Dit was de enige keer dat ik dat zei. Dit incident heeft werkelijk plaatsgevonden, de naam van het kind is veranderd. De positie en het gedrag van de vader zijn gewoonweg verbazingwekkend in hun wijsheid en terughoudendheid. Hier is een voorbeeld van volwassen, verantwoordelijk gedrag van een man. Er zijn te veel publicaties over het onbetamelijke gedrag van echtgenoten en vaders in het gezin.