Van de auteur: “Als er twee codependents zijn, ontbreekt het dubbel aan Liefde, en beiden zijn ongelukkig in verdriet, en in vreugde – zoals in de gevangenis...” “Twee codependents in een relatie elkaar echt kapot kunnen maken. Stel je twee mensen voor wiens motto het is om aan iemands behoeften te voldoen, om anderen te plezieren. Stel je nu deze twee voor wanneer ze allebei de relatie willen beëindigen. Ze zullen, zoals Ernie Larsen zegt, vreselijke dingen doen. Ze zullen elkaar en zichzelf bijna vernietigen voordat iemand stopt, stopt met sparen en zegt: “Ik wil stoppen met het spel.” (Melody Beatty, ‘Alcohol in the Family, or Overcoming Codependency’, p. 48). Hoe ziet een stel eruit waarbij beide partners codependent zijn? Ik zie het zo: op het eerste gezicht is er een sterke verbinding, integriteit. Maar zodra een van de partners in zo’n codependente relatie beweegt, begint de ander onmiddellijk te bewegen. Ze zijn zo pijnlijk met elkaar verbonden en lijken zelfs ‘in elkaar te zijn gegroeid’ dat elke lichaamsbeweging onmiddellijk ongemak of pijn voor de ander veroorzaakt. In een dergelijke situatie is het erg moeilijk om niet alleen voor anderen te zorgen, maar ook voor jezelf zorgen lijkt onwaarschijnlijk. Alle reacties van je partner lijken overdreven en pijnlijk. Als scherpe naalden groeven ze in elkaar, zodat ‘voor altijd, voor altijd samen’. De liefde voor wederzijdse afhankelijkheid is sterk en allesomvattend, geboren voor exploits (soms onnodig voor wie dan ook en ten koste van jezelf) en inspireert tot de voortdurende verlossing van iedereen en alles om je heen, behalve natuurlijk van jezelf zo interessant? Dit is een heel goede vraag. Waarom was er voor elke vinger een plaats (inkeping) aan de zijkant van de andere? Dit zijn dezelfde ‘lege’ plekken, pijnlijke gaten die een kloof hebben gecreëerd in de persoonlijkheid en dienovereenkomstig in het leven en de omgeving van een persoon. Hoe kan het zijn? Psychisch trauma uit de kindertijd, ‘afkeer’ van een van de ouders (of beide), afwijzing, afwijzing, verdriet, verlies, etc. Alles wat negatief is en ‘vastzit’ in een persoon en zich in de loop der jaren in hem heeft opgehoopt, zijn verborgen grieven; woede die ‘aan niemand getoond mag worden’ en die ‘onfatsoenlijk’ moet worden weggenomen; pijn die niet in de tijd werd uitgedrukt en wanhopige pogingen om dierbaren te bereiken - om zichzelf te verklaren, om koste wat kost hun liefde te 'bereiken'. Vandaar al deze gaten en leegtes in de ziel van een persoon, die hij, volwassen geworden, in het geheim of openlijk, volgens de natuurwetten (Niets mag leeg blijven), probeert op te vullen, te compenseren - met de middelen en methoden die beschikbaar zijn. en dat weet hij wel. En zo ontmoeten twee “half lege” ZOEKENDE mannetjes elkaar en klampen zich stevig, bijna stevig, aan elkaar vast. Ze herkennen en voelen elkaar op een intuïtief, mentaal niveau en klampen zich ‘stevig’ aan elkaar vast, en beginnen hun ‘leegten’ te vullen. Ze stellen in alles buitensporige eisen: weinig liefde, weinig aandacht, weinig zorg. En alles zal altijd niet genoeg zijn (!) Als je in je kindertijd niet genoeg hebt gekregen. En alle gevoelens (ongeacht hoeveel er zijn en hoe mooi ze ook lijken) - ALLES rolt in een bodemloos vat van wederzijdse afhankelijkheid en wordt overgegeven om te worden verslonden door het onverzadigbare EGO. Dit omvat een ongelooflijke controle over elkaar, gebaseerd op wantrouwen. Wantrouwen jegens alles en iedereen. Het is moeilijk om iemand te vertrouwen zonder allereerst JEZELF te leren vertrouwen. Het is erg moeilijk en soms bijna onmogelijk om uit zo'n relatie te komen. Weet je, zoals in een beroemd lied: ‘Bound by one chain...’: Alleen door het punt van volledige verwoesting en uitputting van zichzelf te bereiken, kan iemand beslissen en, inderdaad, ‘dit spel verlaten’. Dit vereist veel toewijding en alle resterende kracht (en in de regel is er aan het einde van de relatie helemaal geen kracht meer over). Beiden zijn tot het uiterste uitgeput - door codependente 'zieke' liefde. Stel je voor dat er in zo'n paar een derde verschijnt - een kind bijvoorbeeld, of meerdere kinderen? Zij, zo weerloos en klein, hebben niet eens een plek om te verblijven. Dus het enige dat overblijft is weggaan, “aan de zijlijn staan” (opnieuw zonder ouderlijke liefde, zorg, aandacht en genegenheid). Anders zullen ze het verpletteren of breken, of zullen hun vader en moeder dat doen/26623/