Hoe dichter de warmte van de lente nadert, hoe meer je beseft dat simpele dingen in het leven je gelukkig maken: de zon, je hand, de glimlach van een kind, een warme frisse wind en de gewenste vrijheid. En wat er ook gebeurt, zij zijn het belangrijkst: uw dierbaren, familieleden, dierbaren. En het enige dat nu gebeurt is het begrijpen van eenvoudige waarheden die we zijn vergeten, en daarin worden we zelf vergeten, en dat natuurlijke deel van ons dat in staat is tot vernieuwing en herstel, dat deel leeft vanuit wil en vrijheid in overeenstemming met onze wil en vrijheid. LEVEN en VREDE. Witte Donderdag is het sacrament van eenheid en gemeenschap met iedereen, waarop Christus een nieuw gebod geeft: “Ik geef jullie een nieuw gebod: heb elkaar lief; net zoals ik jullie heb liefgehad, zo houden jullie ook van elkaar” (Johannes 13:34). Ik schrijf over vergeving omdat vergeving een kernwaarde is van elke religie. Vergeving is een daad van barmhartigheid, niet alleen jegens een geliefde, maar ook jegens zichzelf, als een reiniging van de ziel en het hart. En nu is het een daad van gezond verstand en zorg voor anderen, misschien voor degenen die veel zwakker zijn dan jij. Vergeven betekent dat je van standpunt verandert. Waarom? Omdat uw emotionele of hartzeer geen macht meer over u heeft. Vergeving vereist geen schijn; vergeving betekent niet dat je vergeet of wat er is gedaan een andere naam geeft. Dit is geen genereus gebaar naar een ander, maar een bevrijding van jezelf en je hart. Als iemand om vergeving vraagt, moet je vergeven met een open hart. Meestal is dit een stapsgewijs proces. Het wordt in alle grote religies aangetroffen.1. Vergeef gewoon, vergeef op een rationeel niveau.2. Een daad van het hart verrichten, vergeven is een daad van barmhartigheid. We kijken in ons hart, vergeven en genezen tegelijkertijd ons hart van wrok, jaloezie, woede, alles wat ons bezit.3. Vergeving, die alleen door God wordt gegeven. Deze drie fasen worden weerspiegeld in de traditionele rituele feestdag van Maslenitsa, die in Europese landen analoog is aan carnaval. Dit wordt gevolgd door de Grote Vasten, de reddende Paasnacht en Pasen zelf (“passage”, “bevrijding”). We hebben haar allemaal zo hard nodig. Maar er staan ​​ons allemaal nog drie moeilijke dagen van afdaling te wachten, omdat we geestelijke deelnemers aan Christus zijn en net als hij een symbolische dood ervaren. Nu kunnen vooral prikkelbaarheid, woede en apathie tot uiting komen. Ze komen uit de diepten van ons wezen. Het is belangrijk om hiermee om te gaan en adequate manieren te hebben om te reageren. Iedereen zal zijn eigen hebben, mannen en vrouwen. Denk aan je lichaam, zoek een reeks oefeningen, yoga die je kunt doen. Maak contact met steungroepen. Dit is erg belangrijk voor degenen die alleen wonen. Doe waar je plezier aan beleeft. Dit is het baarmoederverblijf in de baarmoeder... Symbolisch vergelijkbaar met de geboorte, in het lichaam van een walvis, een wolf... Iedereen zal zijn eigen fase hebben waarin we vastzitten: een kind, een kind, een kind. een tiener... Laat Witte Donderdag je hart met liefde herinneren! Geboorte en de overgang daarnaartoe zal plaatsvinden! Ongeacht of je gelovig bent of niet, je kunt een kleine oefening doen (het VERGEVINGSritueel), die je helpt liefde en licht te benaderen door middel van vergeving. Ga comfortabel zitten, concentreer je op de ademhaling. Schenk aandacht aan je hart, kijk erin, klaar om er zonder angst in te zien wat is. Onthoud welke levensgebeurtenissen en met wie dit beeld of gevoel geassocieerd is. Toen het je hart binnenkwam. Er kunnen levensgebeurtenissen of archetypische beelden naar voren komen. Vul nu gewoon de stamzinnen in. Indien mogelijk is het beter om hardop te spreken.1. Vergeef mij voor...2. Ik vergeef je voor...3. Ik hou van je.4. Ik dank je. Als deze persoon niet meer leeft, zeg dan: "VAARWEL." In sommige gevallen moeten we onszelf, onze kant, vergeven. Dan kunt u verwijzen naar uw eerdere deel I.1. Ik vergeef mezelf voor…2. Ik vergeef je voor...3. Ik hou van je.4. Bedankt. Meestal vergeven we onszelf in dit geval voor het feit dat we zo laat naar het verleden zijn teruggekeerd om dit deel van onszelf te ontmoeten. Als er iets overblijft, kijken we in het hart, naar onze schaduwkanten. Laten we eens kijken wat er achter ons ligt en wat we zijn.