Ik zou deze film niet hebben gezien als er niet één goed persoon was geweest. De man houdt zich niet bezig met psychologie, maar ik begreep van hem dat hij uit de film een ​​idee kreeg van het werk van psychologen. Uit nieuwsgierigheid heb ik de film bekeken. Ik deel mijn indrukken met jullie. De plot van de film is deze: er is een psycholoog die haar hulpmiddelen gebruikt om onder meer de agressie van mannen te onderdrukken. Stevig onderdrukken. Om zo te zeggen: gewapend beton. Er is een bedrijf waarvan het hoofd, een zakenman, op een heel wreed persoon lijkt. En hij heeft een jonge hulpsheriff, de zoon van zijn vriend. Deze plaatsvervanger komt per ongeluk een cliënt van deze psycholoog tegen, een voormalige bokser die zich gedraagt ​​als een vertrapt konijn, waarbij hij door een misverstand toch zijn benen beweegt. plaatsvervanger onze hoofdpersoon wendt zich tot een psycholoog en neemt haar formeel in dienst als assistent van zijn baas. Het doel is om het hoofd van het bedrijf te veranderen in een soort schaduw van een bokser, dat wil zeggen in een konijn dat nooit agressie zal kunnen tonen. En zij, die regelmatig vol walging spuugt en bij elke stap ongeneeslijke psychiatrische diagnoses stelt dit hoofd van het bedrijf is niettemin snel op weg naar het doel - gelijk aan het beroven van een kat van tanden en klauwen, en een hond van spieren en hoektanden. Als gevolg hiervan blijkt het hoofd van het bedrijf een dwaas te zijn en ontdekt hij het nieuws dat zijn assistent helemaal geen assistent is, maar een vreselijke hersenspecialist. Er volgt een stormachtige scène, waardoor de verraderlijke psycholoog de ongelukkigen verdrijft voormalig crimineel element, en nu een succesvol maar wreed element, met niet minder verraderlijke vragen als zakenman, in het netwerk van zijn psychologische correctie. Uit deze netwerken wordt een soort psychologische invalide geselecteerd, die iedereen toestaat zijn grenzen te overschrijden, en dat is wat iedereen doet: de ex-vrouw gooit hem het huis uit en neemt zijn onroerend goed en zoon af; de jonge zoon van een overleden vriend neemt onmiddellijk het bedrijf over - uiteindelijk is het enige dat de held nog over heeft de hond, die ook niet langer als eigenaar wordt beschouwd. Onze psycholoog, die zich plotseling ergens voor schaamt, zoekt het ongelukkige slachtoffer van haar manipulatieve psychologie en 'keert' zijn agressie aan hem terug. Een gordijn. Iedereen gaat trouwen. Ik vraag me af of de scenarioschrijver van deze film als het ware probeerde te overleggen met praktiserende psychologen, of informatie over het werk van psychologen uit andere films ontving?) De psycholoog heeft immers, om het hele schema van haar therapie samen te vatten, simpelweg de de agressie van de mens, waardoor hij psychologisch wordt gecastreerd. Maar agressie was de enige verdediging die zijn Innerlijke Kind ‘beschermde’ tegen deze verraderlijke en gevaarlijke wereld. Zonder iets terug te geven aan dit Innerlijke Kind, heeft onze psycholoog zijn weerloosheid blootgelegd. Nou ja, er was niets anders om dit Kind mee te bedekken - niemand heeft het hem geleerd. Ofwel agressie – ofwel de hulpeloosheid van het slachtoffer, dat onmiddellijk werd aangevallen door een menigte vervolgers. Wat had er moeten gebeuren? - je vraagt. 1. Verwerk het trauma dat de tevreden scenarioschrijver ons heeft bezorgd. Toen de hoofdpersoon als kleine jongen verdwaalde en bang was voor een hond. Het doel van het werk is om de angst, wanhoop en hulpeloosheid van een klein kind te verminderen, waarna de agressie begint af te nemen. 2. Verander de overtuigingen van de hoofdpersoon, die hij de hele film doorbracht met de woorden: "Alle mensen zijn klootzakken!" iets zoals dit. 3. Breid het raamwerk van de reactie van onze hoofdpersoon uit, en hij wist heel goed hoe hij moest ‘onderdrukken’ en ‘straffen’ – dit is een punt van het continuüm, en het tweede is ‘angst’ en ‘hulpeloosheid’. In wezen twee varianten van reactie op de buitenwereld. En er zijn meer manieren van reageren). Opnieuw zijn wij, psychologen, gediscrimineerd). Maar bedankt, ze lieten ons er in ieder geval niet uitzien als dwazen, zoals in andere films, een beetje manipulatief en ongeschikt voor een beroep).