Vaak geloven ouders dat de meest effectieve manier om een ​​kind te helpen dat bang is om door leeftijdsgenoten belachelijk gemaakt te worden, is ervoor te zorgen dat het kind niet langer communiceert met de kinderen die pestte hem. U denkt bijvoorbeeld dat als u uw zoon of dochter naar een andere school overbrengt, alle problemen op magische wijze worden opgelost. Helaas blijkt uit de ervaring dat zo’n ‘magische remedie’ niet altijd effectief is. Bovendien beginnen de relaties van het kind zich in een nieuwe klas heel vaak te ontvouwen volgens een scenario dat u al te bekend voorkomt. Dus wat nu? Opnieuw van school veranderen? Maar het veranderen van school is in ieder geval stressvol voor een kind, vooral voor een angstig kind, dat meestal zeer gevoelig is en veranderingen in het leven niet goed tolereert. Als je het kind op de een of andere manier niet helpt, verander dan zijn gedrag en zijn houding tegenover mensen om hem heen, hij zal verhuizen naar een ander team blijkt op zijn minst nutteloos. Feit is dat het principe van de zogenaamde ‘self-fulfilling prophecy’ hier een rol speelt. Laten we uitzoeken wat het is. Stel je voor dat je in de plaats bent van een kind (en ook van een volwassene), dat bang is dat anderen hem zeker slecht zullen behandelen, plagen en belachelijk maken. Het is duidelijk dat zo iemand buitengewoon pijnlijk zal reageren op absoluut onschadelijke manifestaties van anderen. De meest onschuldige grap roept de reactie op “ze wilden me beledigen”, een willekeurige botsing in de gang – “ze sloegen me expres”, geïnteresseerde vragen over mijn vorige school – “ze weten waarschijnlijk wat ik daar had, en ze vragen specifiek om mij te beledigen.” Zoals je misschien wel vermoedt, veroorzaken dergelijke verklaringen (zoals psychologen zeggen: interpretaties) van het gedrag van anderen buitensporig harde, emotionele reacties, die uiteindelijk echt een negatieve houding van anderen zullen veroorzaken kind naar een andere school de enige uitweg is uit de huidige situatie (en soms is dit zelfs aan te raden), is het nog steeds nodig om hem te helpen omgaan met zijn angsten, zodat het kind stopt met het uitdagen van andere mensen om belachelijk te maken met zijn gedrag het is niet nodig om zelf te proberen de daders van uw eigen kind aan te pakken (tenzij we het natuurlijk niet hebben over een ernstige dreiging van lichamelijk letsel voor uw kind). Dit zal er alleen maar toe leiden dat zijn positie in de groep slechter wordt: kinderen houden echt niet van degenen die zich voortdurend achter ‘moeders rok’ verschuilen en tegen hun ouders of leraren liegen. Het kind moet leren zijn eigen problemen in interpersoonlijke relaties op te lossen; een ander ding is dat hij hierbij vaak de steun van volwassenen nodig heeft. Probeer het kind over uw ervaringen te vertellen. Bijna allemaal hebben we in ons leven perioden gehad waarin we, al was het maar voor korte tijd, in de grijze huid van een soort ‘zondebok’ zaten. Deel uw herinneringen met uw kind. Vertel ons dat dit jou ook kwelde, dat je bang, beledigd en walgend was. Vergeet niet ons te vertellen hoe je uit deze situatie bent gekomen en je angst hebt overwonnen. Dit soort verhalen kunnen zeer ondersteunend zijn voor uw kind. “Hoe, als mijn moeder, zo mooi en slim, in de klas ook gepest werd omdat ze ‘bebrild’ was, en ze vervolgens de aanvoerder werd van het schoolbasketbalteam, dan zal ik dit op de een of andere manier ook overleven.” Heel vaak bestaat deze angst samen met andere gevoelens: woede, wrok, irritatie, enz. Daarom moeten wij, volwassenen, proberen het kind te helpen deze gevoelens op een veilige manier te uiten, om ‘stoom af te blazen’. Dit maakt de situatie veel gemakkelijker. En het is dan dat het voor het kind gemakkelijker wordt om het advies op te volgen dat volwassenen vaak in dergelijke situaties geven: “Ze plagen je, maar je let niet op, dan raken ze ongeïnteresseerd en laten ze je achter.” Dit is een heel goed advies. Plagen is inderdaad alleen interessant als het ‘slachtoffer’ bloost, boos wordt, huilt of op een andere manier reageert op de ‘intimidatie’ van de daders. Het enige probleem hier iseen. Heb je ooit geprobeerd iets te ‘negeren’ dat je letterlijk woedend maakt, je vreselijk pijn doet of je beledigt? Dat is het punt: emoties zijn heel moeilijk onder controle te houden als we ze bewust beheersen; het is onmogelijk om simpelweg tegen jezelf te zeggen dat je niet beledigd of boos moet zijn. Hetzelfde gebeurt met onze kinderen: ze zijn beledigd, en ze zijn beledigd, ook al begrijpen ze heel goed dat dit de overtreders alleen maar provoceert. Je kunt het kind uitnodigen om portretten van de overtreders te tekenen en ze vervolgens in kleine stukjes te scheuren. Het kan ook nuttig zijn om delen van de tekening te vertrappen en tegelijkertijd de overtreders uit te schelden. Je kunt met je kind de oefening "Iejoor" doen, die wordt geassocieerd met de tradities van vechtsporten, en niet met de naam van de beroemde held van het sprookje over Winnie de Poeh. Plaats meer kussens op tafel (bij voorkeur een stevig exemplaar). Laat het kind voor de tafel staan. Op de lettergreep "en" moet je je hand opsteken en diep ademhalen, en dan scherp uitademen en, terwijl je "a" roept, met je hand op de kussens slaan. Het is heel belangrijk dat het kind niet uit de ligamenten schreeuwt, het geluid moet lager in de maag worden geboren en uit de diepten van het lichaam komen. Er is nog een goed spel dat helpt om agressie veilig te ontladen. Het heet 'Twee beren'. Ga met uw kind op handen en voeten zitten, tegenover elkaar. Druk tegen elkaar aan waar je nek je schouder raakt. Begin elkaar te duwen en begeleid deze prachtige bewegingen met een keelgrom. Uiteraard moet het kind de "grote beer" duwen en verslaan, die, als teken van nederlaag, op zijn rug draait, met zijn "poten" omhoog. Zorg er wel voor dat de overwinning niet te gemakkelijk voor je "berenwelp" komt, dan zal de oefening niet zo nuttig zijn. Er kunnen zeer goede resultaten worden behaald als u het kind helpt uit de slachtofferpositie te komen. Je zou hem bijvoorbeeld het volgende kunnen vertellen: “Stel je voor dat je een experiment uitvoert met de kinderen in je klas. Houd een speciaal notitieboekje bij en noteer wie je uitscheldt en hoe vaak gedurende de dag, en schrijf ook je reactie op elke spot op. Dan kun je zien waar hun scheldwoorden van afhangen. Misschien heeft het iets te maken met de dagen van de week? Maken ze je donderdag meer uitschelden dan op maandag?’ Uit onze ervaring blijkt dat deze techniek een zeer goed effect geeft. Het kind begint zich niet als een weerloos slachtoffer te voelen, maar als een experimentator, met een potlood en een notitieblok in zijn handen, gebogen over een pot met spinnen. Uiteraard zal een dergelijke verandering in de interne positie zeker leiden tot veranderingen in het gedrag van het kind, en dit zal het lastigvallen van hem voor anderen niet zo interessant maken. Je kunt het kind ook uitnodigen om zoveel mogelijk manieren te bedenken om op de situatie te reageren situatie van schelden. Een kind kan absoluut manieren noemen, zelfs de meest fantastische (bijvoorbeeld buitenaardse wezens om hulp roepen). Het belangrijkste is dat er meer manieren zijn. Dit zal uw zoon of dochter helpen omgaan met het gevoel van hulpeloosheid dat vaak gepaard gaat met de angst belachelijk gemaakt te worden. Het is erg belangrijk voor een kind dat bang is voor spot van leeftijdsgenoten om ervaring op te doen met positieve communicatie met andere kinderen. Meestal bestaat deze ervaring al; het kind kan het eenvoudigweg vergeten onder invloed van sterke emotionele beroeringen die gepaard gaan met spot die op hem gericht is. Herinner uw zoon of dochter aan de jongen Vasya, met wie hij in de tuin speelt, of het meisje Masha, met wie ze naar de muziekschool gaat. Bedenk dat Vasya en Masha je kind helemaal niet uitlachen, maar integendeel vrienden willen zijn en ernaar streven om te communiceren. Als een kind zich bestaande vrienden herinnert (en deze herinneringen spelen de rol van een interne hulpbron, een onaantastbare voorraad positieve emoties), is het gemakkelijker voor hem om onaangename momenten te doorstaan ​​die voorkomen in interacties met leeftijdsgenoten. Een andere manier om kinderen te helpen die bang zijn om door anderen belachelijk gemaakt te worden, is door hen effectievere communicatieve vaardigheden aan te leren. Soms kan de angst van een kind juist worden veroorzaakt door het feit dat hij simpelweg niet goed genoeg weet hoe hij relaties met andere mensen moet opbouwen. In dit geval kunt u verschillende levens analyserensituaties en bespreek wat hun personages deden, waarom ze het deden, waar het toe leidde en hoe ze het anders hadden kunnen doen. Het materiaal voor dergelijke discussies kan van alles zijn: echte situaties uit het leven van vrienden, films, boeken, enz. Geleidelijk aan kun je echte situaties uit het leven van een kind gaan bespreken. Hier is het belangrijk om het kind tot het besef te brengen dat de manier waarop zijn relaties met anderen zich ontwikkelen niet alleen een kwestie is van blind toeval of de invloed van de kwaliteiten van andere mensen, maar ook het resultaat van zijn eigen inspanningen. Het is heel belangrijk dat uw dochter of zoon verantwoordelijkheid leert nemen voor wat er in hun interpersoonlijke relaties gebeurt. Zoals uit onderzoek blijkt, hangt hoge angst nauw samen met het gevoel de situatie niet onder controle te hebben, en wanneer een kind ziet dat de houding van anderen afhangt van zijn daden, althans tot op zekere hoogte, vermindert dit de angst en angst aanzienlijk. Zoals we hierboven al hebben ontdekt, kan de angst om belachelijk gemaakt te worden ook in verband worden gebracht met het zelfrespect van een kind. Daarom betekent het helpen jezelf van deze angst te bevrijden dat je je zelfvertrouwen vergroot. Helaas is dit niet zo eenvoudig als volwassenen soms denken. Als we merken dat ons kind geen zelfvertrouwen heeft, is de eerste drang die ontstaat om hem of haar vaker te prijzen. Uit observaties van psychologen blijkt echter dat complimenten vaak een paradoxaal effect hebben op een onzeker kind: het versterkt dit lage zelfbeeld nog verder. Bij het horen van complimenten denkt een onzeker kind: ‘Blijkbaar gaat het heel slecht met mij als ik steeds zo geprezen wordt.’ Wat moeten we doen? Nog steeds lof, maar alleen voor enkele specifieke prestaties van het kind. Dat wil zeggen dat de lof ‘Jij bent mijn slimste’ een minder positieve impact zal hebben dan ‘Je hebt dit wiskundeprobleem heel goed opgelost. Het kostte je slechts vijf minuten om het antwoord te vinden. En ik vond het erg leuk hoe logisch en consequent je redeneerde.’ Om het zelfrespect van een kind te vergroten kun je gebruik maken van een aantal bijzondere oefeningen en technieken, die we bij het bespreken van andere angsten al met je hebben besproken. Een andere belangrijke vraag die de moeite waard is om te bespreken met een kind dat lijdt aan de angst om belachelijk gemaakt te worden, is of het altijd de moeite waard is om zo te handelen dat het NIET belachelijk gemaakt wordt, of het altijd de moeite waard is om de meerderheid te gehoorzamen en te doen zoals iedereen. Dit is een zeer serieuze vraag, die betrekking heeft op zeer ernstige kwesties. Zoals uit de resultaten van verschillende onderzoeken en enquêtes blijkt, beginnen veel jonge tieners met roken of proberen ze alcohol (en soms ernstiger psychoactieve stoffen), juist vanwege dit ‘kuddegevoel’, de angst dat als je weigert, je als een ‘zwakkeling’ wordt beschouwd. “ “Mama's jongen”, enz. Om het voor het kind gemakkelijker te maken om in de toekomst met soortgelijke situaties om te gaan, kun je een speciaal rollenspel met hem spelen. Je zult hem verschillende dingen aanbieden, en hij zal nee zeggen. Het is raadzaam om vrolijk “nee” te antwoorden, op de zogenaamde “lichte toon”. Je kunt verschillende manieren om te weigeren bespreken en uitproberen. Bijvoorbeeld zoals dit: 'Een gebroken record.' Je herhaalt “nee” zo vaak als nodig is (“Laten we gaan roken” - “Nee, dank je” - “Ja, oké, ga je gang” - “Nee” - “Ben je bang?” - “Ik zei het al dat ik niet zal roken", enz.). Antwoord "nee" en leg de reden voor de weigering uit ("Laten we een biertje gaan drinken" - "Nee, ik hou niet van de smaak") bied een alternatief ("Let's have a smoke" - "Ik heb thuis een nieuwe dvd met een coole film. Laten we die gaan kijken." Om een ​​kind te helpen omgaan met de angst om belachelijk gemaakt te worden, moeten ouders dus niet altijd: het kind naar een andere klas of school overbrengen; proberen zelf met de daders om te gaan. Om uw kind te helpen de angst om belachelijk gemaakt te worden te overwinnen: vertel uw kind over uw ervaringen met negatieve relaties met leeftijdsgenoten en hoe u met deze situaties bent omgegaan. Help uw kind veilige manieren te vinden om woede en boosheid over te uiten;.