Op de cursus “Zelfkennis met behulp van het systeemmodel “Menselijk Lichaam”, die was gewijd aan het keelchakra Vishuddha, keelvolume. De resultaten van zo’n archetypisch zelfonderzoek. Het keelvolume wordt geassocieerd met organen zoals de mondholte, nek en keel. Dit zijn spraakproblemen, een brok in de keel, stroperige spraak, het onvermogen om te beschrijven wat er wordt ervaren, bedoeld om te worden beschreven op een manier die begrijpelijk is voor anderen. Dit zijn problemen met de openheid bij het uiten van iemands gedachten of een vervormde beschrijving van andere spraak die onherkenbaar, overdreven of understatement is. Dat zijn alle vormen van verbale communicatie. Dit is niet het vermogen om zich uit te spreken en aanstoot te nemen, en te slikken wat er gezegd had moeten worden. Het maakt niet uit wat - liedjes, huilen, woorden of gewoon pre-spraakgeluiden. We zijn altijd stil, van luiers, soms met een fopspeen, soms op het niveau van de wil - wees stil en je zult "goed" zijn. soms met kritiek - je zei het verkeerde, je zingt verkeerd. We blijven dus stil. Als gevolg hiervan hangt veel af van hoe we het keelvolume beheersen: hoe duidelijk we onze gedachten uiten door ze uit te spreken of op te schrijven, we horen vaak fouten in de weergave van natuurkundige wetten op aarde over die of andere levensgebieden. In de regel taboe, ontkenning, verplaatsing van iets uit spraak of vervormde spraak over een bepaalde kwestie. Als je bewust spraak observeert, worden grote fouten en vervormingen in de manier waarop je de tekst presenteert duidelijk. Deze problemen met het keelvolume leiden tot de vorming van de realiteit die je voor jezelf hebt gesproken. Het woord is materieel, daarom zijn gesproken woorden als afspraken met de ruimte, dat het zo zou moeten zijn, en dat de relaties erin zo zouden moeten zijn, en je zou erin moeten voelen alsof je spreekt. Als er een fout in de tekst staat keelvolume, dat constant klinkt in spraak. Dan wordt deze fout voortdurend gevormd in jouw realiteit. Als je het herhaalt, leidt het altijd tot hetzelfde resultaat. Een persoon komt tot overeenstemming met de wereld zonder het op te merken volgens het gebruikelijke patroon, en loopt voortdurend tegen zijn eigen problemen aan, in de denkbeeldige wereld van beelden kunnen gedachten dat wel doen heel logisch zijn. Maar zodra je de dialoog aangaat, kunnen er vanuit de samenleving geaccepteerde patronen en beeldspraak opduiken die ver van het doel afleiden. Een mens kan zelfs veel voelen, maar niet zeggen wat hij voelt, maar wat hij heeft.” geleerd” om in dergelijke gevallen sinds de kindertijd te zeggen. De manier waarop we spreken, we construeren onze realiteit, onze relaties, onze levensomstandigheden, waar we het mee eens zijn, wat ‘goed’ voor ons is en wat ‘slecht’ is, is er flexibiliteit en variabiliteit, is er een hele reeks geluiden, wat is het palet van klanken en tonen?, aantal woorden, stemsterkte. Er werden verschillende afspraken onthuld die een persoon in al zijn incarnaties gaf of als erfenis ontving van familie meer actief. De veranderingen manifesteerden zich door een zere keel, waaruit bleek dat de energie actiever was geworden. Vervolgens resulteerde het in het feit dat mensen hun gedachten beter gingen uiten, voelden wat er gebeurde en leerden alles bij de juiste naam te noemen om hierdoor de drie-eenheid binnen te gaan, wordt congruentie veel gemakkelijker: wat ik denk, wat ik voel, is wat ik zeg. Wat ik zeg, is wat ik denk en wat ik voel. Wat ik voel, kan ik bewust over nadenken en uitspreken…