Martin Bubers concept van ik-jij- en ik-het-relaties wordt beschouwd als een van de fundamentele filosofische grondslagen van psychotherapie gebaseerd op dialoog. Daarom besloot ik te proberen te begrijpen waar Buber over schrijft en hoe dit kan worden toegepast op de psychotherapeutische praktijk. Buber zegt dat de persoonlijkheid (ik) twee bestaanswijzen heeft: de ik-het-relatie en de ik-jij-relatie. Ik-het-houding. Dit is een subject-objectrelatie. Ik kan iets anders dan ik (Het) waarnemen, voelen, analyseren, de eigenschappen ervan benadrukken en anderszins door ervaring begrijpen. Dit is de wereld van dingen en verschijnselen die bestaan ​​in tijd, ruimte en causaliteit. Ervaring heeft altijd te maken met het verleden; er is geen plaats voor aanwezigheid in het heden. De ik-jij-relatie is een relatie met iets of iemand (jij), die wordt gekenmerkt door de betrokkenheid van mijn hele wezen. Je wordt voortdurend geconfronteerd met het Zelf in het huidige moment, dat geen temporele, ruimtelijke of causale kenmerken heeft. De ik-jij relatie is Aanwezigheid, intentionaliteit (richting naar de Ander), openheid voor wederzijdse beïnvloeding, er is hier nog geen sprake van cognitie en ervaring, maar dit gaat gepaard met actieve lichamelijke ervaring. Om dit proces te illustreren geeft Buber een voorbeeld met de maan: “De maan, die hij elke nacht aan de hemel ziet, houdt zijn gedachten helemaal niet in beslag, totdat ze op een dag lichamelijk voor hem verschijnt, totdat ze hem benadert. , hem betoverend met haar ontrouw flikkerend gezicht... Wat in zijn geheugen blijft hangen is niet de visuele indruk van een lichtgevende schijf die door de lucht dwaalt... maar in de eerste plaats - de motorische beeldstimulus van de maaninvloed die de hemel doordringt. het hele lichaam, en alleen dan, op deze basis... wordt het persoonlijke beeld van de maan gevormd, met impact... dan kan het als een object worden weergegeven. "Hier laat hij de eigenaardigheid zien van niet alleen het Ik-Gij relatie, maar ook hoe deze later verandert in het ik-het en onze ervaring wordt. Om het aangeboren verlangen naar een ik-jij-relatie te illustreren, geeft Buber een voorbeeld met een baby: een kind kijkt voortdurend om zich heen en beweegt zijn ledematen totdat het iets tegenkomt. Voor hem is het nog geen object, omdat zijn ik nog niet is verschenen. In eerste instantie is dit een intentie tot een relatie (een uitgestrekte hand, een dwalende blik), daarna vindt er een Ontmoeting plaats en een “relatie met degene die staat” (het prototype van Jij). En pas daarna ontstaat differentiatie van sensaties en de opkomst van de ik-het-relatie. Wat betekent dit allemaal voor psychotherapie? Binnen het raamwerk van dit concept kan men zich een neurose of een ander intrapersoonlijk conflict van de cliënt als een overtreding voorstellen of beide vormen van ik-zijn of in hun onderlinge relatie. F. Perl stelde in zijn seminars als oefening een afwisselende concentratie op verschillende bewustzijnszones voor: intern (lichamelijk) en extern (waarneembaar), waarbij hij een analogie trok met ademhalen (inademing-uitademing). Op basis van het bovenstaande kunnen we de volgende therapeutische hypothese voorstellen binnen het raamwerk van de Gestalt-benadering, gericht op het herstellen van de processen van ik-jij- en ik-het-relaties. 1. De ik-jij-relatie vereist een gedeelde aanwezigheid, waarbij de cliënt en de therapeut volledig betrokken zijn bij hun hele wezen in het huidige moment. Zonder evaluatie, zonder interpretatie, zonder verwachtingen staan ​​beiden open voor wederzijdse beïnvloeding en zijn ze niet op zichzelf gericht, maar op wat er tussen hen gebeurt (Tussen is een ander belangrijk concept in het concept van Buber, dat gecorreleerd kan worden met de concepten van ‘grenscontact’. ”in Gestalttherapie). 2. Ik-het-relatie is het vermogen om sensaties, gevoelens, ideeën, verlangens en andere verschijnselen te herkennen die ontstaan ​​in het proces van de ik-jij-relatie. Dit is het proces van het ontvangen en verwerken van ervaringen (de ervaringscyclus in de Gestalttherapie). Deze twee soorten relaties kunnen tijdens het therapeutische contact vele malen worden gereproduceerd en in elkaar overvloeien. In verschillende stadia van dit werk kunnen specifieke barrières worden onderkend die problemen veroorzaken in de vrije stroom van deze processen. Ik schrijf in mijn TG-kanaal Verkeerde psycholoog