Wie ergert zich niet aan manipulatie? Een object of getuige zijn is buitengewoon walgelijk. Er zijn verschillende soorten manipulatie en deze horen bij het leven. Net als afgunst, jaloezie, verslaving, woede of iets anders hebben ze meestal een negatieve connotatie in ons hoofd. Over zo'n geval zal ik een verhaal vertellen. Hier kijk ik hoe een oppas of grootmoeder tegen een kind zegt: kleed je aan, laten we gaan wandelen. Hij worstelt, wil zich niet aankleden en staat giechelend in de hoek. Verder sms'je van dezelfde oppas/grootmoeder - nou dan ga ik, doei. En het zou goed zijn als ze wegging, maar ze wacht op een reactie - tot de baby zich haast om zich aan te kleden, ga gewoon niet weg als ik in de buurt ben. Wat zegt deze volwassen vrouw tegen de baby - Ik was beledigd en ging weg - Ik ga weg omdat je niet doet wat ik vraag, je luistert niet - je wilt niet dat ik wegga - en kleed je dan aan. Over het algemeen is alles niet direct, niet voor de hand liggend, maar tussen de regels door - walgelijk. Omdat het beangstigt, een beroep doet op bepaalde gevoelens, irrelevant en misplaatst is, en je meestal niet weet hoe je je moet gedragen. Meestal manipuleren we vanuit onze eigen machteloosheid en angst. Angst om weigering te horen, angst om met agressie geconfronteerd te worden, angst om afgewezen te worden. Over het algemeen werd ons geleerd om op omslachtige manieren te komen wat niet direct kon worden verkregen. Mijn moeder was beledigd tegen ons en liet zien dat dit de beste manier was om het kind te dwingen te doen wat ze nodig had. De paus negeerde en verwierp, in plaats van eenvoudigweg verontwaardigd te zijn over de twee, in plaats van woede en in het algemeen. Maar dit is een eenvoudige truc voor een manipulator: hij raakt beledigd, geeft de schuld en krijgt het gewenste resultaat. Het directe pad is korter, maar moeilijker. Omdat: je het jezelf rechtstreeks moet uitleggen, de reactie van de ander moet ontmoeten en weerstaan, en waarschijnlijk de weigering moet weerstaan. Verwerk het dan allemaal. Het is op zijn zachtst gezegd kostbaar, zowel qua tijd als qua moeite. Maar pas in het begin, als je het geleidelijk probeert, geloof je dat het in werkelijkheid niet zo moeilijk blijkt te zijn. En dat lukt natuurlijk niet altijd.