Van de auteur: Ik steun of moedig je niet aan om iemand om welke reden dan ook te haten. Hoewel ik zelf een volkomen intolerant persoon ben, moedigt dit mij op geen enkele manier aan om iemand te haten. Gezien de vele factoren die de samenleving vormgeven en beïnvloeden, komt het onderwerp haat zo nu en dan ter sprake, wat scherpe en zeer ongemakkelijke vragen oproept. Vandaag wil ik het ook hebben over haat, of beter gezegd, ik wil er vragen over stellen. De vragen zijn eenvoudig, maar opzettelijk convex en retorisch. Ik hoef ze niet te beantwoorden, maar ik raad je ten zeerste aan om er zelf over na te denken... Meteen, door de puntjes op de i te zetten, zal ik mijn standpunt uitleggen: ik steun en roep niet op om iemand om welke reden dan ook te haten. Hoewel ik zelf een volkomen intolerant persoon ben, moedigt dit mij op geen enkele manier aan om iemand te haten, waarschijnlijk is de reden hiervoor concentratie op mijn eigen leven en creativiteit + een flinke dosis natuurlijk “het kan me niets schelen.” Ik behoud me echter het recht voor om te haten als het verschijnt. Misschien komt het gevoel dat ik het dichtst in de buurt kom van haat wel bij filosofische, religieuze en politieke ideologieën, die allemaal de perceptie en het denken van mensen verdraaien. Ik begin mijn betoog met het feit dat haat vaak gelijkgesteld wordt met intolerantie of... hoe modieus dat ook is praten over gebrek aan tolerantie, terwijl we het simpele feit vergeten: haat is een emotie waarvan de schijn niet het product is van de wil en willekeurige controle van een persoon, terwijl tolerantie een ideologische constructie is, volgens welke haat iets duidelijk slecht is dat moet voor anderen verboden worden, onderdrukt worden, en iets waar vanaf moet, zodra het verschijnt. Dit laat meteen duidelijk de kunstmatigheid zien van de regels van de sociale omgeving, die de verbinding tussen mens en natuur ontkennen, omdat. ... emoties zijn, zoals we weten, een natuurlijk fenomeen, geen sociaal fenomeen. Emoties worden ons eenvoudigweg als soort gegeven; ze kunnen niet worden verboden of selectief worden geïsoleerd, onderverdeeld in ‘goed’ en ‘niet goed’. Veel mensen zeggen dat haat een destructieve emotie is. Oké, misschien wel, maar... wat nu? Is het echt mogelijk dat er nooit haat zal ontstaan ​​als gevolg van een dergelijke beoordeling? Zijn er biologische instrumenten en mechanismen waarmee je haat ‘uit kunt schakelen’? Is haat tenslotte, net als elke andere menselijke emotie, geen persoonlijk recht? In de zin dat als er plotseling haat ontstaat, waarom zou iemand die dan opgeven en er iets aan doen, alleen maar om er vanaf te komen? Nou ja, die is er... laten we zeggen: (bijna) niemand roept op om van vreugde of liefde af te komen, maar dit zijn echter ook emoties, volgens de ideologie van tolerantie, die voorschrijft dat haat veroordeeld en verdreven moet worden van anderen Net zoals de christelijke kerk in de middeleeuwen demonen uitdreef, blijkt dat in een samenleving die zogenaamd leeft onder de slogan ‘menscentrisme’, dat wil zeggen, wanneer in wezen alles mogelijk is, sommige emoties in feite nog steeds bestaan. verwerpelijk en vatbaar voor veroordeling. Op de een of andere manier is deze benadering van de ideologie van tolerantie niet bijzonder tolerant. Op basis van de ideologische achtergrond van de visie op haat, die op zichzelf lijkt op een verlangen om met een rauw ei op een spijker te slaan, rijzen redelijke vragen: is alle haat werkelijk verboden. ? Wie kun je haten? Laten we beginnen met het voor de hand liggende: is het mogelijk om pedofielen te haten? Verkrachters? En de moordenaars? Hoe zit het met terroristen? Kun je ze haten? Hoe zit het met de dokter die een kind opereerde terwijl hij dronken was en hem vermoordde? En de concurrent die bandieten tegen u heeft opgezet om u uit de markt te persen? Kan een vrouw haar ex-man haten die is weggelopen en geen kinderalimentatie betaalt voor drie kinderen? En de man wiens vrouw roekeloos vreemdging? En als de antwoorden op zulke vragen luiden: “ja, je kunt deze categorieën kameraden haten...”, dan blijkt dat de ideologie op de een of andere manier een manier vindt om haat te verdelen in “slecht” en “goed”. Maar hoe wordt voorgesteld om dit instrumenteel te doen? Laat me je eraan herinneren dat emoties in principe geen willekeurige elementen zijn, dus hoe kan iemand dan één specifieke emotie op zichzelf nemen en... er een extra indeling in maken? Op mijn.