Veel mensen schrijven over eigenliefde. Maar dit is een uiterst vaag concept. Als mensen het beschrijven, doet het denken aan liefde voor een baby, of zelfs voor een foetus in de baarmoeder. Dergelijke liefde kan weinig doen om iemand tot actie te motiveren. Ik heb mezelf, ik hou van mezelf en dat is genoeg. Zelfvoorzienend. Naar mijn mening is het veel productiever om interesse in jezelf te ontwikkelen, te observeren, te reflecteren, te zoeken, te onderzoeken, te ontwikkelen, interesse als zelfrealisatie. Ik sta versteld van mensen die zelfs in de meest extreme gevallen hun interesse in zichzelf niet kunnen verliezen. Bovendien ontwikkelen zij deze interesse en kunnen zij deze realiseren. Bijvoorbeeld Nick Vujicic, die zonder ledematen werd geboren en de interesse in zichzelf niet verloor, maar een motiverende spreker werd, of Kanya Sesser, die een fotomodel zonder benen werd. Er zijn veel voorbeelden in de Paralympische beweging waarin een persoon, na ernstige verwondingen en ziekten, gehandicapt raakt, een persoon met een handicap, interessant voor zichzelf blijft en zijn resterende capaciteiten gebruikt en ontwikkelt moeilijke omstandigheden tijdens de oorlog, zelfs als ze in een concentratiekamp of blokkade belanden, zetten ze hun onderzoek en ontwikkeling voort. Viktor Frankl verloor bijvoorbeeld de interesse in het leven en in zichzelf niet, en zelfs op basis van zijn ervaringen in een concentratiekamp en onderzoek kon hij een nieuwe richting in de psychotherapie openen. Ja, zelfs Sigmund Freud was in wezen een erg ziek persoon en zelfs een drugsverslaafde, hij had een tumor in zijn mond en kanker aan de huid van zijn gezicht, maar hij bleef schrijven en onderzoek doen. Ik herinner me dat ik onder de indruk was van academicus Pavlov. die, zelfs toen hij stierf, zijn onderzoek voortzette en zijn gevoelens dicteerde terwijl hij stierf. Interessant voor jezelf blijven tot de laatste seconde is ook indrukwekkend hoe mensen geïnteresseerd blijven in zichzelf terwijl ze interne onrust ervaren. Waarschijnlijk heeft elke psycholoog in deze zin een unieke prestatie geleverd, zijn psychologische problemen begon te bestuderen, ze te onderzoeken en er vanuit zijn eigen interesse mee aan de slag te gaan. Begin jaren tachtig, begin jaren negentig was ik geïnteresseerd in klassieke filosofie en was geschokt toen ik de filosofie van Kiekegaard en Camus ontdekte. Ik was verrast door de manier waarop ze moedig in angst, wanhoop, zinloosheid, absurditeit, afschuw, schaamte en walging terechtkwamen. Ik denk dat ik me toen realiseerde dat elke negatieve ervaring niet minder interessant kan zijn dan een positieve, en waarschijnlijk zelfs nog meer sterkte ook nu. Ik denk dat ik mijn missie als psycholoog zie om een ​​persoon, een cliënt, te helpen interesse in zichzelf te ontdekken. https://gestalt.ru/basic_course/teoriya-i-praktika-geshtalt-terapii-72/Ik nodig je uit voor het trainingsprogramma van het Moskouse Gestalt Instituut https://www.b17.ru/trainings/terapevticheskaja_obuchajutchaja_gruppa_1_stupeni_mgi_geshtalt-podhod/