Hoe vaak worden we geconfronteerd met het probleem van zelfsabotage. En deze vervelende scepticus in ons hoofd, die voor elke mogelijkheid gemakkelijk feitelijke excuses verzint: ‘het is zo moeilijk’, ‘iedereen behalve jij’, ‘hier is geen tijd voor’, ‘je kunt maar beter nadenken over wat je moet betalen. ”, “zet je roze bril af”, “geloof jij nog in deze fabels”, etc. En inderdaad, je weet al veel, begrijpt alles, maar vaak onderneem je nooit actie. Waarom? Wie houdt je tegen? De beschikbaarheid van informatie en kennis, ondersteund door de praktijk (ervaring), zijn twee verschillende dingen. We wenden ons tot uiterst zelden ervaringen, in de overtuiging dat er weinig kennis, weinig vaardigheden en weinig kansen zijn. Over het algemeen is iets niet genoeg. Waarom is er potentieel, maar geen actie? Waarom is er kennis, maar geen resultaat? Waarom is er begrip, maar geen manier van leven? een bepaald klontje energie dat een uitgang wil (tevredenheid)). Deze energie wordt automatisch vertaald in bepaalde informatie en ter verwerking naar ons intelligente systeem gestuurd. Het systeem vergelijkt deze met eerder opgeslagen informatie (ervaringen uit het verleden). Een reactie op deze informatie (emotie) wordt naar het lichaam gestuurd. En als deze informatie negatief is, blokkeren de hersenen uiteraard elke actieve actie, omdat het lichaam het vertelt dat het als gevolg daarvan een “niet goede” toestand zal ervaren. Wat gebeurt er daarna? Het verlangen vond nooit een uitweg, het werd niet bevredigd. Denken begint over wat, waarom, waarom en hoe, om zo te zeggen, kauwen op informatie, nadenken. Maar in de regel komt het proces niet verder dan reflectie. Er wordt energie besteed aan een proces dat in principe geen resultaat kan opleveren. Een persoon begint dit proces als de norm te beschouwen, het begint hem te lijken dat hij een zeer belangrijke actie uitvoert in de vorm van reflectie, afwegen, denken, enzovoort. En op dit moment zijn er nog steeds kansen in de wereld die gemakkelijk zijn verlangens kunnen bevredigen. Maar! Dit is in strijd met de beschikbare informatie (ervaring en overtuigingen). Voorbeeld: Masha meldt dat ze het erg beu is om alleen te leven. Ze heeft de wens om een ​​gezin te stichten. Het is er al heel lang. Ze is aantrekkelijk, slim en rijk, de ouders van Masha, hoewel ze hun hele leven samen hebben gewoond, heeft ze nog nooit vreugde in hun relatie gezien. En ze dacht altijd dat haar familie anders zou zijn. Een paar pogingen tot een serieuze relatie waren niet succesvol. Masha begon haar carrière, persoonlijke ontwikkeling, veel communicatie, kennismaken. Maar er is nog steeds geen familie. Masha ontmoet een man, binnen Masha is er een verzoek om een ​​relatie aan te gaan. De hersenen scannen nieuwe informatie (een man) als een optie om aan het verlangen te voldoen. Er is een vergelijking en berekening van verschillende opties. De eerste reactie is negatief, omdat het ouderlijk gezin niet gelukkig was in de relatie. Maar er zijn nog meer voorbeelden van vrienden die best gelukkig zijn in hun relatie. Een affaire begint, de relatie ontwikkelt zich. Maar er is negatieve informatie, specifiek over serieuze, langdurige relaties. En de hersenen beginnen te zoeken naar informatie over hoe deze dreigende dreiging in de vorm van familierelaties kan worden vernietigd. Dit alles komt uiteraard tot uiting in gedrag. Masha vindt onbewust redenen en vertrekt, of schept voorwaarden voor hem om te vertrekken, of ze stichten nog steeds een gezin, maar komen nooit in de buurt, omdat het gevaarlijk is. Dat wil zeggen, Masha besloot harmonieuze relaties op te bouwen, maar in haar realiteit heeft ze daar daadwerkelijke bevestiging van. Informatie ontbreekt. Daarom zullen de hersenen, totdat ze besluit ze bewust te creëren, haar gedrag altijd controleren op basis van ervaringen uit het verleden. Daarom horen we zo vaak dat er zoveel plannen zijn, zoveel ideeën, zoveel potentieel, maar dat er geen mogelijkheden zijn voor uitvoering. In feite vervullen de hersenen eenvoudigweg hun hoofdfunctie: ze creëren omstandigheden om te overleven. Omdat pijn en negatieve emoties een overlevingsgevaar vormen. Wat te doen en hoe kom je van zelfsabotage af? Als er een verlangen is, maar er is geen bewuste ervaring uit het verleden, dan moet het anders gecreëerd worden!