“Ik wil begrijpen waarom ik vermijd om alleen te zijn. Waarom doet het me pijn om alleen te zijn met mezelf”, stelde de cliënt een doel voor een specifieke sessie. Toegegeven, tijdens het consult definieerde ze ‘alleen zijn’ als de noodzaak om routinewerk te doen: wassen, strijken, schoonmaken, koken, enzovoort. Om te controleren welke versie ik had, overhandigde ik haar stiften. 'Teken jezelf alleen', vroeg hij. In het kader van schematherapie wordt cognitieve gedragstherapie (CB) gebruikt, waaronder CB-kunsttherapie. Door het maken van kunstobjecten is het mogelijk om het verzoek te verduidelijken en enkele problemen op te lossen. Ik wilde dat de cliënt zich door de tekening eenzaam zou voorstellen. - Ontspan en beeld uit hoe je alleen bent, waar is het dodelijk voor jou om alleen te zijn met jezelf? Zo vind ik het persoonlijk lastig om op sommige plekken rustig en ontspannen alleen te zitten. Maar ik heb geen zin in zonnebaden. "Ik ga zonnebaden en heb geen verontrustende gedachten", verduidelijkte ik de taak, "Misschien vermijd je eenzaamheid niet altijd (hoe ik zelf mijn man heb verwend - lees) Het meisje ging aan de slag, te beginnen met haar gezicht. Dan het lichaam (trouwens, de handen zijn gedeeltelijk belichaamd! Je zult je moeten afvragen waarom? Misschien zit er een betekenis in de afwezigheid van handen?). Ze is alleen en kijkt in de verte en vertrekt. Waar? Ze heeft een huis getekend. Het is daarin dat het “dodelijk voor haar is om alleen te zijn met zichzelf.” “Er is geen troost, geen bescherming. Dit is niet mijn fort! - ze legde uit. "Ik weet gewoon niet hoe ik met penselen moet tekenen, dus bedekte ik de rechter met een zak en scheurde de linker af", beantwoordde ze mijn vraag over de afwezigheid van handpalmen. Tijdens het proces van kunstzinnige therapie werd het duidelijk : “het is de situatie thuis die op haar drukt (“Het is alsof er van alle kanten iets op me drukt”); - thuis vermijdt ze om alleen te zijn, want daar moet ze een ideale moeder zijn, een vrouw : wassen, strijken, koken, afstoffen, helpen met huiswerk, maar niet rusten - als ze zichzelf toestaat thuis te ontspannen (de afwas opzij zetten voor morgen), dan klinkt 'Schuldopwekkende Vasya' in mijn hoofd - een onaangepaste modus; ; - "Vasya" roept schuldgevoelens, schaamte en soms angst op; - zodat "Vasya" geen onaangename emoties veroorzaakt, de cliënt zichzelf belast met routinematig werk en voortdurend voor het kind zorgt, waarom ze moe wordt, waarom ze begint te krijgen; boos op het kind; - buiten het huis kan ze rustig alleen zijn, plezier hebben; het is belangrijk voor haar om de invloed van "Schuldopwekkende Vasya" te verminderen en de dosis zelfzorg te verhogen. Ze verwoordde het probleem: ‘Ik wil begrijpen waarom ik vermijd om alleen te zijn.’ Door ‘alleen’ ziet ze de verantwoordelijkheid om een ​​ideale huisvrouw te zijn (moet wel!). om de invloed van de onaangepaste modus (en cognitieve fouten “”zou moeten”) te verminderen en de zelfzorg te vergroten (in de eerste plaats). “Weet je, na het begin van onze sessies begon ik mezelf meer toe te staan. Voorheen kon ik in gescheurde maillots rondlopen, maar het kind en de ex-man moesten perfect gekleed zijn”, gaf ze toe. Ik ben het ermee eens dat het een goed hulpmiddel is om situationele angst te verminderen, maar om de redenen diepgaand te bestuderen is het beter om samen te werken met een therapeut. Om onder meer het verzoek te verduidelijken. Bent u het ermee eens? Wat ziet u in de tekening van mijn cliënt? (Toestemming voor publicatie is ontvangen) (Ik wil geen seks met mijn man - het verhaal van de cliënt) Met vriendelijke groet, Pyotr Galigarov, praktiserend psycholoog. Schrijf als je jezelf wilt begrijpen!