Een belangrijk kenmerk dat helpt de mentale efficiëntie te vergroten en geen energie te verspillen, is het vermogen om op de eigen ervaring te vertrouwen. Vanaf onze vroege kinderjaren vullen we onze schoudermand, ongeacht hoeveel onze ouders ons beschermen stenen van ervaring: - een heet strijkijzer achterhouden en nu ben ik voorzichtiger met hete voorwerpen; - viel van een schommel en nu zal ik niet naar beneden hangen uit een raam op de tweede verdieping en ik heb gewonnen'; niet gaan zwemmen in een sterke storm. De zwaarte van de mand wordt gecompenseerd door een veiligheidsbonus. Om te overleven hebben mensen absoluut behoefte aan verbondenheid met andere mensen. Een menselijke baby zal sterven als hij alleen wordt gelaten; intimiteit houdt rechtstreeks verband met veiligheid. De ervaringen uit onze kindertijd blijven voor altijd bij ons. En aan de 'stenen' van interactie met objecten worden de 'stenen' van relaties toegevoegd: - Papa sprak met luide stem en merkte me niet op, maar ik rende nog steeds naar me toe en toen schreeuwde hij tegen me zodat ik stomverbaasd was. Sindsdien probeer ik me te verstoppen als mijn vader geïrriteerd is - een vriend vertelde me dat ik het belangrijkste voor hem ben en dat zal altijd zo blijven, maar er kwam een ​​nieuwe man en hij merkt me een week lang niet op. Hoe kan ik mijn vriend nu vertrouwen? - Vroeger beloofde mijn moeder mij een puppy te geven voor mijn verjaardag, maar ik krijg binnenkort een broer. En mijn moeder zei dat ik het moest vergeten. Nu weet ik dat er voor mijn moeder iemand is die belangrijker is dan ik. En alles zou goed komen. Het is in dit leven niet erg om te weten waar je verbrand kunt worden, geraakt kunt worden of struikelen. Of vraag geen beloftes van hen, die ze niet nakomen, voel niet de irritatie van een ongeremde vader, besef dat ik niet de enige ben met mijn moeder en dat de wereld niet om mij draait. Zolang mijn mandje licht genoeg is zodat mijn schouders niet doorbuigen onder het gewicht, zal ik het niet eens merken. Maar plotseling (of helemaal niet toevallig): - deze man lijkt op papa, hij heeft een luide stem stem. Ik zal bij hem wegblijven - vrienden verraden altijd. Je kunt niemand vertrouwen; je vrouw zal zeker iemand anders hebben. Alle vrouwen zijn hetzelfde. Een mens zoekt veiligheid en selecteert voor alle gelegenheden ‘stenen’. Situaties die slechts vaag lijken op de aanvankelijk beangstigende situatie. Of mensen die een vluchtige gelijkenis vertonen met kinderfiguren. Dit alles wordt nu met kracht vermeden. Mijn eigen ervaring verdwijnt praktisch. Maar de angst neemt niet af. De truc is immers dat het verband tussen angst en gevaar niet duidelijk is. Angst is vaag en de oorsprong ervan kan zowel te wijten zijn aan mentaal trauma, ingestorte woede als gestopte behoeften. Tegelijkertijd wordt de angst verlicht als daar een reden voor is. Dan verandert het in angst. En de reden kan alleen gevonden worden in de mand van jouw ervaring of door in de mand van anderen te kijken. Gisteren spraken ze op tv over de tornado. En nu voel ik me ongemakkelijk bij de gedachte om naar de zee te gaan. Steeds meer situaties, plaatsen en mensen worden als ‘gevaarlijk’ bestempeld en vormen een nieuwe steen op onze schouders. Op een dag wordt de last te zwaar om te dragen. Je kunt je plek alleen verlaten door te besluiten de mand van je schouders te halen. Geheel. Ondanks dat ze er praktisch in gegroeid is. Besef dat de wereld gevaarlijk is, maar tegelijkertijd aantrekkelijk. Naar mijn mening kan deze stap maar één ding uitlokken: het plotselinge besef dat de dood al heeft plaatsgevonden op het moment dat de mand gedwongen wordt op zijn plaats te groeien mand zwaar? Kunt u diep ademhalen of is uw rug lange tijd gebogen en zijn uw schouders samengedrukt? Heb je alle stenen nodig? Wilt u doorgaan met het vullen van uw winkelwagen? Inventariseer uw regels, uw angsten, uw beperkingen. Bekijk ze aandachtig. Misschien beginnen ze onder je blik af te brokkelen of te smelten in je warme handen.