Veel mensen hebben gehoord over het enneagram en enneatypen. Weinigen hebben gehoord dat dit een bijzondere ontwikkeling is van de concepten van G. Gurdjieff. En ook ‘minder veel’ – over wat ten grondslag ligt aan deze typologie en dit soort typen. In de hoofdstroom van propaganda wordt het Enneagram dus gepromoot als ‘bestudeerde typen gezonde mensen’. Dit - ik weet het niet, misschien geloven de aanhangers er zelf oprecht in. Maar fundamenteel zijn enneatypes gebaseerd op vroege pathologie, een pathologisch gebrekkig beeld van het ‘ik’. Laten we zelfs preciezer zijn: dit is niet zozeer een ‘beeld’ of ‘concept’, en niet een zelfhouding; het “bouwt zich allemaal later op”. Volgens veel dubieuze bronnen (het enneagram is tenslotte vastgelegd in de onwetenschappelijke 'parapsychologie', samen met NLP), vindt de vorming van de kern, de basis van het enneatype plaats gedurende de periode van 5-12 maanden van het leven van een kind. In dit stadium werkt hij niet met “tekensystemen”; het enige dat hij heeft voor de ‘cognitieve verwerking’ van de wereld is het lichaam, de gevoelens en de basisemoties. Dat wil zeggen, het enneatype is gebaseerd op een tekort aan zelfbewustzijn. Of ‘pathologisch affectief zelf’. Op deze basis is het een vergissing om te geloven dat men ‘met het enneatype kan werken’ met behulp van standaardmethoden van cognitieve therapie (waaronder REBT) – dit zijn geen beslissingen die ‘mentaal’ worden genomen; ze worden ‘sensueel’, emotioneel, irrationeel geaccepteerd. Hieronder zal ik proberen te beschrijven hoe bepaalde typen ‘gegenereerd’ worden. Nogmaals, voor de duidelijkheid: Irrationele Pathologische Deficiënte Zelf-Sensatie (IPDSO, verdorie) is het resultaat van een beslissing die is genomen na de aanvankelijke breuk van de ‘Kind-Moeder’-verbinding. Enneagramtheoretici beschrijven niet of dit onmiddellijk in het kraamkliniek gebeurt, na het doorknippen van de navelstreng, of dat het een “bepaalde emotionele situatie” is – maar laten we het als waarheid beschouwen :) Als resultaat van de IPDSO, een “valse conclusie ' (of zoals het wordt genoemd, een valse essentie) - de volgende conclusie: 'False Self'. Grofweg is dit het systeem: “Ze hebben me afgewezen omdat ik niet zo ben -> Je moet zo worden en het bewijzen.” In het algemeen gaan we op type: nr. 1. Criticus/Perfectionist. IPDSO - is dat "ik onvolmaakt ben, ik voldoe niet aan het ideaal, ik voldoe niet aan de normen", enz. Pathogene conclusie: je moet de beste, perfecte, ideale en onberispelijke worden. Dienovereenkomstig zijn hieraan latere scenario's, regels, overtuigingen enz. verbonden. Assistent/"Engel". IPDSO - “Ik ben een non-entiteit, niemand heeft mij nodig.” Pathogene conclusie: zeer noodzakelijk geworden, prettig voor iedereen nr. 3. "Uitvoerder"/expert. IPDSO - “Ik ben nergens goed voor, incompetent” Pathogene conclusie: word onmisbaar en succesvol, bewijs “ik kan het!” Romantisch/Masochistisch. IPDSO - “Ik ben ontoereikend” (ik voldoe niet). Pathogene conclusie: Bewijs uw geschiktheid; in de regel door de geschiktheid van anderen te ‘devalueren’ en de ‘gebrokenheid’ van de wereld nr. 5 te rechtvaardigen. Beschouwer/denker. “Ik besta niet, ik ben onzichtbaar.” Pathogene conclusie: rechtvaardig en consolideer je bestaan ​​nr. 6. Scepticus/gelovige. IPDSO - “Ik ben gedoemd om alleen te zijn.” Pathogene conclusie: voortdurend bij iemand zijn, twijfelen aan de trouw, enz. Nr. 7. Levensgenieter/liefhebber. IPDSO - “Ik ben niet zelfvoorzienend, ik kan niet tevreden zijn; het is onmogelijk om lange tijd bij mij te zijn.” Pathogene conclusie: Streef naar volledige zelfvoorziening en zelftevredenheid nr. 8. Leider/uitdager. IPDSO - ‘Ik ben hulpeloos.’ Pathogene conclusie: word ‘almachtig’ nr. 9. Vredestichter / "Patiënt". IPDSO - "Niemand houdt van mij" :) Pathogene conclusie: Word de meest geliefde, aangename, niet-conflicterende, etc. voor iedereen* * *Zoals je kunt zien aan de hand van de analyse... En als het niet mogelijk is, zal ik het vertellen jij nu toch: 1) Deze irrationele beslissingen-sensaties zijn duidelijk heterogeen, d.w.z. verwijzen naar heel verschillende niveaus van ‘besluitvorming’. Nou, bijvoorbeeld in geval nr. 1 ("Ik ben onvolmaakt") - dit houdt duidelijk verband met het beeld van jezelf; maar gevallen #4, 6 en 7 zijn meer geavanceerde logische circuits. Om de conclusie te trekken “je kunt niet lang bij mij blijven”, moet je een reden hebben; ‘Ik ben niet zelfvoorzienend’ – dat wil zeggen, ik kan mezelf niet het vereiste niveau van genot bieden –, neem me niet kwalijk, ‘cognitief ongeleidbaar’ voor een baby.2) Hoogstwaarschijnlijk,.