Wie is beter? Of wat kinderen horen, vervolg Op speelplaatsen is er altijd wel een moeder of grootmoeder die tegen haar kind zegt “kijk eens hoe goed die jongen is...” en dan “hij speelt rustig”, “hij is netjes”, “hij deelt een speeltje” . De focus van mijn aandacht zal liggen op de vergelijking van de baby met andere kinderen, hoewel de uitspraken die volgen op de vergelijking ook afzonderlijk kunnen worden geanalyseerd. Hoe het kind deze vergelijking waarneemt, welke gedachten en gevoelens het oproept en wat hij vervolgens doet om met die vergelijking om te gaan voorwaarde, ik zal dit bespreken. Ten eerste heeft hij de gedachte “als die jongen goed is, wat ben ik dan?” En als hij dat kind niet leuk vindt, zal hij zichzelf hoogstwaarschijnlijk als slecht beoordelen. Deze gedachte heeft zeker invloed op het gevoel van eigenwaarde, waardoor hij onzeker, verlegen en bang wordt om te komen opdagen. We komen vaak kinderen en volwassenen tegen die hun gevoel van eigenwaarde vergroten, vaak door anderen te kleineren, omdat dit precies de methode van ‘vergelijking’ is die in de kindertijd werd uitgezonden. Het tweede idee dat bij het kind opkomt is: “Als hij niet zo is, niet het goede doet, dan wordt er niet van hem gehouden.” Dit idee kan de behoefte creëren om liefde te bereiken, om te bewijzen dat hij goed is. In de toekomst zal hij zijn best doen om te behagen, ophouden zichzelf te zijn en zijn behoeften verwaarlozen. Volwassenen houden erg van zulke kinderen, en zulke volwassenen worden ook door de samenleving geaccepteerd, maar psychologisch gezien kan het voor hen erg moeilijk zijn om zich voortdurend te conformeren. De andere kant van dit idee is wanneer ze niet van hem houden: "Mijn moeder houdt niet van mij, ze houdt alleen van de kalme, maar zo kan ik niet zijn." En hier staat het kind zichzelf toe het niet te proberen, wat vanuit psychologisch oogpunt veiliger is voor zijn persoonlijkheid. Het is mogelijk dat onder deze omstandigheden een gebrek aan vertrouwen in de wereld ontstaat, omdat dit op basaal niveau niet wordt geaccepteerd. Dienovereenkomstig worden al bij een volwassene defensieve reacties gevormd, geslotenheid en isolatie manifesteren zich. Dit idee dat 'ik niet geliefd ben' kan op verschillende manieren in een persoon worden weerspiegeld. “Ze houden niet van mij, ik ben de liefde niet waard”, wat leidt tot problemen bij het opbouwen van relaties; "Ze houden niet van mij, en ik hou niet van mezelf", veroorzaakt moeilijkheden bij het behalen van succes in welke activiteit dan ook; ‘Ze houden niet van mij, en ik houd van niemand’, veroorzaakt agressie en asociaal gedrag. Emotioneel kan een kind in zo’n situatie verschillende reacties vertonen, afhankelijk van zijn persoonlijkheidskenmerken en de kracht van zijn zenuwstelsel. Hij kan beledigd zijn en dit zal zijn agressie veroorzaken. Vaker richten kinderen hun agressie niet op de volwassenen die hen hebben beledigd, maar op het voorwerp van vergelijking: een ander kind. Een andere reactie is dat hij in tranen uitbarst, waardoor hij medelijden en aandacht voor zichzelf krijgt. Het kan zijn dat hij zijn reacties niet laat zien als introversie bij hem de overhand heeft, en dan zullen ze later verschijnen, misschien door de acties die ik hierboven heb beschreven. Ik heb niet alle reacties en ontwikkelingsmogelijkheden beschreven, maar alleen de meest voorkomende. En ik stel voor om niet te vergelijken, maar om kinderen te motiveren om prestaties te bereiken en hun liefde te ondersteunen. "Je kunt het", "Wat een geweldig idee heb je bedacht", "Ik hou altijd van je"... En het allerbelangrijkste: elke manifestatie van een kind heeft zowel moeilijkheden als kansen. Als uw baby bijvoorbeeld actief is, is het moeilijk om hem bij te houden en hem tijdens een wandeling in de gaten te houden, maar hij leert snel alles en begrijpt informatie. Als uw kind 30-40 minuten rustig in de zandbak kan spelen, heeft u tijd om het nieuws te lezen of te kijken, maar het kan ook zijn dat hij tijd nodig heeft om nieuwe informatie op te nemen en iets te leren. En let op hoe het kind met anderen communiceert. Alles heeft voor- en nadelen, het is belangrijk om de individualiteit van het kind te benadrukken, het te begeleiden, en niet om iemand op zijn gemak te stellen en hem te traumatiseren..