Veel ouders wachten angstig op het begin van de adolescentie van hun kind, nadat ze genoeg verschrikkingen van andere ouders en de media hebben gehoord. Is het mogelijk om alle verschrikkingen te vermijden die hen bang maken? Wat moeten we doen om te voorkomen dat het leven met een tiener verandert in ‘War of the Worlds’? We zullen hierover in dit artikel praten. Alle ouders willen dat hun kinderen verantwoordelijk, doelgericht en onafhankelijk zijn. Waarom gedragen veel ouders zich alsof ze willen dat hun kinderen heel anders opgroeien: conflictueus, gedreven en afhankelijk? Ze voeren een onverzoenlijke strijd tegen die uitingen van een tiener die juist bijdragen aan zijn persoonlijke ontwikkeling en de vorming van de kwaliteiten die zij wensen. Volgens het leerboek “Pedagogie en Psychologie van Persoonlijkheidsontwikkeling” van M.V. Markeeva, de belangrijkste taken van de adolescentie zijn onder meer: ​​Scheiding van ouders, verwerven van psychologische onafhankelijkheid Zoeken naar nieuwe autoriteiten in de wereld van volwassenen (niet ouders) Acceptatie van verantwoordelijkheid voor iemands leven en de gevolgen van iemands daden Bepaling van een prioritair gebied van interesse, professionele begeleiding Verwerven van een stabiele positie en status in een informele referentiegroep van leeftijdsgenoten, zoeken naar eenheid met leeftijdsgenoten op basis van interesses Beginnen met het oplossen van problemen die verband houden met fysieke rijping (psychoseksuele ontwikkeling) Zelfkennis en begrip van zichzelf, iemands gevoelens en motieven voor iemands daden Vorming van een waardensysteem De tiener probeert deze problemen op alle mogelijke manieren op te lossen: door zich los te maken van de zorg van zijn ouders, door je vrijheid te verdedigen, je recht om je levenspad te kiezen, door vrienden, hoe je dat moet doen. breng je vrije tijd door, ontmoet je eerste liefde. Hoe ervaren ouders dit vaak? Zoals rebellie, ongehoorzaamheid, gebrek aan respect, promiscuïteit. En wat proberen ze te doen? Het juiste is om dit gedrag te stoppen, de tiener terug te brengen naar de tijd waarin hij gehoorzaam was, veel tijd met zijn gezin doorbracht, deed wat zijn ouders hem vertelden, bevriend was met degenen die zijn ouders goedkeurden, kleding droeg die hij leuk vond. ouders kiezen of goedkeuren. Dat wil zeggen dat een ouder, in algemene termen, controle wil hebben over het leven van zijn zoon of dochter, zodat hij zich geen zorgen hoeft te maken dat er iets met hem gebeurt. En over het algemeen weet een ouder het beste wat teder is voor zijn kind om gelukkig te zijn! Dit pad leidt tot problemen in de relatie met een tiener. Veel ouders proberen het zogenaamde dwangsysteem te gebruiken, dat erin bestaat dat volwassenen het proberen de tiener dwingen te gehoorzamen, met behulp van methoden zoals lezingen geven, schuldgevoelens opwekken, schreeuwen, bedreigingen, het onthouden van gadgets en communicatie met vrienden, fysieke straffen Maar een tiener kan worden vergeleken met een veer, waarbij hoe strakker je knijpt, hoe harder ze later zal schieten. En dan verandert de tiener in een ‘moeilijke tiener’, die op dezelfde manier op zijn ouders reageert: geschreeuw, bedreigingen, verslavingen, leugens en agressie. Maar er is een andere manier, het is veel moeilijker en vereist meer inspanning van ouders. Dit is het pad van respect en respect voor de persoonlijkheid van een tiener, zijn vrijheid. Hiervoor moet de ouder een autoriteit voor het kind zijn, en geen tiran of saaie. Hij en zijn tiener moeten bondgenoten worden, geen tegenstanders. Wat moet een ouder doen om ervoor te zorgen dat de relatie met het kind respectvol en hecht is? U moet het karakter, het temperament en de kenmerken van uw kind kennen, en daarvoor moet hij dat zijn voortdurend aanwezig in zijn leven, en niet slechts voor een tijdje, afhankelijk van het tijdstip waarop iets gebeurt. Aanwezig zijn in het leven van een kind betekent niet dat hij voortdurend onder controle moet worden gehouden, dat hij overal rekening mee moet houden, elke minuut bij het kind moet zijn en hem van zijn vrijheid moet beroven. Nee, het betekent dat je altijd bereid moet zijn om te luisteren, om te hulp te schieten wanneer hij het nodig heeft, zelfs als je je zoon of dochter hebt gewaarschuwd dat je dit niet moet doen, maar hij niet naar je heeft geluisterd en in de problemen is gekomen. En in dit geval heeft hij jouw verwijten en leedvermaak niet nodig. 'Ik heb het je verteld.