Van de auteur: Er wordt een casus uit de praktijk getoond waarin iemand, na Gestalttherapie, de dood van een dierbare veel gemakkelijker overleefde. Gestalttherapie. Casestudy 2 Maria en ik begonnen dus met onze gevoelens tot in het kleinste detail de dood van onze vader te ervaren, die nog niet had plaatsgevonden. Alleen al de gedachte aan de dood van haar naaste, enige, dierbare persoon maakte haar bang, tot het punt waarop ze het bewustzijn verloor, maar Maria vertrouwde me volledig en ging haar angsten tegemoet “met een open vizier”. Ik stelde haar in kleine details voor aan het moment waarop ze haar vader dood zou zien. Ik zal deze twee uur durende nachtmerrie niet beschrijven, maar ik zal opmerken hoe Maria zich opende en hoe sterk en moedig ze was. Ze huilde veel en verloor bijna het bewustzijn. Over het algemeen was de eerste sessie de moeilijkste en meest kritische. De tweede keer waren er minder emoties. Maria maakte zich meer zorgen over hoe ze haar vader waardig kon begraven en alle rituelen kon uitvoeren. Ze had tenslotte niemand om op te vertrouwen, terwijl haar tranen opdroogden en de kracht ergens vandaan kwam, was haar hoofddoel om alles correct af te ronden. Zo hebben we twee maanden gewerkt. Een week voordat haar vader stierf, moest ik haar de exacte datum vertellen. Verrassend genoeg zag ik geen verwarring of tranen op haar gezicht. Maria was verzameld en gefocust. Toen bleek dat Maria niet alleen mentaal voorbereid was, maar ook alle formaliteiten van de begrafenis leerde. Ze redeneerde heel verstandig over het feit dat vader leed en dat de dood een bevrijding van kwelling was. Ze besefte mijn woorden die het woord dood in Rus betekende - met de maat van jou, bijna als een feestdag waarin je het lichaam bevrijdt van pijn en zwaarte. Alles gebeurde, zoals ik zei, op dezelfde dag. Ik ging ervan uit dat Maria, hoe klaar ze hier ook voor was, tot op zekere hoogte een inzinking zou krijgen. Maria is tenslotte een levend persoon. En ik was verrast toen mijn troostende toespraken niet nodig waren. Toen ik haar ontmoette, zag ik geen verdriet op haar gezicht en was verbaasd toen Maria zei dat haar ziel niet verdrietig en melancholisch was, maar blij dat ze haar vader met waardigheid had begraven en begraven. Ze begreep dat de kwelling van haar vader eindelijk voorbij was en dat ze aan een nieuwe levensfase begon, waarvoor Maria, met behulp van Gestalttherapie, al klaar was. Maria was niet bang voor het feit dat ze alleen werd gelaten, dat ze geen familie had, dat ze niemand anders had om op te vertrouwen en niemand anders om voor te zorgen. Dit blijvende effect verdween zelfs veertig dagen na de dood van haar vader niet, ze begon haar leven te plannen en kreeg na enige tijd een baan bij een vastgoedbedrijf. Dus ik wil zeggen dat de angst voor de dood van haar geliefde iemands dood of de eigen dood neemt veel mentale en fysieke kracht weg. Je moet deze angst in de ogen kijken en niet wegrennen. Een voorbeeld van een houding tegenover de dood. Een meisje vertelde me tijdens mijn receptie hoe ze in de praktijk in Japan nieuws ontving over de dood van haar moeder. Natuurlijk huilde ze, maar de omringende Japanners begrepen haar verdriet niet. Ze geloofden dat de mens de aardse hel had verlaten voor een helderdere en betere wereld en dat er geen reden was voor verdriet. In sommige landen is de dood van een persoon inderdaad geen ramp, maar in sommige landen is het een feestdag. Het geval van Maria is een zeer illustratief geval, hoewel er na de Gestalt-therapie eenvoudigere resultaten waren met een positief effect. Oleg, een jonge man, kon drie jaar lang niet kiezen tussen zijn vrouw-moeder van zijn zoon en zijn gepassioneerde minnaar. Hij kwelde iedereen, inclusief zichzelf. Hij kwam naar mijn afspraak op de rand van een zenuwinzinking. Tijdens een twee uur durende sessie met Oleg beleefden we onze gevoelens over de situatie waarin hij zijn vrouw verliet voor zijn minnares. Het bleek dat ik nog geen maand met mijn vriendin kon samenwonen. De keuze was snel en definitief in het voordeel van mijn vrouw. En nu zijn er twee jaar verstreken. Het gezin is gered en Oleg is dankbaar voor deze noodlottige sessie. Veel succes.