Van de auteur: Het lijkt mij dat het voor niemand langer een geheim is dat het probleem van overgewicht complex is, d.w.z. Daar zijn veel en verschillende redenen voor. Ik zal ze in dit artikel niet allemaal opsommen; ik wil er slechts één benadrukken, die ik tegenkwam tijdens het werken met een klant die het bovenstaande probleem aanpakte. (Gepubliceerd met toestemming van de klant) Er leefde een meisje, mooi, kwetsbaar, ze treurde niet. Nou ja, of ze was aan het persen, maar alles was in orde met haar lichaam. De tijd verstreek en toen, op de leeftijd van ongeveer 10-12 jaar, begon het meisje in een meisje te veranderen - rondheid begon hier en daar te verschijnen, in het algemeen alles wat secundaire geslachtskenmerken worden genoemd. En de mensen om haar heen, vooral mijn moeder, begonnen deze ronding en meisjesachtige schoonheid op te merken. Hoewel papa het ook zou kunnen opmerken, nemen we in dit voorbeeld mama. En op een dag gebeurde het dat ons volwassen meisje, absoluut zonder erbij na te denken, besloot 'in het openbaar' uit te gaan en zich zo te kleden dat al haar opkomende charmes merkbaar waren voor de mensen om haar heen. Ons meisje ging op pad, kwam iets later dan normaal (of misschien op tijd - het maakt niet uit) en werd opgewacht door haar moeder, die op dat moment in een slecht humeur was. Dit is begrijpelijk - de relatie met mijn man is, op zijn zachtst gezegd, niet erg goed, de jaren gaan voorbij, mijn uiterlijk wordt er niet jonger op en over het algemeen is er praktisch geen vreugde in het leven. En hier voor de deur staat een volwassen dochter, zo mooi, gelukkig, slank - de moeder zelf heeft een figuur die verre van ideaal is. En op dat moment was mijn moeder zo boos dat ze zichzelf niet kon helpen en stormde met haar vuisten en woorden op haar dochter af, die er niets van begreep, over hoe schaamteloos, sletterig ze was, enz. meisje. En wat gebeurt er met het meisje? Natuurlijk schaamt ze zich (en ze begrijpt niet helemaal waarom), gekwetst en gekwetst. En ons meisje wil ergens heen, als dit allemaal maar zou stoppen. En het stopt. Maar het lichaam en het onbewuste van het meisje 'onthoud' dat mooi, aantrekkelijk en sexy zijn over het algemeen beschamend en pijnlijk is - onveilig. Het meisje blijft groeien en begint prachtige outfits te dragen die haar figuur steeds minder benadrukken, is bang (ook al wil ze!) om onnodige aandacht te trekken van mensen van het andere geslacht, en zorgt na verloop van tijd steeds minder voor zichzelf. En haar lichaam begint ook geleidelijk extra kilo's te krijgen, omdat het onder hen erg goed is (naar de mening van haar lichaam en het onbewuste) om zowel sensualiteit als seksualiteit te verbergen, en dienovereenkomstig steeds minder aantrekkelijk te zijn voor mannen . En dan besluit ons meisje, helemaal geen meisje meer, tv kijkend, tijdschriften en internet lezend, de discrepantie ziend tussen haar uiterlijk en algemeen aanvaarde schoonheidsnormen, dat ze moet afvallen. En hij begint alle denkbare en ondenkbare methoden uit te proberen - hij krijgt honger, gaat op dieet en consumeert allerlei 'magische' theesupplementen. Maar hier is het probleem - op zijn minst is er helemaal geen resultaat van dit alles (of "de kat huilde"), op zijn hoogst - al het verloren gewicht komt weer terug. Maar onze heldin geeft niet op, ze denkt dat ze gewoon geen wilskracht heeft, of dat de methoden helemaal verkeerd zijn, ze bundelt haar wil in een vuist - en opnieuw naar schoonheid, harmonie en een nieuw leven. En dit kan heel, heel lang doorgaan... Onze heldin heeft tenslotte geen idee dat haar lichaam en onbewuste deze zelfde veranderingen helemaal niet willen, omdat, zoals hierboven al geschreven, alles waar ze naar streeft stevig is verbonden met de meest onaangename ervaringen, maar eenvoudigweg met pijn. En voor deze ‘delen’ van onze heldin maakt het helemaal niet uit dat de gevaarlijke situatie al tot het verleden behoort; ze zijn klaar om hun minnares, zoals ze zeggen, tot het bittere einde te verdedigen; En wat moet de heldin van ons verhaal doen? Ik wil slankheid en schoonheid! Naar mijn mening kunnen er hier drie opties zijn: 1) jezelf neerleggen en leven ‘zoals het is’; 2) blijf worstelen met je lichaam, en 3) ga naar een psycholoog/psychotherapeut en genees jezelf en je trauma (en misschien meer dan één). In dit geval is het wonder van harmonie niet alleen mogelijk, maar ook absoluut reëel. PS: de landschappen en personages in dit psychotraumascenario kunnen trouwens totaal verschillend zijn,...