Dit is een van de meest voorkomende vragen die ik tegenkom in mijn praktijk als psycholoog. Voor veel mensen wordt het verbreken van een relatie, om welke reden dan ook, een probleem hele tragedie. Afhankelijk van hoe dichtbij en hoe lang ze waren, is de tragedie iets minder of, integendeel, bijna gelijk aan de ineenstorting van iemands hele leven. Er zijn boeken vol slimme boeken over dit onderwerp geschreven. Ze bevatten veel belangrijke en waardevolle informatie. En met deze kleine opmerking pretendeer ik nooit dit onderwerp volledig en diepgaand te behandelen. Maar ik zou uw aandacht willen vestigen op een kleine fout die mensen vaak maken in deze kwestie. Deze fout ligt in het feit dat wanneer een relatie om de een of andere reden eindigt en mensen deze beëindigen (de relatie), zij zich ermee identificeren (met de relatie dus). Maar er is geen manier om dit te doen! HET IS DE RELATIE DIE FOUTT, NIET JIJ. Onthoud dit eenvoudige en belangrijke idee! De dood van een relatie is als de dood van een dierbare. Soms gaat een dierbare weg en voel je je opgelucht. Soms is er sprake van groot verdriet. Het is altijd anders, maar nooit gemakkelijk. Hetzelfde geldt voor relaties. Neem afscheid van ze, bedank ze, laat ze gaan en ga verder naar een nieuw leven. Maar identificeer je gewoon niet met hen. Het is de relatie die sterft, niet jij. Je blijft om te leven. Elke relatie laat natuurlijk een stempel achter in ons leven, net als mensen. Dit spoor wordt omgezet in ervaring. Realiseer het, begrijp het en neem het mee naar je toekomstige leven. En bij relaties, zoals bij een overleden persoon, afscheid nemen en loslaten. En blijf leven, al een beetje nieuw, want onthoud: elke relatie verandert ons een beetje. Beëindig uw uitgaande relatie verstandig en ga verder naar een nieuwe met nieuwe ervaringen. Opnieuw. Jij bent niet de relatie, de relatie ben jij niet. Je bent op zijn minst groter dan welke relatie dan ook, en je leven is langer, en je levensverhaal is veel rijker en langer. Deze eenvoudige de-identificatie van uzelf en de relatie zal het proces van eventuele breuken enorm vergemakkelijken. Als dit een belangrijke en langdurige relatie was en deze niet op uw initiatief eindigt, zal het misschien moeilijk en pijnlijk voor u zijn. Maar veel minder dan wanneer je deze de-identificatie niet had gedaan. En als je jezelf graag de schuld geeft van wat er is gebeurd, of een relatiebreuk als ‘in de steek gelaten’ beschouwt omdat je niet goed genoeg bent, bedenk dan dat relaties een systeem van afspraken zijn. En dit betekent dat uw afspraken zijn geschonden of niet milieuvriendelijk voor u zijn geweest. En jij als individu hebt er weinig mee te maken. Dit zijn fouten bij het handelen, en niet “een fout van de natuur, die zo’n tol van je eiste” :) Zie je, we hebben het opnieuw over identificatie, of beter gezegd de-identificatie... in dit geval over jezelf en acties . Ik ben goed, maar de acties die ik heb ondernomen waren misschien niet de beste. Voel je het verschil? - Gebruik het. PS: En nog een klein maar heel groot cadeautje voor jou. Als u bij het afscheid overweldigd wordt door herinneringen aan de overledene, bedank dan de persoon met wie u afscheid heeft genomen. Met vriendelijke groet en uit de grond van mijn hart: bedank mij. Voor alle goede dingen die tussen jullie zijn gebeurd, voor de ervaring die deze persoon je heeft gegeven. Bedanken. (Op voorwaarde natuurlijk dat er op de resterende gevoelens wordt gereageerd en vakkundig wordt verwerkt. Je kunt ze niet onderdrukken, ontkennen en ergens anders wegschuiven voor later... maar dit is een apart onderwerp). En hier, als het om herinneringen gaat, misschien opdringerige herinneringen, zeg dan dank. Dit zal uw scheidingsproces aanzienlijk versnellen en versoepelen. Met vriendelijke groet, ik, Tatjana Kirichenko.