Vandaag nodig ik je uit om over schuldgevoelens te praten. Over zoiets brandends, meedogenloos, ergens giftig en waar niets aan te doen is. Dit gebeurt vaak als iemand is overleden, of bij moeders, als hun kinderen in de problemen zitten, of als de kinderen een slechte weg zijn ingeslagen, of als er sprake is van een echtscheiding of ontrouw. Iets minder intens als er sprake is van materieel verlies: er brandt iets af, er is een ongeluk gebeurd of er is een grote som geld verloren gegaan. Of een plotselinge ziekte op het verkeerde moment. Of kinderen omdat hun ouders zijn gescheiden. Of een meer 'therapeutische' optie - codependents voelen een schuldgevoel dat ze hun afhankelijke dierbaren niet van problemen hebben gered, over dit schuldgevoel, wanneer het lijkt alsof er problemen zijn gebeurd en dit een straf voor iets is, of een betaling voor zonden. Wat gebeurt er met ons op zulke momenten? En er gebeurt veel, een ander scala aan gevoelens, diverser dan een regenboog. En hier is het hoofdthema juist het ontmoeten van deze intensiteit; het schuldgevoel lijkt verstikkend. Het is alsof hij hem tegen de muur drukt. Op het moment dat hij zo intens is, kunnen er verschillende processen op gang komen - iemand kan verslaafd raken - alcohol, sigaretten, eten, drugs, gokverslaving, werkverslaving. Gewoon om de hitte niet te voelen. Je kunt beginnen te rationaliseren, jezelf te rechtvaardigen, de schuld op iemand anders af te schuiven, op God, op karma, op het toeval, op het lot, op andere mensen. En je kunt eindeloos jezelf bekritiseren... Dit heet verdediging (weerstand). In de cursus ‘Werken met rouw en verlies en PTSS’ stond een opdracht: 10 situaties waarin een cliënt met een schuldgevoel komt. Een soldaat die de gevechten overleefde en zijn kameraad niet redde. Een moeder die een ongeluk kreeg en haar twee dochters stierven daar, enz…. En hier is de taak: hoe te werk te gaan als een cliënt met zo'n schuldgevoel komt. Steek alstublieft uw hand op, wie heeft zo'n verhaal in zijn leven gehad - met zo'n schuldgevoel dat niet langer kan worden gecorrigeerd? Schrijf in de reacties hoe je ermee omgaat - ik denk dat het nuttig zal zijn om ervaringen uit te wisselen. In essentie is er maar één vraag: zul je genoeg kracht, middelen, moed en steun hebben om te leven en al deze intensiteit van gevoelens onder ogen te zien. moment. Leef het tot de laatste druppel. Blijf niet jarenlang met deze situatie rondhangen. Zorg ervoor dat er voldoende steun is. Wat moet u doen als dit u overkomt? U kunt vergevingsbrieven schrijven, verschillende soorten “vergevingsmeditaties” doen. Er is ook een boek “Radical Forgiveness” – dit boek gaat in essentie over wanneer je zelf iemand de schuld geeft. Maar de filosofie en inzichten die je daar kunt lezen zijn ook geschikt om je schuldgevoel onder ogen te zien. Lees existentiële literatuur. Misschien zijn er antwoorden in een religie die dicht bij je staat. En zeker!!! gebruik veel middelen - steun, vraag om hulp, voer een aantal acties uit die je kracht en inspiratie geven (elk heeft zijn eigen plek). En tijd. Huilen, treuren. Maak een afspraak met een psycholoog. Of vraag een arrangement aan. Tenslotte: vergeef jezelf. Het is heel belangrijk om respect voor jezelf te tonen. Zowel voor jezelf als voor degene voor wie je schuld hebt. Uit de meest persoonlijke ervaring van het doorwerken, toen de schuld volledig was weggenomen: op een gegeven moment werd het duidelijk dat mijn depressieve, schuldige toestand de situatie verergerde en kreeg. het wegnemen van de concentratie op schuldgevoelens en het concentreren op ontwikkeling, optimisme, vreugde, het huidige moment, het eenvoudige leven, werk - verbetert. Maar dit zijn dingen die geleefd moeten worden. Kom hiertoe door te leven, door persoonlijke ervaring. En misschien heeft iedereen zijn eigen inzichten. Natuurlijk bestaat er met de geest het besef dat ze het beter had kunnen doen. Maar als je je hierop concentreert, wordt de situatie alleen maar erger. Deze ontdekking genas mij van mijn schuldgevoel. En nog een laatste belangrijk punt. Als je je schuldgevoel hebt verwerkt, zal het hoogstwaarschijnlijk niet meer hetzelfde zijn. Je bent nu tenslotte een ander persoon - met een nieuwe rijkdom aan prestaties. Daarom zul je een beetje moeite moeten doen om het bestaan ​​te transformeren. Vervolgens zal ik schrijven over wat ik heb geleerd van de lezing van M. Dashkiev. En aan het einde nog een paar opmerkingen van mezelf: SCHULDIGHEID is zelfvernietiging van jezelf, een poging om de wereld van jezelf te verlossen (en ook zelfmoord). Vanuit het oogpunt van zelfbehoud kent de psyche vele verdedigingsmechanismen. En vanuit het oogpunt van zelfbehoud is dit beter dan wijn (M. Dashkiev) hierinteressante gedachten over schuldgevoel van S. Pavlin in de notitie “Levels of Consciousness” (notitie gebaseerd op de theorie van David Hawkins uit het boek “Strength versus Violence”. Houd er rekening mee dat het schuldgevoel praktisch de bodem is van het bestaan ​​en bewustzijn, bijna dood. Het is niet moeilijk om te raden dat het niveau van de hulpbron hier hoogstwaarschijnlijk in een diep minpunt zit: Bewustzijnsniveaus (S. Pavlina): Schaamte. Mensen die zich op dit niveau bevinden, zijn hier bijna dood De beste methode voor zelfmoord. Schuldgevoel is hoger dan schaamte, maar de betekenis van zelfmoord is nog steeds relevant. Op dit niveau beschouwen mensen zichzelf als zondaars en kunnen ze zichzelf niet vergeven voor hun daden uit het verleden totale hulpeloosheid. Er is iets minder gevoelloosheid dan apathie. Er kan geen sprake zijn van enige verandering. Zelfs als iemand tot zijn nek in een overweldigende relatie zit. Het is erg moeilijk om op eigen kracht uit dit niveau te komen. Wens. Niveau van ambitie, slechte gewoonten en passie - voor geld, goedkeuring, macht... . Constant verbruik. De dominantie van materiële waarden. Dit is het niveau van rokers, drugsverslaafden en alcoholisten. Woede. Teleurstellingen, veel teleurstellingen; meestal vanwege onvervulde verlangens van het vorige niveau (geld, onroerend goed, roem, goedkeuring van anderen). Dit niveau kan een stimulans worden om naar hogere niveaus te gaan, of je laten verdrinken in haat. In ‘suppressieve’ relaties (gezin, werk, vriendschap) zijn er vaak koppels waarin de één vervuld is van woede en de ander van angst. Trots. Het eerste niveau waarop iemand zich min of meer op zijn gemak begint te voelen, maar dit is een vals gevoel. Het gevoel van comfort op dit niveau is afhankelijk van de externe omgeving (geld, goedkeuring, reputatie) en is daarom ongelooflijk kwetsbaar. Trots leidt vaak tot nationalisme, racisme en religieuze oorlogen. Niveau van irrationele zelfverloochening en zelfverdediging. De persoon hier is zo toegewijd aan zijn geloof dat hij eventuele bezwaren tegen het gebruikelijke wereldbeeld persoonlijk opvat. Nazi's, religieuze fundamentalisten, ze zijn er allemaal. Moed. Het eerste niveau van echte macht. Hier begin je te beseffen dat het leven vol uitdagingen en spannend is, en niet overweldigend zoals ze op eerdere niveaus geloofden. Er ontstaat interesse in persoonlijke ontwikkeling (maar op dit niveau noem je dit hoogstwaarschijnlijk het verbeteren van vaardigheden, carrièregroei, promotie, opleiding, etc.). Het is op dit niveau dat je je toekomst voor het eerst begint te zien als groei ten opzichte van het verleden. Neutraliteit. “Leef en laat anderen leven” is hoe dit niveau kan worden omschreven. Flexibel, ontspannen leven. Wat er ook gebeurt, er is altijd een uitweg. Je hoeft niemand iets te bewijzen. Je voelt je veilig en kunt goed met anderen overweg. Veel mensen die voor zichzelf werken en niet op kantoor, bevinden zich op dit niveau. Zeer comfortabel niveau. Zonder onnodige stress. Bereidheid. Dit is waar u uw energie efficiënter gaat gebruiken. Gewoon rondkomen wordt oninteressant. Je wilt je werk goed doen, misschien zelfs je best doen. Niveau van tijdmanagement, productiviteit en zelforganisatie. Niveau van ontwikkeling van wil en discipline. Het niveau waarop je bewustzijn serieuzer en gedisciplineerder wordt. Adoptie. Er heeft een krachtige sprong voorwaarts plaatsgevonden en de tijd voor proactieve actie komt eraan. Op het vorige niveau werd je competent en probeer je nu je capaciteiten optimaal te benutten. Dit is het niveau van het stellen en bereiken van doelen. Op dit niveau aanvaard je de verantwoordelijkheid voor jezelf, je leven en wat je doet. Als er iets misgaat (carrière, gezondheid, relaties), bepaal jij de gewenste toestand en bereik je deze. Je begint het beeld van je eigen leven duidelijker te zien. Op)