“Je moet uit je comfortzone komen, en dat is waar het beste, wonderen, echte leven zal beginnen.” Een veel voorkomende gedachte, maar het brengt me echt in verwarring. Wat is er mis mee, een nogal zakelijk concept, maar dat is gemigreerd naar de psychologie, wordt opgevat als een veilig en zelfverzekerd gevoel van jezelf subtiele afstemming van vele omgevingsfactoren, levenssituatie en interne sensaties die de afwezigheid van gevaar signaleren. En voor alle mensen is deze setting en balans binnen de zone anders. In onze (vooral onze) cultuur kun je vaak leven en in principe niet weten wat een comfortzone is? Welk comfort? Hoe is het als ik me goed voel? Wanneer ben ik vertrouwend en kalm? En ben ik over het algemeen zelfverzekerd en veilig? Nu? Was er ooit? Ik zou daarom beginnen met uitvinden wat deze persoonlijke, bijvoorbeeld, comfortzone van mij is. Hoe is dat voor mij? Waar bestaat het uit? En aangezien ik leef en verander, en de omgeving om mij heen verandert, zal mijn gevoel van deze zone en veiligheid dienovereenkomstig dynamisch veranderen - dan hebben we het over comfortzones, en niet over één zone gedurende het hele leven. Nadat ik mijn zone heb leren kennen comfortzone op dit moment, het zou fijn zijn om daarin te blijven, om te blijven. Dit verblijf op een veilige en comfortabele plek (zoveel tijd als een bepaalde persoon in een bepaalde levensfase nodig heeft) geeft een toename van de hulpbronnen en doordrenkt hem met kracht. En hier kan ik een pauze nemen van het oplossen van veiligheidsproblemen en mezelf laten kijken naar wat voor wereld dit om me heen is. Kijk, observeer wat buiten de grenzen van je comfortzone ligt, en hier kan een verlangen geboren worden om iets meer, breder en verder te leren. Nadat ik de middelen heb gevuld, zal ik er zelf uit willen gaan, de wereld in, voorbij de grenzen van het vertrouwde en comfortabele. Dat wil zeggen, ik hoef dit niet te doen volgens de logica van wat er in deze zone gebeurt (als het voor mij echt om comfort en middelen gaat) - maar ik zal dit willen en zal het onvermijdelijk doen Dit doe ik nog niet, misschien zit ik nog niet in de comfortzone. Ik heb het nog niet ontmoet, of dat heb ik al gedaan, maar ik zit er nog niet zo lang in als ik persoonlijk naar buiten wil. En de uitweg is door de 'ik wil'-deur, en niet door de ‘moet’-deur».