Van de auteur: Auteur: Zvaigzne Maria Sergejevna alleen met je hoofd. De moderne samenleving dicteert haar eigen regels die bijdragen aan de ‘dominantie’ van mensen die denken maar niet voelen. Door veel na te denken, ons te laten meeslepen door 'verbale' technieken en de nadruk te leggen op de ontwikkeling van rationalisatie, vergeten we dat de beste indicator van onze toestand ons lichaam is, dat niet kan worden misleid. Vaak hebben moderne mensen het contact met het lichaam verloren. Al onze angsten, grieven, onderdrukte ervaringen en trauma’s blijven in ons aanwezig in de vorm van chronische spierspanning. Als er veel van dergelijke klemmen zijn, wordt een hele spierschaal gevormd en komt de uitdrukking 'flexibel karakter' of 'stoer persoon' overeen met de werkelijke stand van zaken: flexibiliteit of strakheid in het lichaam. Ons lichaam weet niet hoe het moet liegen onthoudt (afdrukken) toestanden en gebeurtenissen uit het verleden. Bij lichaamsgerichte therapie wordt het lichaam gezien als een soort scherm waarop al onze ervaringen, trauma’s en symbolische boodschappen van het onderbewustzijn worden geprojecteerd. Onze lichaamsbewegingen, gezichtsuitdrukkingen en stem weerspiegelen de toestand van het zenuwstelsel. Onze ‘emotionele anatomie’ begint in de prenatale periode en wordt vervolgens gevormd tijdens het lange groeiproces. De periode van de kindertijd en vooral het eerste levensjaar van een kind, zijn relatie met een belangrijke volwassene, is erg belangrijk. Het schenden van dergelijke relaties leidt tot moeilijkheden voor het kind om zijn lichaam en emoties mentaal onder controle te houden, en belemmert zijn vermogen om gedachten en gevoelens met elkaar te verbinden. Tijdens het opgroeien ervaart het kind vaak verschillende ‘sociale’ vormen van misbruik van het lichaam: opstaan rechtop zitten, rustig zitten, niet huilen, wees een man, etc. .d. Dergelijke sociale regels vereisen dat onze lichamen bepaalde vormen hebben. Een volwassene heeft al een sociale structuur van het lichaam - dit is zijn kennis van hoe hij moet zitten, staan ​​en bewegen. Als er een sterke onbalans ontstaat in de sociale structuur van het lichaam, verliezen we de natuurlijkheid, plasticiteit en het vermogen om plezier te zoeken en te ontvangen. Alexithymie is een sociale ziekte die wordt aangemoedigd door de moderne samenleving. Jongens leren van jongs af aan: 'Mannen huilen niet', meisjes krijgen te horen: 'Toon je zwakte niet', 'Was geen vuil linnen in het openbaar.' Van kinds af aan wordt een persoon geleerd de uiting van gevoelens voortdurend te beperken. In de meest negatieve versie leidt dit ertoe dat iemand na verloop van tijd geen onderscheid meer maakt tussen gevoelens, deze blokkeert en ervan vervreemd raakt. Dit creëert een depressieve samenleving waarin men zijn emoties niet kan tonen, uit angst dat deze door anderen als een teken van zwakte worden opgevat. Veel onderzoekers (Reich, Lowen, Feldenkrais, Jim Kepner, Peter Levin, M. Sandomirsky, enz.) beschouwen de oorzaak van verschillende psychische stoornissen als het onderdrukken van gevoelens, wat zich manifesteert in de vorm van chronische spierspanning die de vrije stroom blokkeert. van energie in het lichaam (volgens Reich en Lowen) of leidend tot verlies van contact met de eigen lichamelijke en emotionele processen (volgens J. Kepner). De mens is een biosociaal wezen. Maar de maatschappij dicteert zulke regels dat er steeds minder biologisch in ons zit. In dit opzicht is het interessant om dieren te observeren en te zien hoe ze reageren op een stressvolle situatie. Bijvoorbeeld een ijsbeer die langdurig wordt achtervolgd en neergeslagen met een schot met daarin een verdovingsmiddel. De beer komt tot bezinning en begint te trillen, het trillen wordt heviger en verandert bijna in stuiptrekkingen. Wanneer het trillen stopt, haalt het dier diep adem en verspreidt zich door het lichaam. Dus, met behulp van het mechanisme van lichamelijke zelfregulering, ademt hij de stress van zichzelf uit en gooit hij de overblijfselen van bevroren energie weg. De mens is helaas vergeten hoe hij zijn lichamelijkheid moet gebruiken. Hoewel er speciale lichaamsoefeningen zijn, vergelijkbaar met dierbewegingen, die worden gebruikt bij lichaamsgerichte therapie na stressvolle situaties. Met deze oefeningen lijken we onze biologische basis, die sterk is, te ‘doen herleven’.